Laatst gelezen boeken

Manga en Anime not allowed ;-)

Moderators: Koen, jo, Kenny, Gerrit

User avatar
Koen
Administrat0r
Posts: 4037
Joined: Mon Aug 18, 2003 12:42
Location: A Place Called Home. (Awww)

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Koen »

Het enige wat ik me van deze rewrite herinner is dat het afsluitende deel aan 30 euro werd verkocht... Schandalig. Zeker nadat ze na het eerste boek al eens van coverlayout waren veranderd om de reeks als 'serie' te rebranden... Maar ik denk dat ik op zich wel plezier beleefd heb aan het herbezoeken van dit universum uit m'n jeugd... Alleen spijtig dat mijn jeugd dus al zover achter mij ligt dat mijn geheugen het ondertussen al eens laat afweten...
motivatiedip. help!

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Volgens mensen heb ik een irritant goed geheugen, dus het meeste is voor mij nog vrij helder. Dat maakt het echter des te makkelijker om dingen aan te wijzen die zijn veranderd en nu dus stom zijn.

Op bol.com zijn de boeken (Engelstalig) gelukkig allemaal rond de 11-13 euro, dus ook al ben ik na de afsluitende baksteen niet helemaal tevreden, de kosten zijn te overzien. (Het eerste boek vond ik voor €8 en een schoolmediathecaris nam die naderhand graag aan als donatie, dus ik hoef me ook geen zorgen te maken dat de serie kastruimte zal vreten.)

User avatar
Koen
Administrat0r
Posts: 4037
Joined: Mon Aug 18, 2003 12:42
Location: A Place Called Home. (Awww)

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Koen »

Ik lees haast uitsluitend nog ebooks, maar Vlaamse uitgeverijen bieden die vaak nog niet aan. En Lemniscaat evenmin, terwijl dat voor jeugdboeken sinds m'n eigen jeugd altijd een soort veilige haven was...
motivatiedip. help!

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Anthony Horowitz ken ik dus weer echt alleen als "die schrijver van afleveringen van Agatha Christie's Poirot" en enkele van z'n detectives. Anthony Horowitz is trouwens de Watson in de Daniel Hawthorne serie (The Word is Murder/The Sentence is Death/A Line to Kill), die sterke auto-biografische elementen heeft. Als verteller verwijst Horowitz vaak naar de series die hij schrijft, en vertelt hij ook een beetje over hoe hij aan die series werkte etc. Kan me alleen niet herinneren of The Power of Five series wordt genoemd.

Image

Kyoko Suiri is buiten Japan beter bekend als de manga/anime In/Spectre, maar het is van oorsprong een romanserie, en in Japan gebruiken ze als Engelse titel Invented Inference. Vandaar dat dit boek ook de Engelse titel Invented Inference Short Stories: The Innocence of Kotoko Iwanaga heeft. Dit is het vierde deel in de reeks, en de tweede verhalenbundel. Overigens begon Invented Inference wel als een romanserie, maar volgens mij krijgt tegenwoordig de manga "voorrang" dus je ziet al dezelfde verhalen eerder in de manga dan in de boeken (het vijfde boek komt kennelijk deze week uit!). Mensen die de anime hebben gezien weten al wat ze hiervan kunnen verwachten: de (soms nogal banale) studente Kotoko Iwanaga is de "godin der wijsheid" voor yokai en andere bovennatuurlijke wezens, die problemen voor hen oplost en dient als een brug tussen mens en yokai. In de vijf verhalen in deze bundel, zien we weer hoe Kotoko allerlei (meestal menselijke) problemen oplost die met yokai te maken hebben. De titel Invented Inference is hierbij van groot belang: het gaat praktisch nooit om de waarheid in deze serie, want vaak is het antwoord dat er iets bovennatuurlijks is gebeurd en weet Kotoko precies wat er is gebeurd omdat allerlei yokai aan haar reporteren. Maar het probleem is juist dat Kotoko mensen moet overtuigen dat er juist niets bovennatuurlijks aan de hand is en hen toch een geloofwaardige uitleg geven.

Twee van de verhalen in deze bundel hebben met de Yuki-Onna (sneeuwvrouw) te maken, waarbij vooral het eerste verhaal de bekende formule volgt: een man wordt door de politie verdacht van de moord op z'n ex-vrouw, maar helaas heeft hij niet *echt* een alibi: hij was namelijk thuis aan het eten met een Yuki-Onna die vele jaren geleden z'n leven had gered. Helaas heeft de politie wel genoeg redenen om hem te verdenken, dus zoekt de Yuki-Onna hulp van Kotoko, die heel snel het probleem weet op te lossen. Net als anders is deze serie zo leuk omdat je weet wat de waarheid is, maar is het juist de clue dat je op basis van de bekende (menselijke) feiten een nep-waarheid moet bedenken. Kotoko weet altijd leuke, overtuigende leugens te bedenken die perfect passen bij de feiten, die ook nog eens interessant genoeg zijn dat je ze wel wil verkiezen boven de "een spook heeft het gedaan" antwoord. De drie andere verhalen die niet met de Yuki-Onna te maken hebben zijn erg kort, maar maken over het algemeen ook wel op hun eigen manier leuk gebruik van het concept dat yokai echt bestaan, en hoe je dat moet betrekken (of juist niet) bij logische redeneringen.

