Laatst gelezen boeken

[Ash Ketchum]

Eigokan Chorenzoku Satsujin Jiken (De superreeks van moorden in het huis van eeuwigheid): Dit boek van Asov Minami gaat over tijdloops, heksen en een moord in een afgesloten locatie, maar het is geen Umineko! De heks Lili is vervloekt met het eeuwige leven: als ze dood gaat, keert ze 24 uur terug in haar eigen leven en de persoon die ze voor het laatst in de ogen heeft gekeken, gaat met haar mee (en houdt zijn of haar geheugen van de vorige loop). Lili bezoekt het landhuis van de Bloodburys om een begrafenis bij te wonen van de onlangs overleden Charlotte, maar dan wordt eerst haar dochter Cordelia vermoord, en daarna Lili ook. Na de zoveelste keer (ze gaat telkens dood nadat Cordelia is vermoord), besluit ze Cordelia's oudere broer Heathcliff in vertrouwen te nemen en gebruiken ze de loops om de moord op Cordelia op te lossen, omdat Lili zeker is dat de reden is waarom zij ook steeds dood gaat.



Kaze Hatsuru Yakata no Satsujin (De moord in het huis van de stervende wind) van Masayuki Kagami heeft me een lange tijd gekost om te vinden: Kagami's boeken zijn alleen fysiek uitgebracht en dit derde deel (de rest had ik al) zie je meestal ergens verkocht worden tussen de veertig tot soms zelfs ruim honderdvijftig euro op de tweedehands markt! Veel meer dan ik er voor wilde betalen natuurlijk, dus het was wachten tot er eens een redelijk aanbod kwam. Het boek gaat over een reeks moorden in een landhuis in Ierland bij Giant's Causeway en de eerste moord lijkt gepleegd te zijn door de reus Finn McCool van Giant's Causeway, want het slachtoffer hangt aan een touw van de top van een graansilo. Verder is het verhaal erg geinspireerd door The Inugami Clan (van grootvader Kindaichi).

Meer mysteries voor Robbie Corbijn van Anne van Doorn is zowaar een Nederlandstalig boek. Het eerste boek was een prima verzameling van korte verhalen in de klassieke detectivetraditie, dit tweede deel zet dat in principe voort. Een paar verhalen vond ik wel dat er iets te ingewikkeld werd gedaan alleen maar voor het verhaal, en niet omdat het logisch was voor de personages in het verhaal om dat zo te doen, waardoor de achterliggende logica toch een beetje tegenvalt. Dat had ik minder bij het eerste deel. Wel voelde dit deel iets diverser qua verhalen.

Teller: 34 (vooral belangrijk dat ik de niet-Japanse boeken hier netjes opschrijf, want dat kan ik niet op Bookmeter...)

[Ash Ketchum]

Dit keer zowaar geen detectiveroman! Koseibutsugakusha, Yokai wo Horu (Een paleontoloog graaft naar yokai) is geschreven door een paleontoloog en gaat over yokai vanuit zijn vakgebied: welke (uitgestorven?) dieren zouden wellicht wel eens de basis zijn geweest voor yokai concepten zoals oni, de nue of de een-oog? Hij kijkt daarbij naar yokai-literatuur en bekijkt welke dieren (fossielen) aan de basis hebben kunnen staan van die yokai (zoals hoe de schedel van een olifant, met een grote geholte voor de neus, misschien wel de basis was voor de een-oog). Het is natuurlijk veel gokwerk, maar best interessant!

[Ash Ketchum]

Meitantei Morie Shunsaku (De meesterdetective Shunsaku Morie) is een verhalenbundel van Taku Ashibe over z'n favoriete personage: de detective Shunsaku Morie. In dit deel een aantal korte verhalen die zich afspelen in verschillende momenten van z'n leven. Sommige kende ik al. Kan soms een beetje langdradig zijn, en ik vond het eind ook wel sterker dan de eerste paar verhalen.



