Laatst gelezen boeken

Manga en Anime not allowed ;-)

Moderators: Koen, jo, Kenny, Gerrit

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Tamara wrote:
Tue Jan 11, 2022 15:33
Ook wel bekend als 'de helft van mijn leeslijst'. Ik vraag me af wat beter is: 1) dit soort boeken lezen zodra ze uit zijn, zodat je samen met iedereen kunt discussiëren/klagen of 2) decennia later lezen en hopen dat je iets nuttigs kunt halen uit de bezonken discussies/klachten.
Ik ben dan een lezer die waarschijnlijk toch naar 2 neigt: ik vind natuurlijk wel iets van een boek, maar ik heb meestal ook niet heel veel zin om het echt te "bediscussiëren" (zelfde met games). Wat dat betreft vind ik wel interessant om te zien wat de grotere thema's zijn die mensen graag bespreken, dus dan werkt zo'n 'jaren later' aanpak toch beter. Zeker met dit soort boeken, waar ik sowieso al vaak tegen op zie om aan te beginnen ^^'

Waar ik helemaal niet tegen op keek was Meitantei ni Kanbi naru Shi wo, dat ook de Engelse titel "Delicious Death" for Detectives heeft.

Image

Auteur Kie Hojo was ooit een lid van dezelfde universiteitsclub (voor detectivefictie) als ik toen ik in Japan studeerde. Ze schreef toen al voor clubpublicaties, maar ze maakte haar professionele debuut in 2019, en ik vond het echt een briljant boek. Het tweede boek uit 2020 was net zo gaaf, dus ik keek erg uit naar haar derde boek, dat dit keer ietsjes later uitkwam: de vorige boeken kwamen steeds late herfst/begin winter uit (waardoor ze ook de eerste reviews werden op m'n blog voor 2020/2021), maar dit boek kwam vorige week pas uit. Hojo schrijft pure puzzelmysteries, waarbij je bv. die beschrijving van personage X op bladzijde 5, de uitspraak van personage Y op bladzijde 220, het feit dat de lamp nog niet uit was gedaan op bladzijde 40 EN dat personage Z niet van de linker, maar rechtergang kwam op bladzijde 150 moet combineren om de moord op te lossen. Heel puzzelgericht dus, maar precies het soort waar ik van houd. Een ander punt is dat Hojo houdt van "bijzondere" omstandigheden voor haar boeken: in haar eerste boek wordt een personage 60 jaar teruggestuurd in de tijd om een moord daar op te lossen, in haar tweede boek vechten een groepje overlevenden tegen een onbekend, waarschijnlijk onaards wezen.

"Delicious Death" for Detectives is wat dat betreft een beetje tam. In de verre toekomst van 2024 komt het leven op de wereld weer op gang nadat een zekere pandemie genaamd COVID-19 enkele jaartjes de boel bezig heeft gehouden. Maar één industrie heeft wel geprofiteerd van het feit dat we allemaal binnen bleven: de games industrie. In deze jaren is de ontwikkeling van VR games vlug gegaan, Megalodon Soft is een van de bedrijven die goede zaken heeft gedaan, eerst met de open world RPG Battle Without Honor, maar later ook met de VR mystery game Mystery Maker, een soort Mario Maker, waarbij mensen moorden moeten oplossen, of zelf stages (moordzaken) kunnen maken. Het spel bestaat uit onderzoekfases (waarin de spelers vrij kunnen rondlopen om aanwijzingen te vinden), een moordfase (waarin de dader de moord moet plegen) en een oplosfase (waarbij de spelers moeten bewijzen wie de moordenaar is en hoe het gedaan is). Kamo, hoofdrolspeler uit het eerste boek en een freelance journalist die in z'n artikelen wel eens zaken heeft opgelost, wordt uitgenodigd door de producer van het vervolg Mystery Maker 2 om mee te doen met een marketingcampagne. De hardware is vernieuwd, zodat je naast een bril en handschoenen nu ook een feedback pak hebt, dat aansluit op RHAPSODY, een speciale zetel waar je mee synchroniseert (en er voor zorgt dat je niet als een idioot rondloopt in een kamertje zoals zo vaak gebeurd met VR). Het idee is dat er 8 amateurdetectives, zoals Kamo, worden uitgenodigd voor een demo van Mystery Maker 2, waarbij ze moeten zien wie als eerst de moord kan oplossen. Het wordt allemaal opgenomen om zo aan andere mensen te laten zien als een demo voor het spel. Maar de catch is dat Kamo nu speciaal is uitgenodigd om de moordenaar te spelen in het spel: hij krijgt de kans om het level vooraf in te zien en een moord uit te plannen (en indien nodig, items te laten maken die hij nodig heeft). Kamo gaat akkoord en krijgt twee maanden om het allemaal uit te plannen. Omdat het spel nog in ontwikkeling is, worden de deelnemers op de dag van de demo naar een eiland gebracht met een gebouw dat eigendom is Megalodon Soft. Maar dan gaat het snel: iemand neemt het spel over en dreigt hen, en hun geliefden te vermoorden, als de deelnemers niet gehoorzamen. Het doodspel dat gaat beginnen is simpel: ze moeten Mystery Maker 2 spelen. De "moordenaar" in het spel moet zoals gepland z'n moord plegen, en ermee wegkomen, anders gaat Kamo (en z'n vrouw en dochter) dood. De gewone spelers moeten daarentegen de moord oplossen voor de deadline, anders gebeurt hetzelfde. Maar er is één kans om weg te komen: een van de "gewone spelers" is namelijk eigenlijk een bondgenoot van hun gastvrouw, genaamd de "executeur". Deze executeur mag zowel in Mystery Maker 2 en in het echt moorden plegen op degenen die falen in hun taken. Maar als de moordenaar, of de gewone spelers, de moorden van zowel de moordenaar en de executeur weten op te lossen, dan mogen ze weg.

