Laatst gelezen boeken

[Tamara]

En nu heb ik ook De naam van de roos uitgelezen, omdat-ie toevallig bij de bukbieb lag. Echt soepel ging dat niet, want het is zeker geen boek om even snel er door heen te jagen. Qua sfeer is het top, met een uitgebreid kijkje in het leven in een middeleeuws klooster en ook de problematieken waarmee ze zich bezighouden. Dat dit ook deels van belang is voor het mysterie is natuurlijk top, al is uiteindelijk de verklaring voor de vele doden een beetje eenvoudig (en een bepaald trucje werkt een beetje te goed), maar ach, het past thematisch wel. Voor mezelf had het geheel wel net een beetje korter en meer gestroomlijnd kunnen zijn, maar dat is als ik naar het boek kijk echt als "slechts" een detectiveroman, wat dit eigenlijk ook weer niet is. Het boek is, zoals ik al verwacht, thematisch dicht bij de "anti-mysteries" die ik van de Japanse detectivewereld ken, en in dat licht gezien, is het eindelijk wel een boek geworden dat waarschijnlijk wel in de top 10 meest memorabele boeken van m'n leesjaar eindigt, maar als pure mysterie, met een lijstje "maar...."s.

Uit nieuwsgierigheid moet ik het even vragen: welke editie heb je? De oude waar, tegen de wensen van de poorten bewakende auteur in, achterin een vertaling van de Latijnse frases is toegevoegd? Of de nieuwere, met geparafraseerde vertalingen in de tekst zelf? En als het de oude editie is...heb je vaak gespiekt?

[Ash Ketchum]

Oude editie (dezelfde die jij postte)! Ik heb niet gespiekt, maar om eerlijk te zijn: er was geen inhoudsopgave, dus ik wist niet eens dat ze vertaald waren tot ik bij die pagina's kwam :P Qua Latijn wist ik veel slechts nog vaagjes, maar meestal was het wel duidelijk met hetgeen ik me nog herinnerde dat het nou niet per se echt vitaal was om precies te weten wat er gezegd werd, dus de stukjes Latijn waren meer 'goh, deze woordjes herinner ik me nog, dit begrijp ik nog wel, geinig!' of 'Errr, die skippen we' minigames...

Het boek dat ik heb was trouwens sowieso niet meer in super goede conditie, dus vanavond, als het ietsjes koeler is geworden, wandel ik terug naar de bukbieb en leg het boek terug in de volledig vrij toegankelijke bibliotheek zodat een volgende lezer kan genieten van het wonderlijke dat op deze bladzijdes staat >:D

[Ash Ketchum]

Boek 49!



Tasogare no Sasayaki (de cover zegt ook: Whispering in the Twilight) is het derde en laatste deel in de Whispering serie van Ayatsuji (van Another). Het was met deze serie dat hij een horror-detective schreef (a la Another). De drie boeken staan in principe los van elkaar, maar ze hebben wel gemeen dat de vertellers steeds last hebben van "fluisteringen van verdrukte verledens" die langzaam maar zeker steeds luider worden, terwijl ze betrokken raken bij een reeks moorden. Dat is ook hier het geval: de oudere broer van verteller Shoji wordt vermoord, maar z'n ouders houden dit stil en met hun connecties zorgen ze ervoor dat het als een ongeluk wordt bestempeld en dat het politieonderzoek snel wordt stopgezet. Maar dan worden er meer oude jeugdvrienden van de broer vermoordt en blijkt dat de broer voor hij dood ging ook vreemde telefoontjes kreeg waarin "Laten we spelen..." "Ik geef je dit, dus laten we spelen..." werd gezegd. Dit roept ook herinneringen bij Shoji op van iets dat hij had verdrongen, een incident dat gebeurde van toen hij nog niets op de basisschool zat en z'n broer en z'n vrienden iets aan het doen waren... maar wat was er toen gebeurd?

Dit zijn meer horrorverhalen dan detectives, maar dit was wel de meest "detective-achtige" van de drie boeken in deze reeks. Een van de grote twists is serieus erg leuk bedacht, maar het blijft toch wel gewoon een vlot lezende thriller, en niet per se een detective waarin je echt aanwijzingen moet combineren en bij elkaar moet puzzelen.