Setsudanjima no Satsuriku Riron(of zoals de kaft ook zegt: The Genocide Theories of Mutilation Island) van Akimaro Mori heeft een best gaaf concept: een groepje wetenschappers reizen af naar een afgelegen eilandje dat wel bij Japan hoort, maar dat nauwelijks contact heeft met het vasteland. Oorspronkelijk werd het eiland gebruikt om veroordeelden naar te sturen en vanwege dat, is er een bijzonder "schoonheidsbeeld" ontstaan als een lokale cultuur: lichaamsverminking wordt gezien als iets moois. Maar er zijn twee clans, die elk een ander schoonheidsbeeld hebben: de een verminkt het gezicht, de andere ledematen. Ook eten ze vogels op het eiland, de ene clan kraaien en de andere adelaars. Tijdens het verblijf van de wetenschappers worden echter een aantal moorden gepleegd, die onmogelijk lijken, zoals een vrouw die vermoord is op een strand, maar enkel de voetstappen van het slachtoffer zijn te vinden in het zand. Dit boek heeft echt supergave ideetjes die met volkenkunde en zo te maken hebben (vanwege de unieke cultuur op het eiland), maar het is *zo* ontzettend moeilijk serieus te nemen vanwege de belachelijke oplossing voor de onmogelijke moorden...

Teller: 37

[Ash Ketchum]

F no Madan (De magische kogel van f) is een boek van Hajime Tsukato met zijn detective Mikikaze, een jonge fotograaf die na een hartoperatie een nieuw leven leidt. Dit boek is geinspireerd door Carter Dickson (John Dickson Carr)'s The Judas Window, met een gelijksoortige opzet: een man wordt verdacht van een dubbele moord in een afgesloten apartement: Kazuya lag bewusteloos in de huiskamer, en naast hem lag iemand die door z'n hoofd was geschoten, en een andere man overkwam hetzelfde bij de ingang. De voordeur was op driemaal op slot gedaan en het pistool lag in de huiskamer, dus het lijkt erop dat Kazuya de moordenaar moet zijn, maar hij ontkent. Hij vraagt daarom z'n vriend Mikikaze om de zaak op te lossen voor de rechter tot een oordeel komt. Het verhaal is nogal langdradig, en hoewel sommige lezers het vast kunnen waarderen dat Tsukato voor de verandering zich wat meer op de personages richt, vind ik z'n schrijfwerk vaak langdradig, en ik kan het nog wel hebben als het plot zich dan focust op het mysterie, maar niet die langdradigheid, maar dan gericht op de personags...

[Ash Ketchum]

Lear-O, Misshitsu ni Shisu (Koning Lear sterft in een gesloten kamer) is een boek van Tatsuo Kaji en speelt zich enkele jaren na de tweede wereldoorlog af, in een van de scholen die later geabsorbeerd zou worden door Kyoto University. Een student met de bijnaam Koning Lear wordt vermoord in z'n kamer vermoord, en z'n kamergenoot (die de andere sleutel heeft) wordt verdacht. Wat een omgekeerde weaboos hier trouwens, ze gebruiken allemaal Duitse bijnamen en noemen zelfs elkander's zus schwester ;p



Gururiyoza Satsujin Jiken (De Gloriosa moordzaak, Mahoro Furuno) is een deel in een reeks over een rooms-katholieke detectiveschool in Japan. Tijdens een schoolreisje raken zes van hen verdwaald en komen in een dorpje in de bergen terecht dat helemaal afgesloten is van de buitenwereld sinds de tweede wereldoorlog. De mensen hier denken dat de oorlog nog gaande is, maar zijn toevallig ook allemaal rooms-katholieke christenen, dus dat komt mooi uit. Maar dan worden er moorden gepleegd, maar gek genoeg *kan* dat niet, want de mensen hier zijn zo gelovig dat ze zich aan de tien geboden houden, en als ze aan alle dorpelingen vragen of ze de moord hebben gepleegd, zeggen ze allemaal nee (want ze mogen niet liegen).

Kagamikan no Satsujin (De moorden in het spiegelhuis, Wataru Tsukihara) is een deel in de Shizuka reeks: Shizuka is een half-Russische dienstmeid die steeds ergens anders werkt. Nu werkt ze in een huis waar allemaal spiegels hangen en er worden natuurlijk weer moorden gepleegd. Niet zo slim geschreven als de voorgaande delen.

Byakuma no To (De toren van het witte monster, Shinzo Mitsuda) is een horror-mysterie over vuurtorens: erg informatie over hoe vuurtorens tijdens en na de tweede wereldoorlog werkende werden gehouden (het toewijzen van vuurtorenhouders), maar veel meer een horrorroman (heel veel enge verhalen over vuurtorens) dan een echt mysterie.