Okay, terwijl ik dit schrijf, klinkt het al een stuk ingewikkelder dan het eigenlijk is. Maar goed, het gaat dus over moorden die worden gepleegd in een huis in de VR wereld van Mystery Maker, en moorden in de echte wereld, met Kamo als interessante hoofdrolspeler omdat hij wel de "moordenaar" is in Mystery Maker 2, maar daarbuiten natuurlijk weg wil en tracht de echte moordenaar te vinden. Er gebeurt daarom echt ontzettend veel in het boek, maar als detective is het wederom genieten met heel veel slim verstopte aanwijzingen en lange kettingen van deducties. Het idee heeft natuurlijk wat weg van games als Danganronpa, en je vermoedt natuurlijk al snel dat er iets achter het VR-gedoe zit, maar er zitten echt originele ideetjes in dit boek die alleen kunnen werken in deze unieke setting. Ook merk je goed dat de schrijver zelf ook echt gamet, met heel veel kleine, maar hele natuurlijke beschrijvingen van "games grammatica" (save punten, item beschrijvingen etc) die goed in het plot worden betrokken.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Majutsuo Jiken 1 (De zaak: De magiekoning 1): Wanneer boeken in Japan een re-release krijgen in het kleinere bunko pocket formaat, gebeurt het vaak dat bij hele lange boeken, het boek wordt opgesplitst in twee (of meer) delen. Dan stopt het verhaal gewoon abrupt in het eerste deel, samen met een "Wordt vervolgd" berichtje. Meestal koop je als lezer wel gewoon alle delen in een keer. Meestal schrijf ik ook alleen over zulke boeken als ik het verhaal ook echt uit heb, maar omdat ik nog niet zeker weet of ik meteen het tweede deel ga lezen, of toch even eerst wat anders, schrijf ik alvast even kort iets over het eerste deel. Want dit deel was erg lang, en het tweede deel net zo, dus een beetje afwisseling zou ook leuk zijn...

Image

Ik heb zelf goede herinneringen aan de Ranko Nikaido reeks: dit zijn een van de eerste boeken die ik las toen ik begon met het studeren van Japans. Dit is het laatste boek in de reeks die ik nog niet had gelezen en het maakt onderdeel uit van de zgn. "Labyrinth saga": deze vier boeken zijn best anders dan de voorgaande boeken, en zijn heel erg geïnspireerd door de verhalen van Edogawa Rampo. In deze verhalen strijdt de briljante jonge detective Ranko tegen "Labyrinth" een mysterieuze goochelaar met onmenselijke krachten die mensen met de dozijnen vermoordt. De verhalen neigen veel meer naar bloederige pulp dan de voorgaande boeken. Dit is het derde boek, maar het speelt zich tegelijkertijd af met het tweede boek en dat is ook onderdeel van het plot. Een goochelaar genaamd de Magiekoning pleegt tijdens een show in Hakodate een moord door een vrouw uit het publiek met een kettingzaag ECHT door midden te snijden, waarna hij ook nog eens z'n assistentes vermoordt. Maar het blijkt dat de Magiekoning erom deed om de erfgename van de Hojo familie, een prominente familie in Hakodate, tijdens de show te ontvoeren. De Magiekoning weet daarna meer mensen van de Hojo familie aan te vallen en te ontvoeren. Intussen hoort de politie dat de oudste dochter van de Hojo familie, die weg was gelopen, ook op mysterieuze wijze is vermoord in Tokyo door een goochelaar, al heeft Ranko die moord wel weten op te lossen. Maar Ranko is nu een massamoord in een ziekenhuis in Kyushu aan het onderzoeken (= de gebeurtenissen in De Zaak: Het Tweekoppige Beest), waardoor ze niet naar Hokkaido kan reizen (in dat boek kwam idd een krantenbericht langs dat over de moord tijdens de goochelshow ging). Tot nu toe is het echt behoorlijk pulpy, met een Magiekoning die aan de ene kant onmogelijke moorden en verdwijningen mogelijk weet te maken... maar dan en passant nog eventjes wat extra moorden pleegt. Zoals dat hij een vrouw uit een beveiligde ziekenhuiskamer weet weg te toveren... maar hij vermoordt ook gewoon eventjes snel nog een verpleegster en een bewaker door hun nek door te snijden. Het voelt een beetje raar aan, want je hebt dus aan de ene kant heel veel van die "simpele" moorden, en daartussen dan van die set-pieces...

Maar ik vond de Labyrinth saga eigenlijk nooit echt leuk en deze boeken zijn ook belachelijk lang (ruim twee keer zo lang als de boeken die ik meestal lees), dus het voelt ook een beetje als een "moetje." Maar goed, het is het laatste boek dat ik nog niet had gelezen, en ik heb zeker wel lol gehad met de andere boeken in de reeks, dus ik wil het wel een keertje afronden..