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

The Old Man and the Sea

Image

Na een boek vol met zwarte magie tot level gewekte dinosaurusskeletten in het Natural History Museum, imploderende kerncentrales op het Engelse platteland, en een sequel hook die naar Peru zal leiden, had ik zin in iets kleinschaligers en meer literair verantwoords. Dan kom je makkelijk uit bij Hemmingway's klassieker: gewoon oude man versus grote vis en niets anders. Dit vind ik een heerlijk boek om eens in de zoveel tijd te herlezen. Het is vertrouwd en de ogenschijnlijke simpliciteit laat me genieten van de details. Zoals hoe het bondige taalgebruik op het vaste land omslaat naar Romantiek-waardige lofzangen voor de natuur op zee. Mijn favoriete stuk is trouwens niet de poging om de vis te vangen, maar wat erna komt en de vragen die het lezer stelt.
Last edited by Tamara on Wed Dec 15, 2021 15:28, edited 1 time in total.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

^Het boek dat ik vandaag uitlas volgt dezelfde opzet qua titel, maar klinkt een stuk gekker: Baiu to Seiyoburo (Het regenseizoen en een westerse badkuip), van Seicho Matsumoto. Matsumoto is een hele belangrijke detectiveschrijver die erg populair werd in de late jaren 50/begin jaren 60 met zijn verhalen in de "sociale school". Hij wilde geen fantasievolle moorden in een landhuis op een afgelegen eilandje die werden opgelost door een briljante detective, hij wilde realisme, hij wilde echt levende mensen die door omstandigheden gedwongen worden tot het plegen van een moord en politieagenten die door goed voetwerk de zaak oplossen. Matsumoto zou de reden zijn dat de puzzel-detective in Japan aan populariteit verloor en pas in de jaren 80 kwamen die pas terug, die daarmee de weg baanden voor series zoals The Kindaichi Case Files en Detective Conan. Ik lees zelf heel weinig van Matsumoto omdat ik puzzel-detectives juist heel leuk vind, maar ook Matsumoto heeft vroeg in z'n carriere een paar (hele goede!) puzzel-detectives geschreven, dus heel soms lees ik z'n werk. Ik had gehoord dat dit boek ook een slim trucje zou hebben, dus ik had 'm tijdje opgepikt.

En ik had eigenlijk wel een beetje spijt van. Want bijna 90% van dit boek is precies datgene wat me niet heel veel kan boeien. Het boek bestaat uit 22 hoofdstukken, en in de eerste twintig hoofdstukken volgen we Gisuke, een eigenaar van een sakebrouwerij die erg betrokken is bij de lokale politiek en daarom een (zeer kritische) krantje heeft opgezet, waar hij als eigenaar en eindredacteur de scepter zwaait. Een van z'n beste mannen is Doi, een man van middelbare leeftijd die aanvankelijk echt helemaal niet geschikt was voor politiek journalistiek, maar omdat hij wel heel goed is in het volgen van orders, weet hij uiteindelijk toch een belangrijke kracht in de krant te worden. Mede dankzij Doi's aanwezigheid besluit Gisuke zelf ook in de politiek te stappen, terwijl Doi de krant runt. Gisuke behoort tot de heersende lokale partij, maar daarbinnen behoort hij tot de niet-mainstream beweging, en hij probeert met behulp van z'n krant en z'n eigen politieke spelletjes hogerop te komen. Intussen krijgt hij ook een affaire met een jonge vrouw in een onsenstadje en verblijft hij steeds vaker een nachtje daar (en ze heeft een westerse badkuip in haar kamer, cue titel). Okay, en ergens in hoofdstuk 19 zien we hoe Gisuke's leven langzaamaan in elkaar stort, tot hij besluit tot een moord. En hoofdstuk 20 (van 22) begint dan eindelijk met de ontdekking van de moord. Gisuke had de meeste reden om het slachtoffer te vermoorden, maar hij heeft een duidelijk alibi voor de tijd van de moord. Op zich is het trucje dat hij gebruikt inderdaad erg memorabel, en de hints zijn weliswaar wel goed verstopt ergens in de voorgaande 19 hoofdstukken... maar dit was echt tergend traag. Voor mensen die echt de opbouw naar de moord willen zien, is dit vast een leuk boek, maar ik had juist precies het tegenovergestelde willen zien, drie hoofdstukken voor de opzet en dan 19 hoofdstukken dat zich juist focust op de moord en het oplossen ervan ~_~

Oh, en ik heb weer eens zitten tellen, maar ik heb in elk geval al m'n vage jaarlijkse goal van gemiddeld 1 boek per week al gehaald!