Orgalienne (Takekuni Kitayama) speelt zich af in een wereld waar boeken verboden zijn, met name detectives. Staatscensoren reizen het land af om alle overgebleven boeken te vernietigen, alsmede "Gadgets": speciale data-houders waar mensen vroeger data van detectiveboeken hebben opgeslagen, elk met een ander thema. Chris reist rond om zulke gadgets te vinden omdat hij een detectiveschrijver wil worden, maar raakt betrokken bij een moordzaak in een huis waar allemaal speeldozen worden gemaakt. De wereld is interessanter dan het mysterie.

Shoshitsu! (Verdwenen!) is het enige boek van Tomoaki Nakanishi, en gaat over drie moorden met 'rood haar' als thema. Het idee is op zich wel grappig, maar zou veel beter gewerkt hebben in een kort verhaal; nu zag ik de twist van echt veel te ver aankomen omdat hoe langer het duurt, hoe groter de kans is dat je het opmerkt.

Teller staat nu op 44! (En met boeken die ik heb moeten herlezen voor werk en zo, eigenlijk al 50...)

[Ash Ketchum]

Shin Nihon no Nanafushigi (De nieuwe zeven Japanse wonderen) is het derde deel in een reeks van Toichiro Kujira waarin hij alternatieve verklaringen geeft voor historische/mythologische gebeurtenissen. Alleen dit keer zijn het wel hele saaie momenten of nauwelijks "verklaringen" te noemen. Grote teleurstelling.

Paradise Closed van Koromo Migiwa gaat over een tweeling, waarvan de oudste Thanatos wordt genoemd omdat er altijd allerlei mensen dood gaan in zijn omgeving (ongelukken, moorden etc), terwijl de jongste een soort instinctieve detective is geworden omdat hij al sinds jonge leeftijd ook met al die doden heeft moet leven. Dit keer gebeurt er een moord op een eiland, maar de setting is interessanter dan de moorden en zo.

Shojo ni Mukanai Kanzen Hanzai is het nieuwste boek van Kie Hojo, een sempai van mij in de club waar ik zat toen ik in Kyoto studeerde. Groot fan van haar werk en haar nieuwste boek is ook erg leuk. Een meisje werkt samen met het spook van een overleden 'perfecte misdaadplanner' om de moordenaar van haar ouders te wreken. Bizar propvol met aanwijzingen en valse oplossingen, het schrijven van dit werk moet een hel zijn geweest!

Kuse ga tsuyoi fudosan (Nogal unieke vastgoed) is voor de verandering geen detective, maar een boek dat gebaseerd is op een Youtube kanaal (https://www.youtube.com/@_anariso_) dat aparte apartementen en zo introduceert (van die superkrappe apartementen in Tokyo van nauwelijks 5m2 en zo, tot hele ruime apartementen met bizarre layouts). Dit boek is op zich wel leuk omdat je al die aparte apartementen dus te zien krijgt, maar het meeste staat ook als video op het kanaal en de inhoud van het boek verschilt nou niet echt van de videos.

Teller: 48

[Ash Ketchum]

Noto no Misshitsu (De gesloten kamer in Noto): Eerste keer dat ik iets lees van Shusuke Kamitsu. Standaard "travel mystery", dus een moord op een toeristische locatie (de onsenstad Wakura in Noto). Vrouw wordt dood aangetroffen in haar hotelkamer, lijkt op zelfmoord en degenen met een motief voor moord hebben allemaal een alibi. Dus waarom zou de politie dit nog verder onderzoeken? Dat doen ze niet: onze detectives zijn een stel journalisten die *hopen* dat het een briljante gesloten kamer moord is, want dan hebben ze een scoop! De grootste verdachte heeft ook het beste alibi: hij nam de Twilight Express van Osaka naar Sapporo en is meerdere keren gezien tijdens de trip.

Meitantei no Shomei (Bewijs van de grote detective) is het debuutwerk van Tetsuya Ichikawa: ik heb een paar jaar geleden al het tweede deel van deze reeks gelezen. Gaat over een oudere detective die eens bekend stond als de grootste detective in Japan, maar na een aanslag op z'n leven trok hij zich terug, ook omdat hij aanvoelde dat zijn talent hem langzaamaan in de steek liet. Maar nu wil hij nog 1 keer laten zien dat hij het nog heeft. Veel interessante gedachten over wat 'de grote detective' in fictie is, maar het mysterie zelf is weer zo simpel dat het niet echt leuk is...