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Image

Op de middelbare school heb ik tientallen boeken van docenten gekregen. Bulkboeken die over waren, afgeschreven boeken uit de mediatheek, en soms ook iets uit hun eigen boekenkasten. Disgrace was zo'n geschenk. C.M. Coetzee is de favoriete schrijver van mijn laatste docente Engels en ze gaf het me met de hoop dat ik het ook zou kunnen waarderen. Dat was ruim 15 jaar geleden. Vorige weer kon ik me eindelijk toe zetten het boek écht te lezen. Disgrace is namelijk geen 'leuk' boek.

Het speelt zich af in post-Apartheid Zuid-Afrika en volgt David Lurie, een professor die al zijn bruggen verbrand heeft, omdat hij niet met zijn vingers van vrouwen af kon blijven. Door domme trots en onverschilligheid is hij zijn baan op de universiteit kwijt. Niet wetende wat hij beter kan down, vertrekt hij naar zijn dochter Lucy die op het platteland woont. Als intellectuele snob pur sang heeft hij plannen om een opera over Byron te schrijven, maar in plaats daarvan raakt hij betrokken bij het bedrijfje en vrienden van zijn dochter. Hij kijkt neer op de mensen om hen heen. Op de plompe dierenarts Bev, die veel van haar tijd besteed aan het noodgedwongen euthanaseren van honden en katten. Op Petrus, de zwarte medewerker van Lucy die de sociale regels van 'zijn' mensen volgt en in David's ogen de boerderij wil usurperen. Ondanks zijn houding vindt David een plek op de boerderij, maar de status quo wordt ernstig verstoord wanneer zijn dochter en hij op gewelddadige wijze worden overvallen. Er volgen confrontaties. Niet alleen met een mogelijke dader maar vooral ook met zijn dochter. David is het niet eens met haar keuzes. Haar wensen. Haar prioriteiten. Uiteindelijk leert hij accepteren dat zijn dochter recht op autonomie heeft, ook wanneer hij het niet eens is met haar keuzes. Dat is gelijk het enige positieve aan het einde. Geluk is ver te zoeken. In de beste gevallen vinden de personages duurbetaalde vrede met zichzelf en hun omstandigheden.

Disgrace is het soort boek dat ik waardeer en respecteer. Ik wil het echter nooit meer lezen.

(Leesdoel 2022: 2/50)

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Tamara wrote:
Tue Jan 18, 2022 17:47
Op de middelbare school heb ik tientallen boeken van docenten gekregen. Bulkboeken die over waren, afgeschreven boeken uit de mediatheek, en soms ook iets uit hun eigen boekenkast.
Ik heb één boek ooit gekregen van een docent op de middelbare school: de twee teksten van Homeros in 1 volume (in het Grieks, natuurlijk). Vanzelfsprekend van de docent Klassieke Talen, die in m'n laatste jaar ook met pensioen ging. Maar nooit helemaal gelezen, want tjah, ik mocht wel aardige cijfers hebben bij Grieks, echt rap ging het lezen nooit.

(En nu ben ik alles alweer vergeten, al heb ik op een gegeven moment zelfs in Japan, aan een Japanse universiteit een semester Grieks gevolgd XD)

Toch maar gister begonnen met het tweede deel van Majutsuo Jiken, maar dat ging veel sneller dan ik had verwacht. Halverwege verschijnt Ranko namelijk eindelijk, en zodra ze begon met het uitleggen van hoe de moorden zijn gepleegd en hoe de Magiekoning telkens wist te verdwijnen of mensen uit bewaakte kamers wist weg te toveren, ging het lezen ook heel snel.

Image

Ik had over dit deel, en Somenju Jiken/De Zaak: Het Tweekoppige Beest slechte dingen gehoord en dat was zeker waar voor die laatste, dus ik had nogal lage verwachtingen, maar eerlijk is eerlijk: dit is een best okay boek. Het is wel duidelijk geschreven als een Rampo pulp thriller zoals The Black Lizard, maar er zitten wat leuke ideetjes in (zoals het trucje waarmee een kind uit een huis werd getoverd). Van de vier boeken in de Labyrinth saga, vond ik deze dan ook het leukst: het voelt ook echt als een Rampo thriller aan (wel nogal lang), zonder hele rare gebeurtenissen als vierarmige gorilla's met twee gezichten die mensen vermoorden (De Zaak: Het Tweekoppige Beest was een hele rare detective). Maar goed, hiermee heb ik de Ranko reeks voorlopig uitgelezen! Toch wel bijzonder, want toen ik met deze boeken had ik net een anderhalf jaar Japans gestudeerd en was ik net begonnen met romans in het Japans lezen. Deze boeken waren ook nog eens extra dik, dus ik zag ze echt als een uitdaging toen. En nu vele jaren later is er voor mij geen Ranko boek meer op terug te vallen als ik even niet weet wat ik wil lezen.

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Ash Ketchum wrote:
Wed Jan 19, 2022 19:08

Ik heb één boek ooit gekregen van een docent op de middelbare school: de twee teksten van Homeros in 1 volume (in het Grieks, natuurlijk). Vanzelfsprekend van de docent Klassieke Talen, die in m'n laatste jaar ook met pensioen ging. Maar nooit helemaal gelezen, want tjah, ik mocht wel aardige cijfers hebben bij Grieks, echt rap ging het lezen nooit.
Mijn favoriete gekregen boek is een vintage The Complete Stories and Poems of Edgar Allen Poe. Het stond in het Engels lokaal te verstoffen en toen ik interesse uitte*, heeft mijn docente de eigenaar (en andere docent Engels) opgezocht en gevraagd of ik het mocht hebben.

