Laatst gelezen boeken

Manga en Anime not allowed ;-)

Moderators: Koen, jo, Kenny, Gerrit

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Image

Een van de keldervondsten, een heilige graal nog wel. Achtergrond: toen ik zo'n 13 was en geïnteresseerd begon te raken in de werken van Evert Hartman, een toen populaire jeugdboekenschrijver, was ik op school zover dat ik literatuur voor volwassenen moest gaan lezen. Niemand houdt me tegen leek me een van de interessantste boeken, maar in de korte periode dat ik zulke boeken mocht lezen, kon ik het niet op een schap vinden. Toen ik 14 was is het boek wel uitgebracht als Jonge Lijster (doelgroep: 13-16 jaar), maar toen zaten wij al aan onder andere Blauwe Maandagen van Arnon Grunberg (doelgroep: overduidelijk 16+, want er wordt toch een partij geneukt). Dat heeft altijd een beetje zeer gedaan. Alsof ik een deel van mijn jeugd ben misgelopen. Meer dan twintig jaar later stond ik in die kelder boeken uit te zoeken, en vond een stoffige jeugdroman met een makkelijk te vergeten titel. Toen ik de achterflap las, besefte ik wat in handen had.

"Het heeft niet geholpen, het verhogen en versterken van de dijken tegen de onverwacht snelle stijging van de zeespiegel. In het jaar 2136 staat het laaggelegen deel van Nederland onder water. Iedereen is gevlucht naar het nog bewoonbare oostelijke deel dat zo overvol is dat er zelfs mensen onder de grond wonen. Omdat het zo dichtbevolkt is wordt er hard opgetreden tegen mensen die illegaal in Nederland verblijven. Als Richard op een dag getuigen is van het strenge optreden tegen en arrestatie van twee meisjes uit België besluit hij te helpen. Samen met zijn vriend Wesley, een kloon, gaat hij op zoek naar de meisjes. Tijdens hun zoektocht leren Richard en Wesley een andere kant kennen van Nederland, de donkere kant."

Nu hield niemand mij meer tegen en heb ik lekker die jeugdroman uit 1991 gelezen, al had verhaal ook best in 2021 geschreven kunnen zijn! Niet alleen gaat het over twee heel actuele onderwerpen - klimaatverandering en vluchtelingen - het schat de toekomst behoorlijk goed in. Of beter gezegd, iemand zou in 2022 waarschijnlijk dezelfde soort zaken bedenken. Het neutrale (zelf rijdende elektrische auto's, smartphones), het optimistische (door strenge regelgevingen gaat de natuur nu boven alles, een normale werkweek is voor velen maar 16 uur) en de pessimistische/realistische (vergaande vol-is-vol-beleid wat betreft vluchtelingen, mensen met een korte levensverwachting worden afgedankt door de maatschappij, ethisch twijfelachtige onderzoeken en ontwikkelingen). Dat leidt uiteraard tot twee conclusies: 1) dit is nog steeds een relevant boek en 2) de wereld is de afgelopen 30 jaar eigen geen ene reet veranderd.

User avatar
Koen
Administrat0r
Posts: 4037
Joined: Mon Aug 18, 2003 12:42
Location: A Place Called Home. (Awww)

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Koen »

Altijd één van m'n favoriete jeugdboeken geweest (en gebleven). Samen met Thea Beckman en Anke de Vries behoort Evert Hartman ook gewoon tot m'n favoriete jeugdauteurs...
motivatiedip. help!

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Laatste boek van de maand was een boek dat ik zo'n tien jaar geleden al eens had gelezen, maar waarvan ik nu de titel nog niet kan noemen: ik las hem omdat ik van een uitgever de vraag kreeg of deze Japanse detective geschikt was voor een Engelse vertaling, maar omdat er nog niets vast noem ik de titel nog even niet hardop. Maar goed, ik las hem dus specifiek op "is-ie goed te vertalen?' want toen de uitgever voor het eerst kwam met die vraag, herinnerde ik me wel dat een belangrijk aspect van het plot waarschijnlijk lastig te vertalen zou zijn, omdat het idee gebruik maakt van een bepaalde eigenschap in de Japanse taal die iets minder natuurlijk weer te geven is in het Engels. Dat aspect lijkt bij deze herleesbeurt gelukkig nog wel op een of andere manier op te lossen, maar toen bleek dat er eigenlijk nog iets in dit boek zit dat eigenlijk nog lastiger te vertalen is, dat ook weer nauw verbonden is met het detectiveplot (dus je wil eigenlijk wel dat de (Engelstalige) lezer een kans heeft om het zelf op te lossen). Ik was dit stuk al echt helemaal vergeten, maar het is zo specifiek Japans dat je het of gewoon moet laten, allerlei extra pagina's uitleg moet toevoegen en de lezer vind het misschien wel interessant om erover te lezen, maar het is niet alsof ze een kans hadden om het zelf op te lossen; of dit hele stuk moet vervangen worden door iets dat in het Engels zou werken, dat waarschijnlijk meteen ook minder lagen zou hebben als het originele idee. Maar ik was dit tweede dingetje al helemaal vergeten, dus eerst was ik best opgelucht dat het eerste dingetje best te doen leek, toen op drie-kwart dat tweede ding opeens opdook...