Satsui no Tsudou Yoru (de nacht waarop dodelijk intenties samen kwamen) is een werk van Yasuhiko Nsihizawa dat best oud is, maar een paar weken geleden trending ging op Japanse social media. Want het verhaal is best mal: door een tyfoon zitten Mari en Sonoko vast in een villa op de bergen, samen met zo'n zes andere onbekende mensen. En Mari.... vermoordt die zes per ongeluk een voor een. Maar als Mari overstuur naar Sonoko gaat, blijkt Sonoko ook vermoord. Maar door wie?

Boneyard wa Kataranai (cover zegt ook: The Boneyard Never Speaks) is het vierde deel in de Maria & Ren reeks van Yuto Ichikawa. De voorgaande drie delen waren romans, dit was een verhalenbundel, waarvan de meeste zich afspelen voor het eerste deel (The Jellyfish Never Freezes). De romans spelen zich af in de jaren negentig, maar met een vleugje sci-fi (de Jellyfish zijn een soort zeppeling-achtige voertuigen die standaard zijn geworden in de jaren 70). De vier verhalen in deze bundel... hebben helemaal geen sci-fi elementen, en zijn best... simpel. Het eerste verhaal heeft de leukste setting (een opslagplek van de luchtmacht in de woestijn waar ze oude en afgeschreven vliegtuigen bewaren), maar was eigenlijk ook het minst interessant daarbuiten.



Meitantei Conan Kuso Kagaku Dokuhon (De Detective Conan Fantasie-wetenschap Reader): Dit is een lange reeks van boeken geschreven waarin wordt gekeken naar de wetenschap achter bekende anime/manga/games, in dit geval Detective Conan. Met een grappige toon wordt de wetenschap losgelaten op de reeks om onzinnige dingen te berekenen zoals: hoeveel moorden Conan op jaarbasis tegenkomt vs hoeveel moorden een echte rechercheur tegenkomt, hoeveel trapkracht Ran niet heeft, de handknijpsterkte van Hattori's moeder (ze klemde eens een zwaard vast met haar waaier) en dat soort dingen. Heerlijk onzinnig.

Teller: 53! Ik heb m'n minimum van gemiddeld 1 boek per week per jaar gehaald!

[Ash Ketchum]

Hoshikuzu no Satsujin, of zoals de cover ook zegt: Stardust Murder, is een detective geschreven door Zappa Momono en het speelt zich af in een ruimtehotel gerund door een nieuwe low-cost ruimte-carrier. Er is een speciaal pilot-programma met een beperkt groepje gasten voordat het hotel echt opent en na een succesvolle aankomst, wordt iedereen naar hun kamers gebracht, terwijl de twee piloten administratief werk doen en wat lading moet aflossen. Als de hoofdpiloot maar niet terugkomt, gaat de co-piloot op zoek, en in het magazijn (waar geen zwaartekracht is), vind hij de hoofdpiloot... opgehangen aan een riem die aan de muur is vastgemaakt. Het lijkt op het eerste gezicht alsof hij zichzelf heeft opgehangen... maar dat kan natuurlijk niet in een ruimte waar geen zwaartekracht is. Ondertussen zeuren de hotelmedewerkers over dat al langer dan toegestaan is in de ruimte zijn en ze vluchten allemaal met de escape pods, waardoor de gasten en de co-piloot achterblijven in het hotel, waar misschien ook een moordenaar is...

De setting is gaaf, maar de trucjes en zo zijn net iets te technisch voor mij...

[Ash Ketchum]

Roppo Suiri (Deductie van de zes wetboeken) is een zgn. legal mystery van Ritsuto Igarashi. De verteller is een student rechten die een circle runt waarin hij gratis adviezen geeft op legaal gebied. De vijf zaken die hij in deze bundel tegenkomt gaan over verschillende dingen, van wraakporno tot het wegpesten van huurders en het zou geen detective zijn als er niet altijd natuurlijk iets meer achter zit dan slechts een rechtencasus. Maar ik vond vaak de opzet interessanter dan de daadwerkelijke oplossing.