[Ash Ketchum]

Ik probeer elk jaar minstens 1 detective te lezen dat zich afspeelt in Fukuoka/Hakata, dus dan lijkt een anthologie zoals Hakata Mystery Kessakusen (Een selectie van Hakata mystery meesterwerken) toch perfect? Dit boek verzamelt 7 verhalen die zich allemaal in of nabij Fukuoka afspelen van 7 verschillende schrijvers.... alleen bevat de selectie zeker geen meesterwerken, en veel verhalen zijn nauwelijks een mysterie te noemen. Meer 'misdaad' in een bredere zin. Misschien twee verhalen die nog enigszins aardig zijn als detectives, maar veel zijn echt te rechtlijnig of zijn gewoon thrillers (en 1 verhaal heeft al helemaal niets met misdaad/mysterie te maken...)

Maar je ziet wel veel van Fukuoka. Veel plekjes die ik goed herken en zo. Maar dat was het enige positieve :/ Die gigantische "zondag" op de cover valt me nu pas op trouwens, had ik niet eens opgemerkt bij m'n eigen exemplaar XD

[Ash Ketchum]

Koso no Shikaku (De dode hoek in de wolkenkrabber) is een van de bekendste werken van detective-auteur Seiichi Morimura, die enkele maanden geleden is overleden. Ik lees nu op z'n Wikipedia dat hij vroeger in een hotel had gewerkt, wat meteen verklaart waarom dit boek zo over hotels gaat: De eigenaar van het Palace Hotel wordt dood gevonden in z'n suite op de 33ste verdieping. Maar hoe is de moordenaar z'n suite binnengekomen? Natuurlijk was de 'buitenste' kamerdeur (naar de gang) dicht, maar ook de slaapkamerdeur was op slot gedaan. De agenten zitten met een 'dubbele' gesloten kamermoord...

Maar die weten ze vrij snel op te lossen, maar na een andere moord in Fukuoka, zitten ze dicht op het spoor van de moordenaar, maar ze hebben een probleem: de verdachte heeft een alibi, want hij checkte die dag in bij een hotel, waar hij een dag werkte en laat in de avond weer uitcheckte. Maar de moord gebeurde in de late namiddag in Fukuoka. Was het wel mogelijk voor de verdachte om in de late ochtend in Tokyo in te checken, naar Fukuoka te gaan en dan weer terug naar Tokyo om 's avonds weer uit te checken? Dit boek doet heel erg veel denken aan het werk van Crofts, dus echt heel precies, stap voor stap proberen een alibi te ontkrachten. Telkens is het weer een stapje vooruit, een stapje achteruit, dan weer twee stappen naar voren. Het leest sloom, en heel veel van de trucjes die de moordenaar heeft gebruikt om aan z'n perfecte alibi te komen gaan al decennia niet op, maar het was best leuk.

En na m'n teleurstellende vorige boek, was het een leuke verrassing toen ik erachter kwam dat dit boek ook over een moord in Fukuoka ging (want dat stond niet in de beschrijving).

Volgende boek wordt dus nummer 52. Een boek waar ik erg naar uitkijk komt morgen in Japan uit en wordt waarschijnlijk na het weekend bezorgd, dus ik denk dat ik die als volgende ga lezen, als de laatste voor m'n "quotum" voor het jaar.

[Ash Ketchum]

Gento no Hitsugi (Grafkisten in een koude winter) is een boek van de Chinese auteur Sun Qinwen, die kennelijk bekend staat als de Chinese koning der gesloten kamermoorden. Ik kan geen Chinees lezen, maar wel Japans, en deze week werd voor het eerst een werk van hem uitgegeven in het Japans. Het boek speelt zich af in het huidige Shanghai, of liever gezegd, net daar buiten. Een filantroop wordt dood aangetroffen in een souterrain opslagschuur, met klein trappetje die 'onder de grond' leidt naar de deur daar. Het probleem: door hevige regen stond deze trap volledig onder water, en dat was al zo een dag voor de moord werd gepleegd! Dus hoe zijn de moordenaar, en het slachtoffer sowieso in die opslagschuur gekomen als er een paar ton water voor de deur zat? Er worden nog meer moorden in het huis gepleegd, en over het algemeen was dit een erg leuk boek. Niet zo'n fan van de whodunnit aspecten (sommige dingen zitten de moordenaar iets te veel mee), maar de howdunnits van de gesloten kamermoorden waren prima! Ik hoop dat meer van z'n werk wordt vertaald.

Dit is trouwens uiteindelijk no. 52 geworden, maar niet het boek dat ik eigenlijk eerst van plan was als 52 uit te lezen! Oh well...