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Koen wrote:
Mon May 30, 2022 10:33
Altijd één van m'n favoriete jeugdboeken geweest (en gebleven). Samen met Thea Beckman en Anke de Vries behoort Evert Hartman ook gewoon tot m'n favoriete jeugdauteurs...
Zijn er nog andere boeken die je me kunt aanraden? Van Thea Beckman heb ik de bekendste werken gelezen, van Anke de Vries alleen Blauwe plekken en Kladwerk, en van Evert Hartman Oorlog zonder vrienden en nu dus ook Niemand houdt mij tegen.

User avatar
Koen
Administrat0r
Posts: 4037
Joined: Mon Aug 18, 2003 12:42
Location: A Place Called Home. (Awww)

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Koen »

Van Thea Beckman was de Thule-trilogie altijd m'n favoriet. Van Evert Hartman genoot ik dus het meest van Niemand houdt mij tegen. Is ook minder gedateerd dan bv. Vechten voor Overmorgen. Bij Evert Hartman las ik ook graag De Voorspelling, een van z'n laatste boeken voor zijn overlijden...

Anke de Vries, daar hield ik het meest van haar boeken die zich in Frankrijk afspeelden: Weg uit het verleden, Littekens, Opstand, Belledonne kamer 16,... Zij volgt ook zowat altijd een gelijkaardig stramien, dus als je er daar één van goed vindt, lees je ze allemaal graag. (Al geldt het omgekeerde ook...)

En nog steeds grasduin ik graag in die Lemniscaat-catalogus. Al lees ik er nu wel meestal vertaald werk: Een soort vonk, de boeken van Susin Nielsen,... 'Hoe ik per ongeluk een boek schreef' is ook een aanrader, en das wel van een NL-auteur.
motivatiedip. help!

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Image

Kanransha wa Nazo wo nosete (Met mysteries het reuzenrad in): Twee jaar geleden maakte Rito Tomonaga zijn debuut als een schrijver met een leuk boek over een moord in het spookhuis tijdens een schoolfestival. Z'n tweede boek heeft even op zich laten wachten, maar hier is-ie dan. Het boek gaat over een reuzenrad in een park dat vooral populair is bij jongere kinderen. We volgen zes verschillende groepjes die in het reuzenrad zitten als het veiligheidssysteem ingrijpt en het reuzenrad stil komt te staan. Omdat er niet echt een probleem is, zal het reuzenrad over een twintig minuten of zo vanzelf weer draaien, maar tot dan zit iedereen vast. De zes groepjes die we volgen, hebben allemaal met totaal andere problemen te maken terwijl ze vast zitten. De een komt erachter dat de geruchten over een spook in een van de gondels echt zijn, en het spook vraagt hem uit te vissen hoe haar moordenaar uit de gondel was ontsnapt vele jaren geleden zonder iemand haar moord had opgemerkt. In een andere gondel vraagt een scholiere zich af waarom een vriendin haar heeft uitgenodigd naar dit reuzenrad, en waarom ze zich moest verkleden als een jongen. In de hoogste gondel zit een huurmoordenaar, met zijn client: net op het moment dat hij zijn doelwit ging uitschakelen vanaf dit hoogste punt, kwam het rad stil te staan en nu weet hij niet precies wat hij moet doen. Het boek springt de hele tijd heen en weer tussen de zes groepjes, en we komen erachter dat ze allemaal met een mysterie worstelen. De een heeft meer een alledaags probleem (a la Hyoka), de ander heeft met een moord te maken, dus er is wel diversiteit, maar uiteindelijk zijn ze allemaal net te licht en de meeste mysteries kan je al aan het begin van het (korte) boek raden. De verhalen zijn ook slechts zeer losjes met elkaar verbonden, dus het totaalplaatje is ook niet meer dan de som van alle losse verhaallijnen. Dit boek is "makkelijker" om in te komen dan Tomonaga's eerste boek en door het snel zappen tussen de verschillende verhaallijnen ook best amusant voor mensen die niet per se een detective willen lezen, maar zelf vond ik zijn eerste boek een stuk beter bij mij passen omdat dat dat echt zo'n puzzel detective was.