[Ash Ketchum]

Neko wa shitteita (De kat wist het) was de eerste detectiveroman van Etsuko Niki. Ze won met haar manuscript de derde Edogawa Rampo Prijs in 1957, maar eigenlijk was dat praktisch gezien de 'eerste': hoewel de eerste twee prijzen naar een kritisch werk en een hele uitgever ging, werd de prijs voor de derde keer omgegooid, zodat het een debuutprijs werd, waarbij een ongepubliceerd manuscript een contract kon winnen. De Edogawa Rampo Prijs is ook zo gebleven tot op de dag van vandaag. Het boek gaat over een broer en zus die hun huis uit moesten en via via geregeld krijgen dat ze duidelijk in een klein buurtziekenhuis kunnen verblijven. Daar gebeuren rare dingen, zoals een patient die verdwijnt, iemand van de familie die het ziekenhuis runt die wordt vermoord, en meer. En wat heeft de kleine zwarte kat die een weekje geleden is gevonden er mee te maken? Kennelijk is het meteen een jaar later, in 1958, ook verfilmd (zwart-wit natuurlijk), maar ik kan er geen trailers van vinden. Als boek leest het lekker makkelijk weg, als detective was het niet helemaal wat ik er van had verwacht (ik kwam de titel tegen in een lijst waarin allerlei auteurs hun favoriete 'onmogelijke mysteries' konden nomineren; dit is toch wel een randgevalletje...)

Eigenlijk is het verhaal van de auteur Niki zelf nog interessanter. Toen ze nog maar vier was, ontdekten ze te laat dat ze caries aan haar borstwervel had en uiteindelijk kon ze niet meer lopen. Daardoor kon ze ook niet naar school, en kon alleen maar liggen in bed. Ze is dus helemaal thuisgeschoold en heeft zichzelf veel moeten leren. Haar vader stierf toen ze zeven was, en haar moeder en oudste broer stierven in de tweede wereldoorlog, en haar tweede broer zorgde voor haar. Ze begon kinderboeken te schrijven, totdat ze dus met dit boek haar eerste detective schreef...

Maar het was eigenlijk niet bedoeld voor de Rampo Prijs. Het was ingestuurd voor een andere prijs, en ze had eigenlijk ook gewonnen, maar die uitgever ging voor de publicatie failliet, waardoor haar boek toch niet werd uitgebracht. Het was Rampo zelf die Niki aanraadde om het dan maar in te sturen naar de nieuwe vorm Rampo Prijs.

[Ash Ketchum]

Hakushaku to Mittsu no Hitsugi van Ken Shiotani heeft ook The Count and the Three Coffins op de kaft staan, die er overigens echt supergaaf uitziet. Het verhaal speelt zich af op het fictieve schiereiland Heriditaqua, dat vanuit centraal Europa richting Scandinavie uitsteekt. Naburig gelegen Frankrijk heeft het druk met een opkomende revolutie, maar hier volgen we Quolo, de secretaris van Graaf D. Quolo heeft drie jeugdvrienden, Stardio, Nagati en Orcida Tuigo die net als hem van de 'middenklasse adel' zijn, maar de drieling zijn bastaardzonen: hun vader was een rondreizende muzikant die verdwenen is na hun moeder zwanger te hebben gemaakt, en zij is enkele jaren geleden overleden, en een andere tak van de Tuigo familie is nu het hoofd geworden. Daarom willen de drie broers hogerop komen en ze hebben na jarenlang geinvesteerd te hebben in henzelf de graaf weten te overtuigen dat zij de gewezen partij zijn om een vervallen kasteel op te knappen en weer klaar te maken voor mogelijk gebruik, want misschien slaat de opkomende revolutie in Frankrijk wel over op de mensen hier. Op een dag krijgen de drie plots een brief van hun vader, die tegenwoordig een hoge Franse edelman dient en hij zegt dat hij zijn zonen wil zien. Aangekomen op het kasteel wordt hij neergeschoten door... een van de drie broers, maar welk van hen?

Erg leuk boek. De titel laat je misschien denken dat het geinspireerd is door John Dickson Carr's The Three Coffins, maar dat is dit niet echt. Het is wel een interessant verhaal dat soms aan Dumas doet denken met alle drama en politiek erachter.

