Ik heb redelijk wat dungeon crawlers gerecenseerd omdat toch iemand dat moest doen, maar uiteindelijk ben ik er goed in geworden én ben ik ze leuk gaan vinden. Op een gegeven moment dat merk je dat bepaalde strategieën bijna universeel zijn en dat maakt zelfs de meest ondoordringbare titels een stuk behapbaarder. In de Wizardry-achtige games van Exp./Mages hangt de geneeskracht van een priester af van één stat. Gooi 2/3 van de level-ups daarop en je krijgt spreuken belachelijk veel HP herstellen.Dungeon crawlers en random dungeons zijn toch van die elementen in RPGs die mij qua idee al helemaal niet liggen en dus toch al vermijd als ik hoor dat het zo'n soort game is. Zal wel hetzelfde zijn als met Monster Hunter neem ik aan, dat mensen echt lekker diep erin kunnen duiken en echt de mechanics kunnen uitpluizen, maar wat dat betreft ben ik gewoon een luie casual ^_~'
Mijn geduld is echter niet eindeloos. Operation Babel's postgame is een grindfest. Ik heb wel even overwogen het te voltooien, omdat er een verhaal in zit dat draait om het weer te leven brengen van een gesneuveld personage, maar weet je wat? Ze was bloed irritant én ik was al weer half vergeten dat ze dood was tijdens de aftiteling, dus het is wel best zo.
Al in al een teleurstellende game en dat maakt het de perfecte afsluiter voor een teleurstellend jaar.
Dag, Operation Babel!