*Als in: het stond in de buurt van mijn tafeltje, dus ik was steeds dat boek aan het lezen in plaats van me bezig te houden met de les.

Mijn school was overigens best een beetje elitair als het om literatuur ging, dus met het boek wat ik gister heb gelezen kon ik toen echt niet gezien worden:

Image

Een aandoenlijke novelle over kalverliefde en afscheid nemen. De hoofdpersoon is een jochie dat in groep zes zit en het liefst dagelijks een broodje ei haalt in de supermarkt. Daar werkt namelijk een mevrouw die hij helemaal fantastisch vindt. Ze heeft ongelooflijk grote ogen, felblauwe oogschaduw en doet de broodjes heel snel en handig in het zakje. De bijnaam die hij voor haar heeft bedacht is Juffrouw Ice Sandwich. De enige die hij hierover vertelt zijn zijn bedlegerige oma en soort-van-schoolvriendinnetje Tutti. Juffrouw Ice Sandwich zelf heeft hij nog nooit aan durven spreken.

Ms Ice Sandwich is een mooi boekje over jonge gevoelens en observaties. De jeugdige verteller gooit ze in ratelende zinnen op de pagina, vaak voorzien van onbedoeld grappige vergelijkingen en woordkeuzes. Zo is het eerste waar hij bij het zien van de ogen van de sandwichbaliemedewerkster aan dacht, de honden met ogen zo groot als schoteltjes uit een sprookje dat hij ooit heeft gehoord maar niet meer weet waar. Dialogen staan ongeparafraseerd in het verhaal en vormen zo een brug naar de wereld die de jongen wel ziet maar nog niet echt begrijpt. Dat maakt uitpluizen wat er nu werkelijk gaande is een aardig puzzeltje.

Geen topliteratuur maar wel precies wat ik nodig had.

(Teller 2022: 3/50)

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Je leest zo hard als ik!
Tamara wrote:
Thu Jan 20, 2022 11:45
Mijn favoriete gekregen boek is een vintage The Complete Stories and Poems of Edgar Allen Poe. Het stond in het Engels lokaal te verstoffen en toen ik interesse uitte*, heeft mijn docente de eigenaar (en andere docent Engels) opgezocht en gevraagd of ik het mocht hebben.

*Als in: het stond in de buurt van mijn tafeltje, dus ik was steeds dat boek aan het lezen in plaats van me bezig te houden met de les.
Ik moet nu echt heel hard nadenken of we sowieso wel echt een Engels lokaal hadden XD Zeker in de bovenbouw had ik meer het gevoel dat we steeds in random klaslokalen zaten... We hadden natuurlijk wel het Klassieke talen lokaaltje, maar goed, daar was weinig dat je zo uit de kast kon nemen om te lezen...

Oh, ik herinner me nu trouwens hierdoor dat ik *nog* een boek ooit van een docent heb gekregen. Van m'n docent klassiek Grieks... in Japan! Toen ik Fukuoka studeerde, werd je aangemoedigd om in kader van het taalprogramma waar ik in zat ook normale lessen te volgen (dus niet alleen taallessen voor buitenlanders), dus toen dacht ik, ik ga Grieks doen: 1) ik heb al een basis omdat ik het op de middelbare school heb gedaan dus dan wordt het niet te moeilijk en 2) een taal leren in de taal die je aan het leren hebt heeft vast ook wel voordelen voor... het leren van een taal. Maar aan het einde van het semester kreeg van die docent nog een Japanse vertaling van The Chrysanthemum and the Sword: Patterns of Japanese Culture...

Die ik nooit heb gelezen. Volgens mij heb ik er 1 keer uit geciteerd voor een paper omdat ik het grappig vond om uit de Japanse vertaling te citeren die ik toch had liggen.

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Ik ben op dreef. Nummer 4/50:

Image

Ik werk sinds eind vorig jaar een dag per week in een schoolmediatheek. Leuk werk én: gratis biebpas! De school waar ik middelbare school was, hield zich vooral bezig met de klassiekers. Niet klagen, doorlezen. Hier staat leesplezier voorop en worden regelmatig nieuwe boeken in de kast gezet. Mooi voor mij, want naar KliFi was ik al een tijdje nieuwsgierig.

Het nieuwste boek van Adriaan van Dis (dat vorig jaar verscheen, maar wat betekent tijd tegenwoordig nog? Is 2021 überhaupt wel echt gebeurd?) zwaait een kruising tussen Baudet en Trump met de scepter, en staat de onderste laag van de samenleving het water tot op de kin. Vrij letterlijk. Na jaren van hoge temperaturen en droogte, wordt het land overrompelt door een heftige storm. Hoofdpersoon Jákob, een bejaarde bibliothecaris, ziet het vanaf zijn terp gebeuren. De Kuil, een sloppenstadje in de uiterwaarden, wordt van de kaart geveegd - voor zover het er ooit op stond. Wanneer de gevestigde macht eindelijk orde op zaken komt stellen, verandert zijn woning in een vluchtelingenkamp voor de ongewenste vluchtelingen. Jákob, ooit zelf vluchteling uit Hongarije, wil de verhalen van deze vreemde eenden vertellen. Dat is alleen zo eenvoudig nog niet, wanneer de staat de media controleert en je alleen activist bent in woorden, niet in daden.