[Ash Ketchum]

Danganronpa FF - Ame no Kigou, Soshite Happy Birthday (Danganronpa FF - Rain Code, en Happy Birthday) is een Danganronpa dojin geschreven door Junki Kuno, een lid van de Kyoto University Mystery Club, waar ik ook lid van ben geweest. Een van de clubactiviteiten is detectiveverhalen schrijven voor elkaar: deelnemers krijgen het eerste gedeelte van een verhaal, en moeten dan op een logische manier raden wie de dader is. Als je denkt dat je weet wie het is, praat je met de schrijver, die je vertelt of je het goed hebt of niet. Aan het einde van de sessie krijgt iedereen het tweede gedeelte van het verhaal (met de oplossing). Danganronpa FF was een scenario dat vorig jaar in de club is behandeld, maar Kuno heeft het later als dojin uitgegeven en verkocht op dojin markten en gisteren werd een digitale versie uitgebracht op Booth. Ik was al een tijdje benieuwd naar dit verhaal, dus ik was erg blij dat het nu digitaal verkrijgbaar is. Het is een prima verhaal dat erg goed uitgedacht is als zowel 'een detective verhaal' als 'een Danganronpa verhaal'. Dit verhaal speelt zich af op de Dojin School, waar Monokuma weer eens een groep scholieren vast houdt en z'n dodelijke spelletjes aan het organizeren is. We beginnen in media res, als bijna de helft van de scholieren al dood is, en dan worden er weer meer moorden gepleegd, en moet de rest raden wie de dader is (want als ze het fout hebben, worden ze allemaal vermoord en mag alleen de dader weg).

Verrassend complex verhaal, en ik kan me niet voorstellen dat ik het destijds binnen de tijd (45-60 minuten) zou hebben kunnen oplossen. Okay, nu had ik gisteravond gewoon ruim de tijd, en alsnog wist ik maar enkele van de stappen die je moest hebben uit te vissen, dus het was niet alsof ik het sowieso had weten op te lossen ^_~'

[Ash Ketchum]

Ik lees nog boeken!

Incite Mill (Honobu Yonezawa): Battle royale-achtig boek, waarin een groepje mensen zich aanmeldt voor een 'bijbaantje dat bijzonder goed betaald': ze moeten een week in een soort bunker verblijven en krijgen per uur zeer goed betaald, maar ze krijgen ook wapens uitgedeeld, en er zijn bonussen te verdienen als je iemand vermoord, als je een moord oplost, of als je een Watson bent. De opzet is wel okay, maar er is niet echt een memorabele twist of zo.

Mystery Night (supervisie door Yukito Ayatsuji en Alice Arisugawa) is een verslag van een evenement dat het vijftienjarige jubileum van Ayatrsuji's The Decagon House Murders in Japan vierde, en de populariteitsboom van puzzel-detectives die erop volgde. Het evenement was een cruisetochtje voor mensen die zich ervoor konden inschrijven, en een moordspel dat op het schip werd uitgevoerd: dit boek doet verslag van het moordspel, maar van de interviews met Ayatsuji, Arisugawa en de vele mede-schrijvers die waren uitgenodigd voor de show. Waarschijnlijk een stuk interessanter als je er echt was: het moordspel heeft leuke ideetjes, maar voelt gewoon niet zo boeiend aan in moordspel-format.



Asahina-san to Himitsu no Aibo (cover zegt ook: Miss Asahina and the Secret Buddy) is een verhalenbundel dat zich afspeelt op de Koigakubo school, een locatie die Tokuya Higashigawa in meerdere boeken/series gebruikt. Je ziet de hoofdrollen meestal alleen in hun eigen serie, maar personages als docenten of sommige studenten zie je dan weer wel in alle boeken. In dit boek steekt Reika Asahina, een groot fan van detectives en de dochter van de voorzitter van de school, haar neus in allerlei zaken zoals een diefstal uit een clubkamer, een studente die was neergestoken en een bewaker die was neergeslagen bij het zwembad. Ze krijgt hulp van Mamoru...of is dat wel zo? Als Mamoru in z'n gezicht wordt geslagen, verandert hij plots in z'n overleden broer Wataru, die een stuk slimmer is dan Mamoru *en* Reika, en hij lost telkens de mysteries in mum van tijd op. Een Shonen Sunday gehalte (Ranma 1/2?), maar eerlijk gezegd was dit wel het minste boek van alle die zich afspelen op deze school. Wel leuk: ik kwam dit boek twee dagen na de release tegen in de Book Off, 400 yen goedkoper dan de nieuwprijs, dus al bijna 25% goedkoper!