[Ash Ketchum]

Ina no Gotoki Nieru Mono (Zij die opgeofferd worden zoals de Ina) is het meest recente boek in de Genya Tojo reeks (de pocket release kwam 2 weken geleden uit). Net als altijd raakt horrorschrijver Genya betrokken bij een vreemde moordzaak die plaatsvindt tijdens een ritueel: de Ina (De geschuwde naam) is de naam van een fictioneel construct die alle nare en slechte dingen ondergaat in plaats van de minderjarige van wie de Ina is. De persoon zelf mag nooit reageren als hij/zij wordt genoemd bij zijn Ina, want dan wordt alles teniet gedaan en ondergaat hij alle slechte dingen die tot nu toe zijn ontweken alsnog (in 1 keer). Minderjarigen uit de Inanagi regio volgen een ritueel als ze 7, 14 en 21 zijn om de Ina te bedaren, waarbij ze alleen een talisman naar een waterval moeten brengen en het daar in moeten werpen. Het half-broertje van de verloofde van Genya's sempai wordt vermoord tijdens het ritueel, en ze reizen allemaal af naar het dorpje om de begrafenis bij te wonen, en om uit te vissen wie de moordenaar is. Het verhaal is best "klein van schaal" vergeleken met eerdere boeken, maar het motief voor de moord is echt briljant, echt iets dat alleen werkt omdat het plaatsvindt in deze tijd, in deze cultuur (niet alleen "Japanse" cultuur, maar echt van het dorp en zo).



Jikkai (De tien geboden) is van dezelfde auteur als Hakobune/de Ark, dat ik eerder dit jaar las. Wordt het volgende boek Onthullingen? Anyway, een groepje komt samen op een eiland dat binnenkort verkocht gaat worden omdat de eigenaar is overleden. Ze vinden bommen op het eiland, en het lijkt erop dat een groepje hier bezig is geweest deze explosieven te maken. De volgende dag wordt een van de mensen dood aangetroffen, maar er is ook geschreven bericht van de moordenaar, die dreigt het hele eiland op te blazen tenzij iedereen de tien regels volgt die opgesteld zijn, zoals het inleveren van hun smartphones en dat ze allen maar 30 minuten met iemand anders samen mogen zijn, en daarna een 5 minuten cool-down periode alleen moeten hebben.En de allerlaatste regel: ze mogen niet proberen uit te vissen wie de moordenaar is. De regels maken het duidelijk dat de moordenaar een van hen moet zijn (want de regels zorgen ervoor dat de rest niet teveel met elkaar dingen bespreekt of dat ze het lijk sowieso onderzoeken), maar hoe komen ze nu weg? Dit is geen slecht boek, maar heel veel van wat het doet, doet de Ark beter.

[Ash Ketchum]

Kigu (Toeval) van Masaya Yamaguchi neemt op een gegeven moment de vorm aan van een detective, maar is dat niet echt. Het gaat namelijk vooral over toeval. Wat is toeval? Hoe hebben mensen in het verleden geleefd met toeval? Wat is de rol van toeval in thema's als de ontwikkeling van de mens, gokproblemen, natuurkunde, sociologie en meer? Het verhaal volgt een schrijver die op een dag, nadat hij niet in het restaurant terecht kon omdat het toevallig vol was, op de snelweg rijdt als er een ongeluk gebeurt bij een kerncentrale een stuk verderop, omdat toevallig de hoofdingenieur een verkeersongeluk had en z'n vervanger een foutje maakte. Een tijdje later, op 11 september 2001, bezoekt de schrijver en zijn redacteur een casino. Terwijl ze het nieuws volgen van de vliegtuigkapingen, zien ze hoe een man met een yin-yang stropdas de hele tijd geld verliest, omdat een andere man de hele tijd twee zessen achter elkaar gooit bij craps. Later ziet de schrijver hoe de man die geld verloor dood gaat als drie neon dobbelstenen van een gebouw op hem vallen, natuurlijk met de zessen omhoog. Diezelfde dag verliest de schrijver ook plots het zicht in 1 oog.

Tussendoor krijg je allerlei filosofische stukjes die gaan over toeval en hoe mensen in de geschiedenis over toeval hebben gedacht, en uiteindelijk volgen er nog meer doden, waarbij het de vraag of het nou echt toeval was, maar eigenlijk werkt het boek naar een punchline die je al lang ziet aankomen. Het idee om een (soort) detective te schrijven over toeval is wel leuk, maar sommige discussies over toeval gaan wel zo lang door, dat zelfs De naam van de roos gefocust lijkt.