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Image

Het komt niet vaak voor dat ik zulke recente, hoog aangeschreven boeken tweedehands tegenkom, dus ik moest Uit het leven van een hond wel lezen. Om op te hoogte te zijn. Om mijn nieuwe identiteit als literatuurkenner te onderstrepen en versterken. En...het was niet echt een boek voor mij.

Uit het leven van een hond gaat niet echt over een hond. Het gaat over het baasje. Vijftiger Henk komt er op een ochtend achter dat zijn bejaarde hondje Schurk zichzelf niet meer is. Er is duidelijk iets niet goed en dat blijkt zijn hartje te zijn. De zaterdag van die ontdekking begint met een dieptepunt maar werkt zich toe naar een hoogtepunt. Somberheid maakt plaats voor hervonden levenslust dankzij toevallige ontmoetingen. Het is een boek met humor, reflectie en, uh, hoogtepunten. Oude-mensen-seks wordt in meer detail geschreven dan de meeste mensen van mijn leeftijd of jonger wensen. Het is niet platvloers, in tegendeel, het is ongeveer zo eerlijk, nuchter en mooi als seks omschreven kan worden. Dat betekent echter niet dat ik er graag over nadenk.

Boekenteller: 36/50

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Image

Achterflap zegt:
Elk voorjaar maakte Jelle Brandt Corstius een fietstocht met zijn vader. Een bestemming was er nooit, maar wel de zekerheid dat het niet langer dan twee dagen zou duren. Anders kregen ze ruzie. Op 18 april 2014 stapte Jelle Brandt Corstius weer op zijn fiets, maar dan zonder zijn twee maanden eerder overleden fietsmaatje en vader, Hugo Brandt Corstius, een wonderlijke man die veel begreep van dingen waar de meeste mensen niets van begrepen (palindromen), maar weer weinig van normale dingen (kinderen). Met in zijn fietstas een deel van de as fietst Brandt Corstius zestien dagen door Europa, legt 1620 kilometer af, ziet veertien verschillende campings tot hij aan de Middellandse Zee uitkomt, waar hij de as uitstrooit.

Ik zeg:
Van de twee boeken over trektochten door Europa ter nagedachtenis van geliefden die ik de afgelopen maanden las, is dit de minst goede. De grootsheid van het al was wonderlijk en optimistisch en voelde ook echt als een reis waar je in meegesleurd werd. Dit is het verslag van een vent die twee weken op een fiets zit en herinneringen ophaalt aan zijn beroemde en beruchte vader. Omgevingen en omstandigheden beschrijft JBC met het minimale aantal woorden. Het is zo minimaal, dat hij ook herinneringen had kunnen ophalen thuis op de bank en de lezer zou het verschil amper gemerkt hebben. De anekdotes zijn met meer liefde geschreven, maar ook deze blijven vaak toch kaal en concreet. Overal is het gebrek aan detail merkbaar. Het boek telt zo'n 160 pagina's, maar slechts drie vierde daarvan is ook daadwerkelijk gevuld met proza. De rest bestaat uit titelpagina's, een herhalend kaartje en witte leegte. Als hij die nu ook eens had gevuld met woorden, was het misschien een volwaardig boek geweest.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Image

Rokozanmu (Voor de verouderde tijger, blijven er alleen dromen over): Het debuutwerk van Zappa Momono en winnaar van de 67ste Edogawa Rampo Prijs. Een nogal interessante detectiveverhaal, want is tegelijkertijd een Wuxia-verhaal. Je weet wel, die Chinese verhalen met vechtkunstenaars zoals je die kent van Crouching Tiger, Hidden Dragon en... Shang-Chi. Shion is sinds haar tiende getraind door haar oude sifu Tairyu, maar krijgt te horen van haar meester dat hij haar niet de ultieme kunst gaat leren van hun school. In plaats daarvan nodigt Tairyu drie oude bekenden uit, en zal hij de techniek aan een van hen leren. Shion is natuurlijk niet blij hiermee, maar vanwege een oude wond is zij niet in staat om haar "uiterlijke qi" te gebruiken (om haarzelf fysiek sterker te maken), enkel haar "innerlijke qi" (waarmee je langer leeft, tegen gif kan en wat je verder kan gebruiken om je lichaam tijdelijk lichter te maken zodat je van die reusachtige zweefsprongen kan maken zoals in wuxia films). Ze denkt dat het daar mee te maken heeft, dus accepteert ze het maar. Shion vreest ook ergens dat haar sifu door heeft dat zij en Tairyu's pleegdochter Renka eigenlijk verliefd op elkaar zijn. Als de gasten er zijn, eten en drinken ze wat, waarna Tairyu zich terugtrekt naar z'n speciale dojo: het gebouw staat midden in een groot meer, en je kan het eigenlijk alleen bereiken met de boot, of als je een meester bent in het beheersen van je innerlijke Qi zodat je zo ver over water kan lopen (En eigenlijk kunnen alleen Tairyu en Shion dat). Het gepraat over de techniek komt morgen.