[Ash Ketchum]

Ik lees nog! En terwijl ik deze post schrijf, besef ik me dat ik ook hopeloos achterloop met de posts voor mijn blog over deze boeken... (van alle boeken in deze post, heb ik de review van slechts 1 boek al af en sowieso liep ik al achter...)

Misshitsu wa Mite no Naka (De gesloten kamer is in Gods handen): Debuutwerk van Nekosogi Inugai, en gaat over een detective die op onderzoek gaat bij een cult om een verdwenen vrouw te vinden, maar dan wordt die vrouw vermoord in een speciale meditatieplek, een soort minigrot die van binnen was afgesloten. Interessante setting met de cult en een achtergrondverhaal over eerdere verdwijningen uit de grot in een sekte die als voorloper diende, maar de andere moorden waren minder overtuigend.

Niwaka Tantei 2 (Seiichiro Oyama): tweede deel in de Watson-kracht reeks, waarin de hoofdrolspeler een speciale kracht heeft waardoor iedereen rondom hem veel slimmer wordt als ze bezig zijn met een mysterie (hij is dus altijd de Watson, terwijl iedereen om hem heen een soort Holmes wordt). Op zich leuk, maar eigenlijk hetzelfde als deel 1.

Alkistan van Jan Ekstrom is een Zweedse detective, die een tijdje geleden naar het Japans is vertaald (er is geen Engelse of Nederlandse versie beschikbaar, en volgens mij ook geen Duitse...). Een landeigenaar wordt dood aangetroffen in een palingval (een soort kooi waar palingen via een dam naar binnen zwemmen, maar niet meer naar buiten kunnen) die ook nog eens van buiten afgesloten is. Maar waarom? Waarom is hij erin gegaan, of erin gegooid, en daarna weer op slot gezet? Ekstrom zie je soms beschreven als de Zweedse John Dickson Carr, maar ik neem aan dat het alleen gaat om het feit dat hij gesloten kamermoorden schrijft, want qua atmosfeer is het heel anders. Originele moordlocatie, maar een beetje sloom.



Shinikami no Sumu Ie (Het huis waar de doodshaar woont): Horror-detective over een schrijver die naar een afgelegen dorpje reist voor een artikel en wordt gedwongen wordt mee te doen met een ceremonie, omdat men bang is dat een kwade geest (met lang zwart haar) lijken over kan nemen. De schrijver moet een recent overleden man dragen naar een tempel en een nacht lang een gebed herhalen om te voorkomen dat de geest het lijk overneemt, maar hij valt in slaap, en dan gaan er meer mensen in het huis dood. Als een detective heeft het goede ideetjes (en vooral de sfeer is goed), maar het komt toch net iets tekort om echt memorabel te zijn als detective (terwijl het juist teveel uitlegt om heel goed te werken als een horrorverhaal).

En 2015 begint hier:

Nihonogi no Nazo (De Japanse waaiermysterie): volgens mij het meest recente deel in Alice Arisugawa's reeks dat lichtjes geinspireerd is door Ellery Queen's boekenreeks (de 'nationaliteiten' reeks, zoals The Roman Hat Mystery en The Dutch Shoe Mystery). Het boek begint met de ontdekking van een soort "pianoman" aan het strand: iemand die z'n geheugen kwijt is en geen identificatie heeft, maar wel een mooie Japanse waaier. UIteindelijk blijkt dat hij de zoon is van een bekende kunstenaar (die al overleden is) en dat de jongeman zes jaar geleden van huis is weggelopen, maar wat is er in de tussentijd gebeurd en waarom is hij z'n geheugen kwijt? Hij wordt thuis opgevangen, maar dan wordt er iemand vermoord... Niet echt een groot fan van het boek. Er zitten goede momenten tussen die betrekking hebben op hoe het mysterie wordt opgelost (de logica), maar de focus ligt meer op de personages, dus voelde het boek voor mij veel te lang aan.

Anata mo Meitantei (verschillende auteurs): Er is ook een alternatieve Engelse titel: What A Great Detective You Are. Dit boek verzamelt zes verhalen van net zoveel auteurs die oorspronkelijk in het blad Mysteries! waren gepubliceerd. Elk verhaal bestaat uit twee delen: het eerste is het mysterie met alle aanwijzingen en zo en eindigt altijd met een uitdaging aan de lezer: weet jij wie de moordenaar is (en hoe kom je tot die conclusie)? Lezers kregen oorspronkelijk dan een week of zo om hun antwoorden in te sturen en er waren geldprijzen te winnen. Het tweede gedeelte van het verhaal (de oplossing) kwam dan later. Ik vind dit soort verhalen echt super leuk, en ik heb genoten van dit boek, want dit waren echt hele slimme puzzelverhalen.