[Ash Ketchum]

Rokka: Braves of the Six Flowers ken je misschien al van de anime, en de boeken zijn volgens mij ook allemaal al tijden in het Engels verkrijgbaar, maar dit is de eerste keer dat ik de serie uitprobeer. Als de Demonengod weer tot leven komt, wijst het lot zes helden aan die het kwaad moeten bestrijden. Ieder van die helden krijgt een teken op hun lichaam om aan te geven dat zij verkozen zijn. Het is afgesproken dat de zes helden dan binnen een maand verzamelen op een plek nabij waar de demonengod is verzegeld om hem wederom te verslaan. Alleen... er verschijnen dit keer zeven mensen die claimen een held te zijn, en ze hebben inderdaad allemaal het teken op hun lichaam. Een van hen is een nepperd, die waarschijnlijk voor het kwaad werkt, maar wie? Een magische barrierre houdt de zeven vast in een bos, en om de barriere uit te zetten, moeten ze de verrader vinden. Op zich leuk idee als een fantasy-detective, maar het is ook wel echt het eerste deel van een serie, en hoewel het mysterie wel enigszins wordt opgelost, blijft ook heel veel open voor de volgende delen.



Obelists at Sea gaat over een moord op een schip tijdens een reis over de oceaan, waarbij iemand wordt neerschoten in het restaurant. Wat volgt is een boek dat gewoon niet erg leuk is. Een aantal psychologen spelen detective in dit boek, maar hun ideetjes zijn echt gebaseerd op psychologie, maar daardoor voelen hun theorieen aan als gewoon willekeurige gokjes, in plaats van echt gebaseerd op het bewijs. Daarbij is de auteur van dit boek... err, ik denk dat hij wat tegen Joden heeft, want de hoofdverdachte van de moord is er een, en hij is ook de enige persoon in het boek die de hele tijd wordt genoemd via z'n afkomst ("de Jood", "de Hebreeuw") en iedereen behandelt de hoofdverdachte slecht en denken dat hij toch maar verdient omdat hij sowieso toch wel een schurk is en zo.

[Ash Ketchum]

Herlezer: Indiana Jones en het labyrint van Horus had ik vroeger als kind gelezen, maar ik wilde hem weer eens lezen! Het leest voor een groot deel als een echt Indiana Jones avontuur: een leuke cold open waarin Indy wordt achtervolgd door een woestijn en stad terwijl z'n schip bijna vertrekt, en dan wordt hij gevraagd om een verdwenen professor te vinden die lang geleden z'n leven heeft gered en op het spoor was van een gigantisch labyrint in Egypte. Het labyrint zelf verschijnt helaas maar heel kort in het verhaal zelf, maar de speurtocht is best leuk.

[Ash Ketchum]

Okay, ik geef toe: ik wilde dit boek vooral lezen omdat de cover zo ongelooflijk gaaf is. Tokushinkan Satsujin Jiken (De moordzaak in het huis van blasfemie) speelt zich af in het "Rijk", waar sinds een tijdje een boom is in paragnosten en zo (ja, het is Groot-Brittannie rond de vorige eeuwwisseling). 200 jaar geleden zat een geheime club gezeteld in het huis van blasfemie, waarin ze duivels aanbeden, deden aan zwarte magie en orgies. Maar nadat ze zogenaamd een gat naar de hel hadden geopend in de binnenplaats, werd de binnenplaats volledig afgesloten (alle deuren/ramen dichtgemetseld). Een jaar geleden verdween de laatste van de Davenports (eigenaren van het huis). Een detectiveschrijver kocht het huis, en hij heeft een groepje paragnosten uitgenodigd om samen op spoken te jagen, en om de geheime schat in het huis te vinden. Amy is een van de genodigden: zij is de "Fairy Lady" die met elven van communiceren, maar natuurlijk is het allemaal nep en gebruikt ze goocheltrucjes. En ze verwacht natuurlijk ook dat de anderen dat zijn... maar dat blijkt niet zo: zij zijn echt paragnosten, en kunnen echt met de spoken in het huis communiceren via technieken als ectoplasma, kloppen en automatisch schrijven. Maar dan wordt er een van hen vermoord in een kamer waar verder niemand was. Het werk van spoken, of van een mens?

Leuke mix van kosmische horror en een detective. Qua sfeer vooral erg goed.