Maar de volgende ochtend wordt Tairyu dood gevonden in de dojo, maar de situatie lijkt onmogelijk. De boot wordt gevonden bij de dojo, dus hoe kan de dader ontsnapt zijn, want alleen Tairyu en Shion kunnen zonder boot van het eilandje komen. Ook lijkt Tairyu vergiftigd te zijn, al is hij als meester van innerlijke Qi niet te vergiftigen, en blijkt hij ook nog eens neergestoken te zijn met een dolk, maar lijkt er niet eens echt gevochten te zijn. Veel vragen, maar Shion is ervan overtuigd dat een van de drie gasten het heeft gedaan en houdt hen in de dojo vast totdat ze weet wie het gedaan heeft.

Okay, een yuri wuxia detective. Dat is best druk. Het houdt eigenlijk verrassend goed balans tussen de verschillende onderdelen. Zelf had ik misschien wel iets meer de nadruk op het detectivegedeelte willen zien, maar het geheel voelt wel echt als een wuxia detective aan, met ook veel links met Chinese geschiedenis (politiek), gevechten en al dat. En natuurlijk draait het detectiveplot om ook ideetjes die alleen in een wuxiaverhaal kunnen bestaan, zoals hoe Qi werkt en deducties over hoe mensen over water kunnen lopen en zo.

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Image

Kijk mij eens light novel trash zijn!

Het is best even schakelen tussen dit en de literatuur die ik vaak lees. De proza is best wel slordig en de schrijver valt vaak in de herhaling. Ergens is dat wel handig, want er worden veel details op een pagina gepropt, maar het stoort mij soms wel.

Mijn literatuurliefhebberkant heeft echter minder te klagen dan mijn handwerksterkant: de omschrijvingen van de haakwerkjes is zó tegenstrijdig!
Voorbeelden:
-Op de cover van het eerste deel zijn duidelijk een haaknaald en dit soort gehaakte bloemen te zien
-In de tekst zelf vraagt Myne om twee dunne naalden, zoals haar moeder voor wol gebruikt maar dan dun genoeg voor draad
-Op de illustratie zijn echter weer typische gehaakte bloemen te zien
-In boek twee maakt Myne een roos door eerst een 'lint van kant' te 'naaien' met haar twee naalden. Kantwerk is echter een typische haaktechniek.
-De rozen op de illustratie zijn ook duidelijk gehaakt. Je ziet de steken in de blaadjes.
-Op de omslag is weer een haaknaald te zien.
-Myne zegt maar één of twee keer 'breien'. Meestal noemt ze de techniek 'naaien'.

Er zijn drie verklaringen voor deze tegenstrijdigheden:
1. De auteur kent het verschil tussen breien en haken niet. Daar is iets bij voor te stellen, want de Japanse taal maakt geen onderscheid tussen de twee. Als je zoekt naar gebreide bloemen, kun je dus op haakwerk stuiten en, als je niet bekend bent met beide, foutief aannemen dat het met twee breinaalden in plaats van één haaknaald is gemaakt. (Zien is geloven. Zoek naar: 編み物)
2. De illustrator heeft de tekst genegeerd en tekende wat het meest logische was in de context: haakwerk.
3. De vertaler stuitte op het probleem dat er geen helder onderscheid is tussen breien en haken in het Japans, en koos daarom een in hun ogen neutrale term (die eigenlijk incorrect is): naaien.

Ik denk dat zowel 1, 2 als 3 een rol hebben gespeeld.
Last edited by Tamara on Sat Jun 18, 2022 7:55, edited 1 time in total.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Soms kan het nog best lastig zijn om bij vertalen je als leek genoeg in te lezen op een bepaald onderwerp om het goed in de doeltaal over te brengen, al kan het wel leuk zijn. Ooit een middagje alleen maar over kerkarchitectuur gelezen...