KliFi staat voor Klimaatfictie en is tevens een kritiek op dat klimaat als fictie wordt behandeld. Van Dis houdt het overigens niet bij klimaat: veel belangrijke kwesties van nu krijgen aandacht of op zijn minst een vernoeming (even zwaaien naar de coronapandemie en het huizentekort, allemaal!). Het is satire en een waarschuwing.

De vraag is alleen of alle lezers die boodschap er ook echt uit zullen halen, want KliFi is eerder experimenteel dan toegankelijk. Het opent met "Om deze roman te kunnen schrijven is mij door de uitgever een aantal documenten ter hand gesteld met het verzoek een waarheidsgetrouw beeld te geven van gebeurtenissen die nog zullen plaatsvinden." Het boek is opgedeeld in zeven forse en minder forse hoofdstukken waarin de schrijver schrijft over Jákob die een boek probeert te schrijven. Allemaal in de verleden tijd geschreven, alsof de toekomst al is bepaald. Door die hoofdstukken heen zijn fragmenten gestrooid. Notities van Jákob, uitspraken van de toekomstige president/dictator, tekstberichten en e-mails. Aan het gebruikte lettertype en kleur kun je herkennen wat wat is. Het is even desoriënterend, maar ik vond het goed te doen. De rest van de school niet. Ik hoorde dat ik de twijfelachtige eer heb de eerste te zijn die dit exemplaar daadwerkelijk heeft uitgelezen. De rest kwam niet verder dan pagina 30.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Tamara wrote:
Sat Jan 22, 2022 14:40
Ik werk sinds eind vorig jaar een dag per week in een schoolmediatheek. Leuk werk én: gratis biebpas! De school waar ik middelbare school was, hield zich vooral bezig met de klassiekers. Niet klagen, doorlezen. Hier staat leesplezier voorop en worden regelmatig nieuwe boeken in de kast gezet.
En de jonge generatie wordt meteen ook klaargestoomd voor manga en andere beeldverhalen? :D

Twee jaar geleden las ik Mukashi mukashi aru tokoro ni, shitai ga arimashita (Heel, heel lang geleden was er eens een lijk), een hele leuke verhalenbundel waarin bekende Japanse sprookjes opnieuw werden verteld, maar dan als detective. In het verhaal gebaseerd op Issunboshi (een soort Kleinduimpje) was Issunboshi bv. een verdachte in een moordzaak, maar had hij tijdens de moord een alibi, omdat hij (net als in het sprookje) toen in de maag van een oni zat. Het vervolg Akazukin, tabi no tochu shitai to detau (En onderweg kwam Roodkapje een lijk tegen) was net zo leuk, en ging natuurlijk over Europese sprookjes, en over Roodkapje die onderweg met haar mand vol lekkers betrokken raakten bij moordzaken met Assepoester, Hans en Grietje, en anderen.

Image

Het derde deel brengt ons terug naar Japan. Mukashi mukashi aru tokoro ni, yappari shitai ga arimashita (Heel, heel lang geleden was er dus toch een lijk) brengt weer vijf verhalen gebaseerd op bekende sprookjes en volksverhalen. Het bekendste verhaal is die met princes Kaguya, het meisje dat in een stuk bamboe is gevonden, maar in dit verhaal zijn de vijf mannen die met haar willen trouwen tevens ook verdachten in de moord van haar oom. Een ander bekend verhaal is Warashibe choja, over een man die begint met een stuk stro en door de hele tijd dingen te ruilen zich tot een miljonair weet omhoog weet te ruilen. In dit verhaal blijkt dan dat de mensen met wie hij dingen aan het ruilen is betrokken zijn bij een moord... De slag tussen de krab en de aap was weer zo'n verhaal dat ik wel ooit heb gehoord, maar me niet meteen herinnerde, dit is wel omgebouwd tot een grappig "folklore"-achtige detective, waarin de echte betekenis van dit verhaal wordt onderzocht. Maar het was weer een leuk deel, vooral toch weer omdat deze verhalen heel slim de magische elementen van de oorspronkelijke sprookjes weten te gebruiken om originele detective-plotten te vertellen en vaak toch verrassend trouw blijven aan het bronmateriaal.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

The Shameful Conduct of Kidd Pistols: Het nieuwste en voorlopig laatste deel uit deze reeks. De serie speelt zich af in Parallel Britain, waar bekende detectives als Sherlock Holmes en Ellery Queen echt hebben bestaan en waar vanwege Edward's Wet "Masters of Detective" het recht hebben om elke criminele onderzoek over te nemen. Daardoor zijn de rechercheurs van Scotland Yard soort van de loopjongens van de MDs geworden en is het niveau behoorlijk omlaag gegaan. Alles en iedereen wordt aangenomen, zoals de punkers Kidd en Pink. Deze twee met een vlotte en behoorlijk vuile bek die niet echt zin hebben in werk worden steeds meegenomen om zaken te onderzoeken, maar het blijkt dat Kidd, als een punker die niet in vaste hokjes denkt, vaak juist de perfecte detective is om de rare zaken die ze tegenkomen op te lossen. Deze reeks begon oorspronkelijk als een Kies Je Eigen Avontuur boek (dat later werd herschreven tot een normale roman), wat werd opgevolgd door 5 verhalenbundels. Van het originele verhaal is ook een PSX game gemaakt genaamd Cat the Ripper, wat er echt legendarisch slecht uitziet. Grappig genoeg is dit hoe ik voor het eerst in contact kwam met deze serie, want ik had hier een Let's Play van gezien. En hoewel het idioot was als adventure, en het geluid en beeld behoorlijk bagger was, waren de personages en het verhaal wel erg leuk. Maar dit is wel waarom ik nu nog steeds als ik de verhalen lees, Kidd en Pink zo in m'n hoofd verschijnen:

Image

De korte verhalen in deze reeks zijn allemaal gebaseerd op de rijmpjes van Moeder Gans, wat meestal wel voor leuke ideetjes zorgt. Zo is het eerste verhaal gebaseerd op "There was a man, a very untidy man / Whose fingers could nowhere be found / To put in his tomb /He had rolled his head far underneath the bed" en begint met de ontdekking van een onthoofd lijk in een studiekamer, waarvan het hoofd onder het bureau is geschoven. Het tweede verhaal is meer een thriller over een seriemoordenaar genaamd Leather Man die een jaar eerder was gearresteerd, maar dan wordt hij opnieuw gezien en wordt er een nieuw slachtoffer gevonden. Het laatste verhaal is... experimenteel en niet echt m'n ding. Op zich is de serie over het algemeen best leuk, en ik denk ook wel dat de twee eerste verhalen leuker waren dan de meeste verhalen in het voorgaande deel, maar de betere verhalen zijn toch wel te vinden in de eerste twee delen van deze reeks.

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Ash Ketchum wrote:
Sun Jan 23, 2022 9:14
Tamara wrote:
Sat Jan 22, 2022 14:40
Ik werk sinds eind vorig jaar een dag per week in een schoolmediatheek. Leuk werk én: gratis biebpas! De school waar ik middelbare school was, hield zich vooral bezig met de klassiekers. Niet klagen, doorlezen. Hier staat leesplezier voorop en worden regelmatig nieuwe boeken in de kast gezet.
En de jonge generatie wordt meteen ook klaargestoomd voor manga en andere beeldverhalen? :D
Als het aan mij ligt wel en ik heb zelfs al wat geschikte boeken gedoneerd, naar goede bronnen gewezen etc., maar het is lastig. Men weet niet zo goed wat ze moet met beeldverhalen. Er lagen al wel strips in de mediatheek - voornamelijk oude Donald Ducks en Kuifjes, maar ook een verdwaald eerste deel van Assassination Classroom - maar niet met een duidelijk doel. Leesplezier heeft men wel hoog in het vaandel, maar tegelijkertijd lijkt het doel van lezen puur het lezen zelf te zijn, en dan worden strips weer gezien als te min. Er wordt niet veel gesproken over zaken als taalontwikkeling en literaire analyse. Ik ben er nog niet heel lang, dus misschien interpreteer ik de sfeer/houding verkeerd, maar zo komt het op dit moment op mij over.

Zelf lees ik ondertussen lekker verder. Nummer 5/50:

Image

Hoe zet je Almere op de kaart? Door de rest van de wereld ván de kaart te vegen! De stad wordt overrompeld door een heftige storm en blijkt niet veel later omsloten te zijn door een dodelijke mist. Dit miniatuurwereldje in een stolp van giftig glas moet zichzelf nu in leven zien te houden. Het verhaal van de stad wordt verteld door de ogen van schrijfster Renate Dorrestein zelf, die als 's werelds laatste schrijver de stadsannalen pent.

Ik houd wel van een goed post-apocalyptisch survivalverhaal, maar over Weerwater kan ik niet echt enthousiast worden. Het leest namelijk als een stamppot van eerder geschreven verhalen uit hetzelfde genre, maar ik weet vrij zeker dat Dorrestein de ingrediënten nooit van dichtbij heeft gezien. Ik zie er een beetje Y: The Last Man in, een beetje The Drifting Classroom, en meer. Dit genre is al zo uitgeput in andere landen, dat alleen de setting overblijft als twist. Eigenlijk is het dus best triest dat een boek als dit dan wordt gezien als origineel. Uit de tekst maak ik echter wel op dat Dorrestein zelf veel lol heeft gehad in het schrijven van haar Almere-fanfic en dat was haar ook zeker gegund.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

trickSters L: Het tweede deel in deze reeks, waarvan ik vorig jaar al het eerste en derde deel heb gelezen (ik lees nooit op volgorde...). In de wereld van trickSters bestaat magie echt, al is het een aangeboren gave en is het maar een klein aantal die echt magie kunnen bedrijven. Na de heksenjachten in de middeleeuwen is veel kennis verloren gegaan. Pas sinds een eeuw of zo is de mensheid weer bezig met magie te herontdekken. De hele mensheid? Ja, want niet alleen tovenaars bestuderen "magie": net als dat niet alle studenten Literatuur schrijver worden, zijn de meeste studenten en academici in magie niet in staat om zelf magie te bedrijven, maar bestuderen ze wel de werking. Op dit moment zijn er slechts zes tovenaars bekend op de wereld, die onder toezicht staan van OZ. Josui University opende dit jaar als eerste in het land een magie faculteit, en ze wisten ook als speciaal docent de tovenaar Shiina Sakyo te strikken, de "Zesde van de Zes."

Image

(Ik moet altijd aan Vampire Hunter D denken bij het zien van deze covers...)

