Eerste van het jaar!
Boekenteller 2023: 5/100
....huh?
Spiral The Bonds of Reasoning 3 is de derde spin-off roman van de manga reeks, en bestaat net als de voorgaande delen uit een origineel verhaal dat speciaal voor het boek geschreven is waarin Ayumu de hoofdrol speelt (net als in de manga), en enkele korte verhalen die destijds op de website van GanGan werden gepubliceerd waarin z'n grote broer Kiyotaka de hoofdrolspeler is en die gaan over de tijd toen hij de politie werkte (aan het begin van de manga is hij verdwenen). De ondertitel van dit derde deel is
De mensenetende piano van Elias Sauer, wat ook de titel is van de novelle waar het boek mee begint. Toevallig komen Ayumu en Hiyono een oude bekende van Ayumu tegen, Fumio Yuzumori, een meisje dat ooit samen met Ayumu op de pianoschool zat. Een jaar geleden kwamen Ayumu haar ook al tegen, en toen heeft hij haar ergens mee geholpen, en Hiyono wil natuurlijk weten waar het over gaat. Fumio's oma was een ongelukkige vrouw: haar man was de erfgenaam van de voorname Yuzumori clan, maar hij was een nietsnut en had al vier kinderen van een andere vrouw, totdat z'n vader z'n oog liet vallen op Tamayo: een 'gewone' vrouw wiens ouders een geldschuld hadden, maar die keihard kon werken en heel slim was. In ruil voor het afkopen van haar schuld, werd Tamayo dus de vrouw van de erfgenaam van de Yuzumori's en de moeder van vier kinderen. Maar er zat geen liefde in het huwelijk en hoewel Tamayo eigenlijk het brein was achter de immense groei van de Yuzumori bedrijven (en niet haar man), bezat ze geen enkele cent zelf als aangetrouwde vrouw, en had ze ook geen bloedband met "haar" kinderen. Fumio was dan ook altijd bang voor haar oma, en een jaar geleden liet haar oma Fumio een piano zien, en vertelde het verhaal achter de piano, dat twee eeuwen geleden van een schipbreuk was gered en waarin het lijk van een jongetje, Elias Sauer, zou gevonden zijn. Sindsdien sterven de eigenaren van de piano steeds, waarbij de nekken van de slachtoffers door de klep worden gebroken. Maar waarom vertelde Tamayo haar kleinkind dit verhaal en wat heeft dit met de dood van haar opa, vijf jaar eerder, te maken?
Een andere vraag: wat heeft dit met Spiral te maken? Net als het vorige deel dat ik een tijdje geleden las, lijkt dit verhaal qua stijl helemaal niet op de manga. Natuurlijk, aangezien dat al snel om de Blade Children draait is het moeilijker om een 'soortgelijk bijverhaal' te vertellen vergeleken met Conan of Kindaichi, maar als dit verhaal andere namen had gebruikt dan had je nooit door gehad dat dit een Spiral verhaal was. Dit is het type detectiveverhaal waarbij je gewoon niet echt weet wat er aan de hand is (en of er sowieso wat aan de hand is) tot het einde, als dan wordt onthuld dat er *inderdaad* iets aan de hand was. Best leuk, maar niet super verrassend. Het boek heeft verder dus nog drie verhalen met Kiyotaka (die *heel* anders wordt afgebeeld dan je zou denken gebaseerd op wat je van hem ziet in de manga in flashbacks en zo), maar dat waren verhalen die op de website werden gepubliceerd, en waarvan het de bedoeling was dat de lezer ze zou oplossen (gepubliceerd in twee delen), en deze verhalen lijken wel meer op de eerste paar hoofdstukken van Spiral qua opzet.
Zulke openzienbare covers en dan zulke saaie ruggen... Ik denk niet dat ik Japanse publicaties ooit zal begrijpen.
De uniforme ruggen heb je voornamelijk bij de bunko pocket releases van boeken, hardcovers en grotere boeken hebben meestal wel de vrijheid om wat met het design te doen. Maar bunko boeken zien er inderdaad meestal allemaal precies hetzelfde uit als ze van dezelfde uitgever komen, en hebben meestal gewoon een effen kleur (die de schrijver kennelijk mag kiezen, indien van toepassing), de titel/uitgever, de prijs en de typische Japanse naam-getal codes (hiragana (achternaam schrijver) - getal 1 (de hoeveelste auteur binnen de hiragana groep) - getal 2 (hoeveelste boek van die auteur). Bunko pockets zijn natuurlijk wel eigenlijk de budget releases en de slipcovers zijn ook expres ontworpen zodat je ze snel kan vervangen mocht dat nodig zijn (beschadigingen, prijswijzigingen), dus waarschijnlijk dat ze daarom voor een hele uniform look gaan. "Oude' releases staan meestal gepropt in de kast, dus je kan wel makkelijk de titels/auteurs lezen omdat het zo'n uniforme design heeft.