Nog niet gelezen, maar gister bij de bukbieb... een Nederlandse vertaling van de beide Alices (Wonderland/Through the Looking Glass) gevonden! Weet je, Alice is een motief dat ONTZETTEND vaak voorkomt in Japanse detectivefictie, en met al die verwijzingen die ik onderhand heb gelezen weet ik ook wel ongeveer alle 'momenten' van het verhaal (vooral Wonderland), net als je dat ook wel min of meer Star Wars kan reconstrueren zelfs als je het alleen maar van verwijzingen kent. Maar goed, ik had nooit de verhalen echt gelezen, dus toch maar opgepikt!

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Image

Honkaku-O 2022: Elk jaar kiezen de leden van de Honkaku Mystery Writers Club of Japan* een paar van de beste korte detectiveverhalen die dat jaar zijn uitgebracht (niet per se van leden), en die worden dan samengevoegd in een jaarlijkse bundel. Meestal is het dan ook wel een vermakelijke verzameling. De leukste twee verhalen (van de zes) waren "Op zoek naar het meisje met de draad" en "De schaduweter": "Op zoek naar het meisje met de draad" is van de schrijver van Rokunin no Usotsukina Daigakusei (Zes liegende studenten): die ik vorige maand heb gelezen, en gaat ook over studenten. De verteller krijgt te horen van een vriend dat een mede-studente interesse in hem heeft, maar ze is nogal verlegen, dus regelen de vriend en zijn vriendin dat de twee terecht komen in dezelfde mixer. Dit moet het meisje de kans geven om zo contact te maken met de verteller. De verteller heeft nog nooit een vriendin gehad en kan ook nog steeds niet helemaal geloven dat er iemand in hem geinteresseerd is, maar hij gaat naar z'n allereerste mixer van 5 jongens en 5 meisjes. Bij het restaurant aangekomen blijkt echter dat alle vijf meisjes de verteller al kennen van college, en ze lijken allemaal interesse in hem te hebben. Maar de verteller is niet verteld hoe het "eerste" meisje heet, dus hij heeft geen idee met wie z'n vrienden hem wilden koppelen. Wat het erger maakt is dat hij via via ook krijgt te horen dat de andere vrouwen in de mixer wellicht voor problemen gaan zorgen: de een is getrouwd, de ander een underground idol met *zeer* fanatieke mannelijke fans etc., dus de verteller moet voorzichtig zijn en niet het verkeerde meisje kiezen. Een grappige twist op het vinden van de "dader"!

"De schaduweter" doet denken aan die puzzelgames waarin je gebruik maakt van schaduwen: de verteller is samen met iemand en de hond aan het kamperen in de bergen, maar ze zijn aangevallen door een 'schaduweter", een visachtige berg-yokai die zich vastbijt in de shaduw van slapende dieren/mensen en hun schaduw opeet waarna het slachtoffer dood neervalt. De schaduweter kan alleen bewegen van schaduw naar schaduw, en als hij zich eenmaal heeft vastgebeten in een slachtoffer, dan blijft hij in die schaduw tot het slachtoffer dood is. De verteller zag hoe de schaduweter uit een dode wezel sprong en daarna richting hun kamp, maar tegen de tijd dat hij de hond en z'n vriend heeft wakker gemaakt is het natuurlijk al te laat: de schaduweter zit verstopt in de schaduw van een van hen, maar ze hebben maar medicijn voor 1, en als je het medicijn neemt als er geen schaduweter in je schaduw zit, dan ga je waarschijnlijk ook dood. Dus nu moeten ze uitvissen wie op dit moment het slachtoffer is van de schaduweter. Een beetje "technisch"verhaal, met diagrammen waar iedereen was en hoe lang hun schaduw was en zo, maar het was een leuke puzzel.

(*Ik ben technisch lid, maar stem nooit omdat ik nooit genoeg heb gelezen van het lopende jaar om eerlijk te kunnen stemmen)