In dit deel wordt Shiina bezocht door Simon L SmithKline, de "Vijfde van de Zes" en specialist in de alchemietak van magie. Hij heeft de hulp van Shiina nodig voor een magisch experiment, dat wordt gehouden in een speciaal experimentenlab van Josui University in de bergen (maar met sauna en restaurant!). Verteller Amane en Ririko (studenten van Shiina) mogen ook mee. Maar het experiment mislukt en de volgende dag wordt Simon dood gevonden in de ondergrondse lab. Ogenschijnlijk heeft hij zichzelf opgehangen na het mislukte experiment, een verklaring die wordt ondersteund door het feit dat de deur naar de kelder van binnen was afgesloten, de sleutel in Simon's zak zat en dat ze de deur alleen hebben weten op te maken omdat Shiina alchemie gebruikte om een tweede sleutel te maken. Maar als daarna een tweede dode volgt in dezelfde kamer, lijkt het toch allemaal anders te zitten.

... Net een maand geleden las ik Alchemist in Locked Room dat over de moord op een alchemist ging in een afgesloten kamer, in een wereld waar er sowieso maar zeven alchemisten zijn.Op het eerste gezicht lijken deze boeken dus heel veel op elkaar, al is trickSters L is bijna vijftien jaar ouder. Ik had dit ook helemaal niet verwacht, want hoewel het eerste boek zich rondom de universiteit afspeelde en je veel meer uitleg gaf over de verschillende soorten magie die er bestaan, focust dit boek zich eigenlijk alleen op alchemie, wat de overeenkomsten alleen versterkt. En dan kom je bij de oplossing van de doden in de afgesloten kelder... en dan blijkt dat de twee boeken daar ook ZEER veel op elkaar lijken! Helaas had ik dus Alchemist in Locked Room nog vers in m'n hoofd, dus ik dacht de hele tijd: "Ik hoop dat dat het niet is" maar ze lijken genoeg op elkaar dat het super simpel is om te raden wie het is, al zit er een leuke valse oplossing in dit boek die bedoeld is om je af te leiden van de echte oplossing (maar alsnog heel origineel, en ik had het graag gezien als een serieuze oplossing elders). trickSters L kaart wel een paar interessante vraagstukken aan omtrent detective fictie en tropes (in dit geval, de closed circlce trope), maar gaat er tegelijkertijd helaas niet diep genoeg in om echt indruk te maken. Leuk boek om te lezen, maar het had wel de enorme pech dat ik waarschijnlijk het enige andere boek dat er zo op lijkt toevallig vorige maand had gelezen.

Aangezien ik eigenlijk alleen detectives lees, zou je denken dat dit vaker zou gebeuren, maar dat Ik twee boeken zo snel achter elkaar lees die zo op elkaar lijken, is nieuw :s

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Alphabet-so Jiken (De cover zegt ook The Case of Alphabet): Takekuni Kitayama is een detectiveschrijver die specialiseert in onmogelijke moorden. En niet zomaar onmogelijke moorden: de ideetjes achter "zijn" moorden zijn altijd hele mechanische, fysieke trucjes: lijken die door de lucht vliegen, mechanismen om kamers af te sluiten, dat soort dingen. En meestal zijn de trucjes ook nog eens net een beetje net over the top, maar dat maakt ze juist leuk. Kitayama was een consultant voor de game New Danganronpa V3, en dat merk je ook wel: het soort moordtrucjes dat je daar zag, waren duidelijk zijn soort ideetjes. Hij was ook de schrijver van de Danganronpa: Kirigiri boeken, die erg leuk zijn, maar soms wel erg "weinig roman, alleen een moordtrucje".

Image

Dit boek is een recente re-release van een van Kitayama's eerst uitgegeven boeken, dat ook nog eens gebaseerd was op een boek dat hij had geschreven voordat hij z'n professionele debuut had gemaakt. Het leest ook wel een beetje als dat: alles voelt net een beetje te kort door de bocht, de twee concepten van "De Genesis Doos" waar lijken plots in verschijnen en een landgoed waar objecten van alle letters van het alfabet verspreid staan in de tuin en binnen zijn op zich leuk apart, maar er is niet echt synergie qua thema en ook het "grote" idee van dit boek (een lijk wordt gevonden in de Doos van Genesis in het hoofdgebouw, terwijl het slachtoffer en de Doos de vorige avond nog in het bijgebouw stonden en er geen voetsporen zijn te vinden in de besneeuwde tuin terwijl de sneeuw al gestopt was gisteravond) voelt een beetje simpel vergeleken met wat Kitayama in andere verhalen heeft gedaan. Leuk als iets snel tussendoor, maar ik ben dit al weer snel vergeten.

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Image

Het is gedaan. Ik heb de eindbaas van de Nederlandstalige literatuur verslagen. Het verdriet van België is uit. Conclusie: Hugo Claus is een flauwe trol.

Het verdriet van België is opgesplitst in tweeën: 'Het verdriet' en 'Van België'. Het verhaal begint op een internaat. In potsierlijke taal, waarin komma's worden uitgebuit en punten verwaarloosd, worden de dagen van de kleine Louis beschreven. Zijn geheime genootschap met zijn vrienden, de botsingen met de nonnen, de naderende oorlog. Her en der verandert 'Louis' in 'ik', meestal wanneer de emoties hoog oplopen. Het wordt duidelijk dat onze hoofdpersoon eigenlijk een auteur is. Of beter gezegd: poogt te zijn. De afsluiter van het eerste deel van dit boek bevestigt dit: - november 1947. Het is na de oorlog geschreven, wanneer Louis een jaartje of achttien is.