Kaiju Satsujin Sosa - Senmetsu Tokku no Seijaku (De Kaiju Moord Onderzoekers - Stilte in de Exterminatiezone) is een boek van Takahiro Okura, die detectives schrijft en ook soms voor o.a. de Detective Conan anime schrijft, maar hij heeft ook voor Ultraman episodes geschreven. De verhalen in dit boek spelen zich af in een wereld waarin de mensheid constant wordt aangevallen door kaiju. Japan heeft een drie-delig defensieprogramma, bestaande uit verkenningsunits (die actief zoeken naar kaiju), planningunits (identificeren een kaiju en voorspellen waar en wanneer-ie te land komt) en exterminatieunits. Maar het blijkt dat mensen toch mensen blijven, en zelfs als een geheel gebied geevacueerd moet worden vanwege een kaiju aanval, dan nog kan het zijn dat iemand denkt iemand anders te kunnen vermoorden (hopende dat de kaiju al het bewijs vernietigd). Heel gaaf idee en Okura werkt het defensieprogramma heel goed uit, maar het is zo jammer dat de kaiju zelf zelden echt betrokken zijn bij de moorden. Ze creeeren de omstandigheden waarin de moorden gebeuren, maar verder doen ze niets en dat is zo zonde, want dit is een briljant concept!

Fumitomike no Sangeki (Het tragedie van de Fumitomi familie) is een detective uit 1935 geschreven door Yu Aoi (of Takeshi Aoi: ze weten kennelijk niet wat de lezing is). Het is blijkbaar de eerste Japanse detective met een alibitrucje gebaseerd op een spoorboekje (dus treinen). Op zich is het een leuk verhaal qua opzet: er gebeurt echt een boel en de schrijver gooit allerlei verschillende trucjes op je af.... maar het leest nogal traag, en hij vertelt de gebeurtenissen zo saai...

[Ash Ketchum]

Mokusei no Oji (De houten prins) van Yutaka Maya is het derde boek waarin we het personage Uyu volgen: het eerste boek "Een sonate voor de zomer en winter" ("een detective die je gelezen wil hebben maar niet wil lezen") eindigt met een zeer traumatische beleving voor Uyu, in "Ziekte" lijdt hij daardoor aan geheugenverlies en in dit deel kan hij weer gewoon aan het werk als schrijver voor een lokale magazine in Kyoto en overweegt hij binnenkort te trouwen, maar toch is hij daar niet zeker over. Hij raakt dan betrokken bij een moordzaak waarbij alle elf aanwezige personen in het huis een perfecte alibi lijken te hebben. Omdat hij eerder door twee bekende detectives (Mercator en Kisarazu, beiden detectives in series van Maya) is aanbevolen om zelf ook een detective te worden, probeert hij de zaak op te lossen. Dit verhaal, net als meer dan de helft van Maya's totale werk, speelt heel erg met tropes van de genre, in dit geval 'de perfecte alibi.' Maya gaat zo diep hier op in met veel te gedetailleerde tijdschema's voor alle verdachten waardoor eigenlijk alles wazig wordt en je op een gegeven moment maar stopt met het sowieso boeiend te vinden Toch weet Maya dat juist weer te gebruken om een interessant detectiveverhaal te brengen.

Misshitsu Henai no Satsujin - Yattsuhakomura to Yattsu no Trick (The Murder in the Fetishistic Age of Locked Rooms: The Closed Village and the Eight Tricks) daarentegen is heel erg... pragmatisch. Er zijn acht gesloten kamermoorden/onmogelijke moorden, maar ook slechts een beperkt aantal pagina's, dus wat doe je? Je vertelt een verhaal waarin alles nauwelijks met elkaar verbonden is, zolang men maar steeds weer nieuwe moorden tegenkomt, en ze ook meteen oplossen, want voor je het weet is de volgende er al. Er zijn in dit boek moorden met hele originele oplossingen of in elk geval memorable uitwerkingen ervan, maar ook hele debiele, dus het is meer een kwestie van kwantiteit dan kwaliteit hier...