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Image

Gettokan Satsujin Jiken (De moordzaak in de Huize Maanlicht) is het nieuwe boek van Takekuni Kitayama dat eerder deze week uitkwam. Kitayama staat bekend om de fysieke trucjes achter z'n gesloten kamermoorden en was o.a. consultant voor de game Danganronpa V3 en de spin-off boekenreeks Danganronpa Kirigiri. Z'n nieuwe boek gaat over Huize Maanlicht, het huis van Hitoshi Tenjin, een schrijver die bijna als een god wordt beschouwd in de wereld van puzzel plot detectives. Vele detectiveschrijvers hebben in Huize Maanlicht gewoond, ook voordat Tenjin zelf voordat hij z'n debuut maakte en later steenrijk werd en het huis overkocht, en het wordt ook wel de Huize Tokiwa van de detectivewereld genoemd. Net als Tezuka en al die andere bekende mangaka ooit in Tokiwa hebben gewoond, heeft Tenjin z'n huis opengezet voor mede-schrijvers die even weg van de wereld hier zich op hun werk willen storten, en zijn gasten mogen volledig kostenvrij in z'n huis verblijven. Vele schrijvers hebben in al die decennia hier gewoond en veel mensen wisten zich uit een sleur te schrijven met nieuw elan. Als het verhaal begint, arriveert net een zesde gast, die na een goed ontvangen debuut al jaren writer's block heeft en nu met een verblijf hier een nieuwe kans krijgt. Het huis is gesitueerd in een sneeuwrijk gebied en net als voorgaande jaren, zorgt de constante sneeuw er al snel voor dat het huis in het bos volledig geisoleerd raakt en het kan wel een maand of twee duren voor er weer naar de stad afgereisd kan worden. Op de kortste dag van het jaar worden alle gasten in het huis uitgenodigd voor een diner, maar tijdens het diner wordt een tape afgespeeld waarin de zeven aanwezige schrijvers worden beschuldigd als de zeven gevallen engelen van het detectiveverhaal en dat ze elk symbool staan voor een van de zeven hoofdzonden van een detectiveschrijver: Hoogmoed, hebzucht, luiheid, nijd, diefstal, "kitch" en onwetendheid. Het diner wordt afgelast, maar de volgende ochtend wordt in de eetzaal het lijk gevonden van Hitoshi Tenjin, gekruisigd en omgekeerd opgehangen van de kroonluchter, en zonder hoofd... en natuurlijk was de eetzaal van binnen afgesloten.

Niet zo "technisch" als ik had verwacht van Kitayama, want vaak heb je heel veel bewegende "onderdelen" in zijn gesloten kamermoorden, maar er wordt wel interessant gekeken naar het fenomeen van puzzel plot mysteries en hun populariteit in Japan. Zonder kennis van deze context voelt dit boek wel een beetje kort aan en mist het toch wel wat diepgang. Grappig/raar is dat Kitayama expliciet een van z'n eigen boeken "plagieert" in dit boek (hij gebruikt een moordtrucje uit een ander boek) en dat ook verklapt aan de lezer. Ook gaaf is hoe echt het allerlaatste zinnetje in dit boek plots heel veel ondersteboven gooit: ik ging meteen terug naar de eerste pagina om bepaalde stukken te herlezen XD

ChronicVillainy
Posts: 55
Joined: Tue Sep 17, 2019 18:06
Contact:

Re: Laatst gelezen boeken

Post by ChronicVillainy »

Weer wat boeken uit!

The Galaxy, and the Ground Within (Becky Chambers)
Dit is een heerlijk knusse, personage-gedreven scifi over een paar aliens die stranden bij een soort waystation. Goed uitgewerkte personages, borduurt voort op de worldbuilding uit de voorgaande delen uit de Wayfarers-reek, en weet weer heel goed het gevoel van het eerste deel te pakken. Ik vind het oprecht jammer dat de serie met dit deel is afgelopen.

Where the Drowned Girls Go (Seanan McGuire)
Ook onderdeel van een serie, deze over kinderen die in een andere wereld zijn beland en uiteindelijk weer terugkomen en moeten dealen met het 'normale' leven. Daarvoor is een speciale school waar de kinderen/jongeren hun leven kunnen leiden tot ze hopelijk weer terug mogen naar de fantasie-wereld. Sommige delen staan los van elkaar, anderen volgen elkaar een beetje op. Ik vond dit tot zover het minst interessante deel, over een ándere school die de kinderen/jongeren 'helpt' weer te integreren in de maatschappij. Het doet nogal aan conversietherapie denken. Ik vond deze hoofdpersoon meh en het boek doet vrij weinig met de setting. Ik hoop dat het volgende deel weer beter is.

Jade Legacy (Fonda Lee)
Het laatste deel uit the Green Bone Saga en oh boy, wat een einde. Dit boek volgt wederom de Kaul-familie, die inmiddels ook kinderen op de wereld zetten die zo hun eigen wensen en ideeën hebben. Het is interessant om te lezen waar het conflict uit de vorige delen heengaat met de nieuwe generatie, en hoe de personages veranderen bij het ouder worden. Net als de voorgaande delen is dit een slow burn met veel politiek geneuzel (daar moet je van houden), maar wel een hele sterke finale.

