Leest hier de review van het deel van Jiro Taniguchi (mangaka van Herinneringen, Dierentuin in de Winter, Tedere Jaren, Wandelaar, Magische Berg, Mijn Jaar)
Yoichi keert, na meer dan 10 jaar, terug naar zijn geboortedorp om zijn overleden vader een laatste groet te willen doen.
Hij ziet bij de uitvaart zijn familie en kennissen terug en halen herinneringen van vroeger terug. Yoichi leefde toen met zijn vader, moeder en oudere zus een eenvoudig leven.
Wanneer de grote brand in 1952 uitbrak is zijn vader zijn kapperszaak en een groot deel van zijn inboedel kwijtgeraakt. Dankzij een lening van zijn schoonouders begint hij, met groot ongenoegen van zijn vrouw, van 's morgensvroeg tot 's avondlaat te werken om zijn lening terug te betalen. Ondanks de raad van iedereen blijft hij koppig door doen en dan besluit zijn vrouw hem te verlaten.
Sindsdien heeft Yoichi een soort afkeer naar zijn vader en worden de dialogen tussen hem zeldzaam.
Maar tijdens de uitvaart komt hij te weten dat hij zijn vader helemaal anders zag dan in werkelijkheid.
Een erg aangrijpend en serieus verhaal. Ik vind het, samen met de Herinneringen, de beste Taniguchi die ik tot nu toe heb gelezen.
Het is echt wel een aanrader voor diegene die graag een rustig en gevoelig verhaal willen lezen.
Het Dagboek Van Mijn Vader ~[Casterman]
Moderators: Koen, jo, Kenny, Gerrit
Het Dagboek Van Mijn Vader ~[Casterman]
Last edited by Brook500 on Thu Oct 20, 2011 14:35, edited 1 time in total.
Re: Het Dagboek Van Mijn Vader ~[Casterman]
Ik kan alleen maar beamen wat Brook zegt; echt een Taniguchi topper, samen met Herinneringen en Dierentuin in de Winter.
- Berserker500
- Posts: 897
- Joined: Thu Jul 29, 2010 9:58
- Location: Antwerpen
Re: Het Dagboek Van Mijn Vader ~[Casterman]
Ik heb hem nu ook gelezen en het is inderdaad een Taniguchi topper.
Zeer aangrijpend verhaal maar die Yoichi vond ik toch maar een grote egoist.
Samen met de Herinneringen is dit één van de beste Taniguchi die ik al gelezen heb.
Dit vraagt om meer.
Zeer aangrijpend verhaal maar die Yoichi vond ik toch maar een grote egoist.
Samen met de Herinneringen is dit één van de beste Taniguchi die ik al gelezen heb.
Dit vraagt om meer.