Tantei Sae Inabereka (Als die detective er niet was geweest...) is een verhalenbundel in de Ikagawa City reeks. De meeste (maar niet alle) verhalen in dit boekje zijn inversed detectives, dus dat je al weet wie de moordenaar is. Allemaal erg kort, en op zich zijn ze wel leuk (veelal met humoristische 'punchlines' die de grote fout blijken te zijn van de moordenaar), maar echt vol raak je er niet van. Deze reeks heeft drie korte verhalenbundels naast de langere romans. De twee andere bundels heb ik nog niet gelezen, maar ik ken iets meer dan de helft van die verhalen al vanwege de drama, dus ik heb niet echt haast om die twee te lezen...

[Ash Ketchum]

Op zoek naar het antwoord waarom zijn broer Abel is vermoord, reist Kain af naar een dorpje in de bergen dat zich volledig heeft afgesloten van de buitenwereld en ook op geen enkele kaart staat. Abel heeft hier een tijd gewoond voor hij een half jaar geleden terugkwam, maar zijn dood volgde toen snel. Op weg naar het dorp wordt Kain aangevallen door een groep kraaien, wat ook de titel van het boek is (Karasu/Kraaien). Kain wordt opgevangen in het dorpje, dat volledig draait om de menselijke kami Okagami, wiens wil ook wet is in het dorp. Abel had het geschopt tot lijfwacht van Okagami, een zeer begeerde positie, maar niemand weet waarom Abel opeens het dorp verliet een half jaar geleden. Kain houdt z'n band met Abel voorlopig geheim, maar speurt wel rond, en al gauw wordt er een moord gepleegd. Maar waarom zouden mensen dat hier doen? Want volgens Okagami, de absolute godheid, zal er een teken verschijnen op de hand van degene die een moord durft te begaan, en de bewoners hier geloven absoluut in Okagami. Leuke detective met een fantasie-achtig sfeertje door de setting van het afgelegen dorpje met een eigen religie en regels, wat natuurlijk ook zorgt voor interessante dingen qua detective. En het zou geen boek van Yutaka Maya zijn als het niet ook nog eens behoorlijk deconstructief was.



Munakata Kyoju Denkiko - Jomon no Iwaoto is een roman gebaseerd op de Professor Munakata reeks (de enige ook). Professor Munakata wordt gevraagd supervisor te worden voor een marketing project om de Tohoku regio weer populair te maken, waarbij ze de Jomon-periode willen gebruiken om een "ander" Japan de aandacht te geven. Maar dan worden mensen die aan het project werken aangevallen. Dit doet Munakata ook denken aan een incident uit z'n studententijd dat een grote invloed op z'n leven zou hebben. Op zich leest het als een Munakata verhaal, waarbij zelfs een belangrijke episode uit z'n verleden wordt onthuld, maar hoewel het zich meer als een detective profileert dan de meeste Munakata verhalen, is het helemaal niet interessant als detective-verhaal. Ook de link met de Jomon-periode folklore vond ik een beetje te herkenbaar, omdat het heel veel te maken had met Munakata's eigen onderzoek naar ijzer, dat je sowieso al vaker ziet in de manga, dus hoewel het wel allemaal aansluit met Munakata, klinkt heel veel gewoon nogal bekend.

[Ash Ketchum]

Datenshi Gomonkei (Marteling van de gevallen engel): FOMO aan het werk! Datenshi Gomonkei is een boek van Katsunori Asukabe dat al ruim 10 jaar out of print is en tweedehands voor een behoorlijke prijs werd verhandeld. Maar eerder deze maand kwam er een gelimiteerde facsimile herprint uit via een kleine boekhandel en uitgever, in samenwerking met de originele uitgever. Echt goedkoop was het niet, maar FOMO.... Het boek is vooral erg goed qua sfeer: Takuma wordt na de dood van z'n ouders geadopteerd door z'n tante, omdat er geen mannelijke nazaten meer zijn in de familielijn (z'n andere tantes hebben wel kinderen, maar volgen de achternaam van hun vader). Hij verhuist naar het dorp waar de familie van z'n moeders kant vandaan komt, wat een heel geisoleerd plekje is, met eigen gebruiken en zelfs een eigen "dorpsagent", eigenlijk iemand die onofficieel problemen oplost in het dorp zodat ze het 'binnenshuis' kunnen houden, en pas bij grotere zaken wordt de echte politie ingeschakeld. Takuma krijgt niet echt veel tijd om te wennen aan z'n nieuwe leven: hij wordt gepest en in elkaar geslagen door een groepje scholieren omdat ze denken dat Takuma's overleden grootvader een duivel heeft opgeroepen en de moeder en de zussen van een van die scholieren heeft laten vermoorden, en zeggen dat Takuma zelf ook bezeten is. Z'n familie blijkt inderdaad ook een soort miko-rol te vervullen in het dorp. En dan wordt z'n tante ook nog eens vermoord. En ondanks al dat, raakt Takuma ook nog eens verliefd, maar het dorp begint langzaam, maar zeker, steeds meer te geloven dat Takuma bezeten is...