Six Crimson Cranes (Elizabeth Lim)
Een YA fantasy geïnspireerd door... meerdere sprookjes volgens mij. De hoofdpersoon is een ietwat verwende prinses wiens broers zijn vervloekt door hun stiefmoeder: overdag veranderen ze in kraanvogels. Ook de prinses zelf komt er niet zonder gevolgen weg: er zit een kom vast op haar hoofd waardoor ze onherkenbaar is, en bij ieder geluid dat ze maakt, sterft één van haar broers. Redelijk voorspelbaar, maar toch entertaining met hoe de hoofdpersoon met haar situatie omgaat en de groei die ze doormaakt. Helaas zijn alle andere personages (inclusief de love interest, haar broers, haar stiefmoeder) praktisch van karton qua diepgang. Er is een vervolg, maar ik weet nog niet of ik die wil gaan lezen. Ik vond het grotendeels prima hoe het eindigde.

King and the Dragonflies (Kacen Callender)
Vrij kort boek gericht op een jonger publiek, over de jonge King wiens broer is overleden. Hij doet alsof zijn broer is veranderd is in een libel die hem af en toe komt bezoeken om met zijn verdriet om te gaan. Het boek gaat flink in op het effect dat verdriet en rouw heeft op King en zijn ouders. Daarnaast komt King erachter dat hij mogelijk homoseksueel is; gezien hij een zwarte jongen in New Orleans, houdt hij dit geheim. Een rauw boek dat wat heftige thema's aanstipt, maar het wel toegankelijk houdt voor wat jongere lezers.

Sea of Tranquility (Emily St. John Mandel)
Een wat meer literaire scifi over... tijdreizen. Dit boek laat zich wat moeilijk omschrijven, maar het gaat over verschillende mensen in verschillende tijdperioden die om een of andere reden toch met elkaar verbonden zijn. De personages worden goed uitgewerkt en het was mooi om te lezen hoe alles uiteindelijk verbonden was. Het doet hier en daar wat denken aan Station Eleven, St. John Mandels eerdere werk (en een dikke aanrader, al draait die wel om een pandemie, een thema die trouwens in Sea of Tranquility ook even de revue passeert...). Denk ik wel een van mijn favorieten dit jaar, samen met eerder genoemde Green Bone Saga van Fonda Lee.

Dragon Haven (Robin Hobb)
Tjsa, deze was prima maar niet meer dan dat? Het gaat verder waar het vorige deel was gebleven; draken reizen een rivier over op zoek naar een plaats om te wonen, en een aantal mensen reizen mee (hele luie omschrijving). De lore is interessant, zeker in de context van de rest van The Realm of the Elderlings, maar dit boek lijkt wel nóg meer in te gaan op de liefdesperikelen van de personages dan de draken waarmee ze reizen.

Here Comes the Sun (Nicole Dennis-Benn)
Ondanks de titel en het feit dat het zich afspeelt in Jamaïca, was hier weinig zonnigs aan. Denk ik wel een van de meest deprimerende dingen die ik gelezen heb dit jaar, tot dusver. Het gaat over een zus die in armoede is opgegroeid die letterlijk álles doet om haar jongere zusje te laten studeren, zodat haar zusje veel geld kan verdienen en op haar beurt haar familie uit de armoede kan halen. De oudste zus (en hun moeder ook) schreiden hierbij flink wat grenzen over. Het jongste zusje voelt zich daarentegen verstikt door alle verwachtingen, terwijl ze liever tekenaar zou willen worden. Het is een behoorlijk heftig boek dat laat zien wat voor effect toerisme heeft op een arme gemeenschap.

The Art of Saving the World (Corinne Duyvis)
Een YA dat wel entertaining was, maar helaas niet meer dan dat. Het idee was leuk, over een meisje genaamd Hazel die haar hele leven naast een soort scheur in de realiteit is opgegroeid. Haar hele leven is beheerst door de overheid, gezien haar aan- of afwezigheid effect had op de scheur, dus ze is nooit meer dan anderhalve mijl van huis geweest. Op haar zestiende verjaardag raakt de scheur uit controle en verschijnt er ineens nog een Hazel. En nog een. En nog een. En blijkt er ook nog ergens een draak te zijn. De vier Hazels moeten samen met de draak de wereld zien te redden. het doet wat grappige dingen met de Chosen One-trope, en heeft leuke ideeën, maar de uitwerking is een redelijk standaard YA SFF-verhaal.

Galatea (Madeline Miller)
Korte hervertelling van Ovids Pygmalion mythe met een iets meer feministe inslag. Interessant verhaal dat hier en daar deed denken aan Circe (ook een hervetelling van Miller).

