Beck

Beck

Studio: Madhouse Production
Jaar: 2004
Afleveringen: 26
Score:

8 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

De manga van Beck wordt hier erg hoog in het vaandel gedragen op de Heuvel. Als je dan weet dat muziek de hoofdbrok vormt in deze reeks dan slik je wel eens als je hoort dat er een anime van wordt gemaakt. Hoe in godsnaam gaan ze de muziek doen klinken, gaat het wel overeenstemmen met wat de lezer er in zijn hoofd van gemaakt heeft? Vragen waarop we snel een antwoord zullen vinden, want hier komt de review!

Koyuki is een loser, een grijze muis. Enkel de knappe Izumi ziet haar jeugdvriend staan, maar voor Koyuki lijkt zij ongrijpbaar. Koyuki zal echter openbloeien door de ontmoeting met Ryûsuke, een iets oudere jongen die opgroeide in Amerika en een rockgroepje heeft. Koyuki zal langzaamaan een passie ontwikkelen voor rock…

Meer informatie over de plot vind je in de mangareview die je er maar eens op moet nalezen. De anime volgt immers nauwgezet de eerste volumes van de manga. En daardoor zitten we al opgescheept met een eerste minpunt. De eerste volumes van de manga zijn immers qua plot niet echt representatief voor de rest van het verhaal. In het begin wist de mangaka nog niet goed welke richting hij uit wou, en hij probeert wat verschillende zaken uit. Pesterijen op school, zwemcompetities, perverterijen,… Pas vanaf volume vier-vijf wordt de nadruk gelegd op de muziek en op het groepje ‘Beck’. Maar dan zijn we in de anime al aan episode 9-10, bijna halfweg de 26-delige serie.

De anime is ook erg slowpaced – wat een beetje komt door hetgeen ik net vermeld heb. De vooruitgang wat betreft de muziek en Koyuki’s gitaarspel verdwijnt vaak naar de achtergrond terwijl je je toch verwacht aan een anime over rock en een beginnend groepje.

Met de muziek zit echter – tot mijn grote verbazing – alles snor. Het is duidelijk dat de makers hier hun werk van hebben gemaakt en er een groot deel van het beschikbare budget aan hebben besteed. Wat dan wel weer tot gevolg heeft dat de animatie echt wel slecht is te noemen. De personages bewegen over het scherm met een soort van ghey moonwalk. De makers hebben aan de animatie wel een draai gegeven waardoor het overkomt alsof ze het erom doen, maar toch merk je op dat het allemaal low budget is op vlak van animatie.

Een ander probleem is het Engrish. Zoals ik al zei groeide Ryûsuke op in Amerika en hij zegt zelf dat zijn Engels beter is dan zijn Japans… Dan prijs ik mij gelukkig dat ik geen Japans versta want zijn Engels is van zo’n abominabel niveau dat je er de tranen van in de ogen krijgt en onmiddellijk een taalschool wilt oprichten in Japan. Er komt redelijk wat Engels voor in de anime en telkens weer is het huilen met de pet op.

Ik heb hier redelijk wat minpunten opgesomd maar toch is de eindbalans positief, en dat komt dan vooral doordat ze er al bij al toch goed in geslaagd zijn de manga sterk over te brengen naar de wereld van de anime – geen al te gemakkelijke klus bij deze reeks.

Beck heeft een ijzersterk verhaal met goed uitgewerkte personages en dat zijn twee punten die niet al teveel lijden onder de omzetting naar een anime. Ook de muziek zal een groot publiek aanspreken, en dus kunnen we alleen maar stellen dat Beck een anime is die je best maar eens uittest.