Als detective is het een beetje een verzameling van ideetjes die op zich wel leuk zijn, maar niet per se heel veel synergie hebben,maar de atmosfeer is top, je voelt echt dat het dorp heel bizar is, en hoe langer Takuma er is, hoe geschifter de mensen worden.

[Ash Ketchum]

Hansengunkan no Satsujin (Moord op het oorlogsschip): De winnaar van dit jaar van de Ayukawa Tetsuya Award, een van die prijzen voor ongepubliceerde schrijvers, die een contract winnen als ze winnen met hun manuscript. In principe kan je elk jaar iets opsturen voor de Ayukawa Tetsuya Award, maar er waren geen winnaars in 2021 en 2022. Dit boek speelt zich heel dichtbij ons af, maar wel een tijd geleden: het is het einde van de 18de eeuw, en Engeland is in oorlog met Frankrijk. De Halberd, aangemeerd bij Southampton, heeft niet genoeg matrozen, dus stuurt de kapitein een press gang naar Salisbury om wat mensen te ontvoeren en ze te dwingen matroos te worden. De Halberd vaart af met o.a. Neville, een schoenenmaker uit Salisbury die net getrouwd is en een baby verwacht. Het leven op een oorlogsschip is zwaar, zeker als je gedwongen bent om mee te gaan en totaal geen ervaring hebt als matroos. Dan gebeuren er vreemde moorden op de Halberd, gepleegd door een onzichtbare moordenaar, want telkens heeft niemand ook maar iets gezien.

Op zich een leuk boek, al is het ook net zoveel een historische avonturenroman als een detectiveroman, en op een gegeven moment werden al die scheepstermen wel een beetje verwarrend (er is 1 slechte diagram helemaal aan het begin van het boek, maar dat was echt niet genoeg).

[Ash Ketchum]

Aru Spain Misaki no Nazo (Een Spaanse kaap mysterie) is het laatste deel in deze reeks van Hajime Tsukato gebaseerd op de eerste paar boeken van Ellery Queen (A Chinese Orange, A Spanish Cape Mystery en als bonus, The Door Between). Deze verhalen van Tsukato zijn alleen lichtjes geinspireerd op bepaalde thema's van de originele verhalen (bv. in "Een Spaanse kaap mysterie" hebben we ook een naakt slachtoffer), maar zijn verder qua verhaal helemaal origineel. Ik kan toch niet echt wennen aan de 'in media res' stijl van Tsukato in deze verhalen, want elk nieuw segment begint in media res zodat je eerst een beetje verward raakt, en dan springt het weer terug, maar het doet het TELKENS, en het leest gewoon niet.



Zoku: Nihon Satsujin Jiken (De Japan Moordzaak 2) (Masaya Yamaguchi) is het vervolg op The Japan Murder Case, wat een leuk concept had: het was zgn. een boek vertaald naar het Japans, gebaseerd op een boek geschreven door een Amerikaan die Japan alleen kende van popcultuur en literatuur, en dus een Japan beschreef dat *net niet* helemaal klopte (gebaseerd op stereotypes en zo). Dit vervolg... is minder goed. Het 'lachspiegelgehalte' is een stuk minder, en sowieso bestaat het dit keer uit een verhaal dat veel te lang is, en een verhaal dat eigenlijk niet echt een detective is.



Kisekijima no Fushigi (Mysteries van Wondereiland) is van Reito Nikaido, die vooral bekend staat om z'n onmogelijke moorden. Dit boek is echter een pure whodunnit en.... we weten nu waarom we Nikaido vooral kennen van onmogelijke moorden. Howdunnits zijn z'n sterkte, niet whodunnits.


Kanenbutsu (Brandbaar) is het nieuwste boek van Hyoka's Honobu Yonezawa, en na "The Samurai and the Prisoner" wederom een detective die enorm goed in Japan is gewaardeerd. Dit keer is het een police procedural, waarin een inspecteur van de Gunma politie verschillende zaken onderzoekt, waaronder eentje van brandstichting. Sterke verzameling verhalen!