De tweede helft van het boek is toegankelijker geschreven, maar niet geheel vrij van de stijlfouten de eerste, en volgt Louis en zijn familie. Ze komen de oorlog relatief goed door, omdat de meesten van hen de vijand te vriend houden. Na de bevrijding volgen de consequenties. Louis zelf meandert tussen de ellende door, met veel geluk, weinig zelfreflectie en schuilend achter zijn eigen fantasie. Hij legt flarden van zijn leven vast in schriften, maar alleen de details die hem boeien; zelden de grote gebeurtenissen. Dit alles werkt toe naar zijn leven als schrijver. Zijn eerste werk: de pompeuze roman waar de lezer zich eerder in het boek doorheen moest worstelen. Op de laatste pagina's lezen we de kritieken van de literaire figuren waar Louis zich nu mee omringt, en wordt nog eens bevestigd dat de lezer zich door de pretentieuze klaagzang van een tiener heeft geworsteld en dat, ja, alleen zijn familie zijn stijl onironisch mooi vindt.

Hugo Claus, jij lul.

Om het nog even in perspectief te plaatsen: 'Het verdriet' is bijna 300 pagina's. 300 pagina's van mooi slecht geschreven proza waar zelfs een ervaren lezen een uur of vijf over doet. En ik heb dit boek als fictieverslinder gelezen. Ik zag het een en ander aankomen. Ik heb medelijden met de scholieren die hier in alle onschuld aan beginnen, proberen de eerste helft oprecht mooi te vinden, want het is toch een boek van een van Vlaanderens Groten, en dan na 750+ pagina's een spiegel voorgehouden krijgen waarin ze zichzelf als een keizer met zijn nieuwe kleren zien.

Ik bewonder het.

O, en het boek is natuurlijk ook een schets van een Vlaanderen dat niet meer is, en een liefdesbrief aan de Vlaamse taal - van schoon Vlaams tot aan de dialecten. Hoewel ik dat kan waarderen, moet ik ook eerlijk bekennen dat dit voor een Nederlander in 2022 niet bijzonder relevant is. De laatste mensen die Het verdriet van België in al zijn aspecten konden waarderen, zij die de omschreven tijd nog zelf hebben meegemaakt, zijn een uitstervende minderheid en het zal niet lang meer duren voordat ze niet meer bestaan. Raar idee, eigenlijk.

Boekenteller 2022: 06/50.

Edit: Voor wie zich afvraagt hoe ik vredesnaam op het idee kwam dit boek te lezen: www.lezenvoordelijst.nl. Ik heb de vragenlijst ingevuld zoals een 18-jarige Tamara dat zou hebben gedaan en dit was de enige aanrader die ik nog niet had gelezen. In het magazijn van de schoolmediatheek vond ik een eerste druk die al bijna 25 jaar niet was uitgeleend. De pagina's voelden nog als nieuw.
Last edited by Tamara on Tue Feb 08, 2022 20:44, edited 1 time in total.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Ik had nog nooit van dat boek gehoord, en op zich is dat ook niet gek: ik was er een die echt geen fan was van lezen voor school. Ik kan me ook nauwelijks de boeken herinneren die ik heb gelezen voor m'n lijst, en sowieso ging ik dan natuurlijk niet achter de minder populaire boeken aan, maar gewoon de "usual suspects" zoals De aanslag en zo... Wat dat betreft werd er bij mij ook niet per se gedaan aan het 'aantrekkelijk' maken van het lezen voor de lijst, het was gewoon een moetje, dus keek je maar op de lijst welke boeken je mocht lezen, en had je het met andere leerlingen erover welke boeken lekker kort waren maar toch twee of drie sterren waard waren...

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Mijn school had literatuuronderwijs hoog in het vaandel, dus de leeslijsten van de goede leerlingen waren vaak een beetje elitair. Op de mijne had onder andere De ontdekking van de hemel (Eindbaas der Nederlandse Literatuur - Eerste vorm), Nooit meer slapen, Karakter en De kleine Johannes staan. Een deel van de keuzes was gebaseerd op de boeken die ik níét mocht lezen. Bint en Kaas werden allebei te kort gevonden, al had ik die graag op mijn lijst gezet, dus zocht ik waar mogelijk naar werken van dezelfde schrijver of stroming als alternatieven. Gooide je er overigens met de pet naar, dan last je Het gouden ei, maar als je dat deed, wist je dat je de hoop op meer dan een zesje voor je leesdossier kon begraven. Het gouden ei was voor mislukkelingen.

Die elitaire houding was overigens echt niet goed voor mijn brein. Literatuur werd neergezet als trap en omhoog was je enige optie. De boeken moesten moeilijker en dikker, elke keer weer. Omkijken was zwakte, omkeren was opgeven. En nu ik bovenaan de trap sta, de laatste trede achter mijn hielen, voelt het alsof ik niet meer mag lezen. Dat is uiteraard volkomen absurd, dat weet ik ook wel, en ik heb al een volgend boek klaarliggen, maar het knaagt wel.

Vraagje aan de Vlamingen: hoe is jullie literatuuronderwijs? In Nederland leest men verplicht een aantal boeken per jaar en je leesdossier dat zo ontstaat, moet over het algemeen voldoen aan een aantal eisen. Voor VWO (hoogste niveau middelbaar onderwijs) is het bijvoorbeeld de norm minstens één werk van voor de Tweede Wereldoorlog te lezen. Keuzes zijn vaak beperkt tot een geschikt bevonden titels en als scholier maak je ook je eigen lijst, vandaar dat men het heeft over de 'leeslijst' of literatuurlijst'.

Post Reply