Son of the Storm (Suyi Davies Okungbowa)
Een West-afrikaans geïnspireerde fantasy met goede worldbuilding maar personages die me enigzins op de zenuwen werkten. Naarmate het verhaal vorderde werd het wel wat beter, maar ik ben er nog niet uit of ik het vervolg wil lezen. Het gaat in ieder geval over de pijnlijk naïeve Danso, een soort student van gemixte afkomst die per ongeluk in de nesten komt wanneer hij een strijder met magische krachten tegen het lijf loopt en het land uit moet vluchten. Dit heeft gevolgen voor zijn berekende verloofde Esheme die moet het politieke geneuzel moet zien te dealen om te voorkomen dat haar eigen familie ten onder gaat. Interessante setting, maar weet nét niet de aandacht te pakken.

Ooit aten we dieren (Roanne van Voorst)
Nonfictie! De synopsis zegt dat Van Voorst een beeld schetst van hoe de samenleving eruit zou zien als we géén vlees en zuivel aten, maar dit bleek een vrij beperkt onderdeel van het boek te zijn (twee intermezzo's die lazen als slechte, moralistische speculatieve fictie). Wel interessant waren o.a. de verhalen van boeren uit de bio-industrie die het roer omgooiden wanneer ze inzagen hoeveel dierenleed ze veroorzaakten, en hoe 'melk/vlees is gezond' een resultaat is van marketing en wat sociaal als 'normaal' wordt gezien. Wel trapt het boek in wat typische 'rich white able-bodied vegan'-valkuilen en ontbreekt het op een aantal punten aan nuance. Ik heb een meer gedetailleerde rant/recensie geschreven op GoodReads die wat meer ingaat op de issues die ik had met dit boek. Wees wel gewaarschuwd bij dit boek: er staan ook wat grafische beschrijvingen in van wat er gebeurt in de bio-industrie, die zijn niet leuk om te lezen. Belangrijke boodschap, maar de manier waarop laat nog wat te wensen over.

Ik ben nu bezig met Oathbringer van Brandon Sanderson, het derde deel van The Stormlight Archive. Hier verwacht ik nog wel even zoet mee te zijn, dat ding is 1300 pagina's. :P

Qua aantal boeken dit jaar zit ik nu op 30.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Image

Kiso, Ten wo Ugokasu (Een uniek idee kan de hemel doen bewegen): De BTW is net ingevoerd in Japan, en veel mensen zeuren erover, maar dat het zou leiden tot een moord? Een oude man steekt een winkeleigenaresse neer nadat ze hem was achterna gerend om de BTW te innen. De man was een zwerver, en met heel veel getuigen, lijkt de zaak meteen ook afgesloten. Maar inspecteur Yoshiki heeft het gevoel dat er iets niet klopt en z'n vermoedens worden al snel bevestigd als blijkt dat de man enkele dagen eerder de vrouw was gevolgd en dat de man dertig jaar in de gevangenis heeft gezeten voor de moord op een kind en dat hij pas twee jaar geleden is vrijgekomen. Yoshiki vermoedt dat de man altijd van plan was om deze vrouw te vermoorden, maar waarom? Hij probeert meer over de man te leren te komen, en stuit op een aantal fantasieverhalen die hij schreef toen hij nog in de gevangenis zat, van een clown die zichzelf neerschiet in een trein en dan plots verdwijnt, tot een witte reus die een trein de lucht in optilt. Het blijkt dan dat ruim dertig jaar geleden (1956) de gebeurtenissen in die verhalen daadwerkelijk zijn gebeurd op twee treinlijnen in Hokkaido tussen Sapporo, Ishikaranumata en Asahikawa, Yoshiki probeert die mysterieuze gebeurtenissen op te lossen, want hij is ervan overtuigd dat hier het motief is voor de moord.

Een verhaal dat het klassieke detectiveverhaal met clowns die plots verdwijnen van een rijdende trein en zo combineert met het detectiveverhaal dat zich meer richt op sociaal commentaar (dat rond de jaren 60-80 populair was in Japan). De "losse" onderdelen van het mysterie zijn erg makkelijk op te lossen, maar ze zijn wel aardig verbonden. Het is wel een erg traag boek, vooral het begin duurt erg lang met Yoshiki die heel veel moeite moet doen voor hij ook maar iets leert over de anonieme zwerver. Dit boek is geschreven door Soji Shimada en best veel auteurs die nu actief zijn, noemen dit boek een van hun favoriete werken van Shimada, maar qua toon is het zeker niet een van m'n favorieten van hem, dan vind ik zijn vroegere werk wat meer 'recht door zee' was veel leuker.

Post Reply