Ik ben dan een lezer die waarschijnlijk toch naar 2 neigt: ik vind natuurlijk wel iets van een boek, maar ik heb meestal ook niet heel veel zin om het echt te "bediscussiëren" (zelfde met games). Wat dat betreft vind ik wel interessant om te zien wat de grotere thema's zijn die mensen graag bespreken, dus dan werkt zo'n 'jaren later' aanpak toch beter. Zeker met dit soort boeken, waar ik sowieso al vaak tegen op zie om aan te beginnen ^^'Tamara wrote: ↑Tue Jan 11, 2022 15:33Ook wel bekend als 'de helft van mijn leeslijst'. Ik vraag me af wat beter is: 1) dit soort boeken lezen zodra ze uit zijn, zodat je samen met iedereen kunt discussiëren/klagen of 2) decennia later lezen en hopen dat je iets nuttigs kunt halen uit de bezonken discussies/klachten.
Waar ik helemaal niet tegen op keek was Meitantei ni Kanbi naru Shi wo, dat ook de Engelse titel "Delicious Death" for Detectives heeft.
Auteur Kie Hojo was ooit een lid van dezelfde universiteitsclub (voor detectivefictie) als ik toen ik in Japan studeerde. Ze schreef toen al voor clubpublicaties, maar ze maakte haar professionele debuut in 2019, en ik vond het echt een briljant boek. Het tweede boek uit 2020 was net zo gaaf, dus ik keek erg uit naar haar derde boek, dat dit keer ietsjes later uitkwam: de vorige boeken kwamen steeds late herfst/begin winter uit (waardoor ze ook de eerste reviews werden op m'n blog voor 2020/2021), maar dit boek kwam vorige week pas uit. Hojo schrijft pure puzzelmysteries, waarbij je bv. die beschrijving van personage X op bladzijde 5, de uitspraak van personage Y op bladzijde 220, het feit dat de lamp nog niet uit was gedaan op bladzijde 40 EN dat personage Z niet van de linker, maar rechtergang kwam op bladzijde 150 moet combineren om de moord op te lossen. Heel puzzelgericht dus, maar precies het soort waar ik van houd. Een ander punt is dat Hojo houdt van "bijzondere" omstandigheden voor haar boeken: in haar eerste boek wordt een personage 60 jaar teruggestuurd in de tijd om een moord daar op te lossen, in haar tweede boek vechten een groepje overlevenden tegen een onbekend, waarschijnlijk onaards wezen.
"Delicious Death" for Detectives is wat dat betreft een beetje tam. In de verre toekomst van 2024 komt het leven op de wereld weer op gang nadat een zekere pandemie genaamd COVID-19 enkele jaartjes de boel bezig heeft gehouden. Maar één industrie heeft wel geprofiteerd van het feit dat we allemaal binnen bleven: de games industrie. In deze jaren is de ontwikkeling van VR games vlug gegaan, Megalodon Soft is een van de bedrijven die goede zaken heeft gedaan, eerst met de open world RPG Battle Without Honor, maar later ook met de VR mystery game Mystery Maker, een soort Mario Maker, waarbij mensen moorden moeten oplossen, of zelf stages (moordzaken) kunnen maken. Het spel bestaat uit onderzoekfases (waarin de spelers vrij kunnen rondlopen om aanwijzingen te vinden), een moordfase (waarin de dader de moord moet plegen) en een oplosfase (waarbij de spelers moeten bewijzen wie de moordenaar is en hoe het gedaan is). Kamo, hoofdrolspeler uit het eerste boek en een freelance journalist die in z'n artikelen wel eens zaken heeft opgelost, wordt uitgenodigd door de producer van het vervolg Mystery Maker 2 om mee te doen met een marketingcampagne. De hardware is vernieuwd, zodat je naast een bril en handschoenen nu ook een feedback pak hebt, dat aansluit op RHAPSODY, een speciale zetel waar je mee synchroniseert (en er voor zorgt dat je niet als een idioot rondloopt in een kamertje zoals zo vaak gebeurd met VR). Het idee is dat er 8 amateurdetectives, zoals Kamo, worden uitgenodigd voor een demo van Mystery Maker 2, waarbij ze moeten zien wie als eerst de moord kan oplossen. Het wordt allemaal opgenomen om zo aan andere mensen te laten zien als een demo voor het spel. Maar de catch is dat Kamo nu speciaal is uitgenodigd om de moordenaar te spelen in het spel: hij krijgt de kans om het level vooraf in te zien en een moord uit te plannen (en indien nodig, items te laten maken die hij nodig heeft). Kamo gaat akkoord en krijgt twee maanden om het allemaal uit te plannen. Omdat het spel nog in ontwikkeling is, worden de deelnemers op de dag van de demo naar een eiland gebracht met een gebouw dat eigendom is Megalodon Soft. Maar dan gaat het snel: iemand neemt het spel over en dreigt hen, en hun geliefden te vermoorden, als de deelnemers niet gehoorzamen. Het doodspel dat gaat beginnen is simpel: ze moeten Mystery Maker 2 spelen. De "moordenaar" in het spel moet zoals gepland z'n moord plegen, en ermee wegkomen, anders gaat Kamo (en z'n vrouw en dochter) dood. De gewone spelers moeten daarentegen de moord oplossen voor de deadline, anders gebeurt hetzelfde. Maar er is één kans om weg te komen: een van de "gewone spelers" is namelijk eigenlijk een bondgenoot van hun gastvrouw, genaamd de "executeur". Deze executeur mag zowel in Mystery Maker 2 en in het echt moorden plegen op degenen die falen in hun taken. Maar als de moordenaar, of de gewone spelers, de moorden van zowel de moordenaar en de executeur weten op te lossen, dan mogen ze weg.
Okay, terwijl ik dit schrijf, klinkt het al een stuk ingewikkelder dan het eigenlijk is. Maar goed, het gaat dus over moorden die worden gepleegd in een huis in de VR wereld van Mystery Maker, en moorden in de echte wereld, met Kamo als interessante hoofdrolspeler omdat hij wel de "moordenaar" is in Mystery Maker 2, maar daarbuiten natuurlijk weg wil en tracht de echte moordenaar te vinden. Er gebeurt daarom echt ontzettend veel in het boek, maar als detective is het wederom genieten met heel veel slim verstopte aanwijzingen en lange kettingen van deducties. Het idee heeft natuurlijk wat weg van games als Danganronpa, en je vermoedt natuurlijk al snel dat er iets achter het VR-gedoe zit, maar er zitten echt originele ideetjes in dit boek die alleen kunnen werken in deze unieke setting. Ook merk je goed dat de schrijver zelf ook echt gamet, met heel veel kleine, maar hele natuurlijke beschrijvingen van "games grammatica" (save punten, item beschrijvingen etc) die goed in het plot worden betrokken.