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Ik denk dat ik volgend jaar maar eens serieus op een tempo van één boek per week ga mikken. En ook weer delen wat ik lees, want sharing is caring. Wat gelijk een bruggetje vormt naar:

Image

De Cirkel
Oftewel The Circle van Dave Eggers. De Nederlandse vertaling zwerft ondertussen een tijdje door het dorp dankzij een biebkast en nu was hij bij mij beland. In The Circle voegt de meeste domme doos ooit, Mae, zich bij het geavanceerde socialmedia- & techbedrijf Cirkel, waar ze opklimt van muizige maar ambitieuze helpdeskmedewerker naar te gemakkelijk beïnvloedbare influencer. "Geheimen zijn leugens." "Delen is mee-leven." "Privacy is diefstal." Mae is met opzet een naïeve huppelkut met een enorm bord voor haar kop dat op een gegeven moment alleen nog maar in lege leuzen lijkt te denken, maar helaas is de rest van het boek vaak onopzettelijk dom. Het lijkt in allerijl geschreven te zijn om een slaatje te slaan uit bepaalde trends en kwesties, en van 'schrijven is schrappen' lijkt geen sprake te zijn. Veel passages zijn onnodig lang en de oplettende lezer stuit regelmatig op continuïteitsfoutjes.

Op zich is het idee achter De Cirkel goed: het werpt een blik op de menselijke neiging om privacy op te offeren voor gemak; om likes te verwarren met waardering in onze drang naar acceptatie en aandacht; om bij technologische ontwikkelingen eerst te vragen of ze kunnen en niet of we ze ook moeten willen. Het mist echter subtiliteit. Kijk maar naar die duidelijke verwijzing naar Orwell's 1984 ("Oorlog is vrede | Vrijheid is slavernij | Onwetendheid is kracht") die nog even benadrukt wat voor totalitaire observatiemaatschappij dreigt te ontstaan. En misschien ben ik hier te naïef, maar het is moeilijk te geloven dat mensen zich zó makkelijk laten inpalmen door een techgigant.

Dat gezegd... Ik heb dit boek van 400+ pagina's wel in drie daagjes uitgelezen. Ik geef de schuld aan macabere fascinatie. Dat Mae verstrikt raakt in het socialmediaweb is makkelijk te voorspellen, net zoals eigenlijk alle wendingen in het boek. Het is hóé dat gebeurde dat me aan het lezen hield. Mae is een boemeltrein die op het verkeerde spoor belandt, wordt aangereden door een hogesnelheidstrein, kilometers wordt voortgestuwd, richting een ravijn, op de brug eindelijk volledig losraakt, ter aarde stort, een kudde bedreigde paarden verplettert, uiteenbarst in een zee van vonken en vlammen, en nog weken giftige stoffen walmt, waardoor voorheen zo schone natuurgebied de rest van de eeuw niet meer hetzelfde zal zijn. Ik kon niet wegkijken.
Last edited by Tamara on Wed Dec 15, 2021 15:30, edited 1 time in total.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Zelf geef ik een boek echt heel snel op als ik me er echt aan erger/saai vind, eigenlijk hetzelfde met anime en zo, daar stop ik gewoon vaak al halverwege de eerste aflevering als het me echt niet kan boeien ~_~ Zelfs 'haha, zo slecht dat het goed is' helpt niet, want ik heb toch altijd wel andere dingen die ik wil lezen. Dat heb ik nu ik erover nadenk doe ik dat met name veel met de bukbieb bij ons (je moet bukken om in het kastje te komen, vandaar bukbieb), en neem heel soms ook eventjes iets mee (iemand in deze buurt leest... Edgar Wallace? En heel veel Enyd Blyton maar geen De Vijf?). Dan denk ik, ach, het ligt hier toch, kan ik het net zo goed proberen om de volgende dag weer terug te fietsen omdat ik eigenlijk net zo goed iets anders (leukers) kan lezen :P

ChronicVillainy
Posts: 55
Joined: Tue Sep 17, 2019 18:06
Contact:

Re: Laatst gelezen boeken

Post by ChronicVillainy »

Ik heb The Circle jaren geleden voor mijn studie gelezen. Mae is inderdaad een verschrikkelijke doos en het punt is net zo subtiel als een sloopkogel. Ook herinner ik me het boek als vrij langdradig. Het las inderdaad als de omschreven rampentrein.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Een paar maanden geleden las ik Renkinjutsushi no Shoshitsu dat ook "Alchemist in Mercury Tower" als Engelse ondertitel had. Het was een detective dat zich afspeelde in een wereld waar alchemie bestond, en niet zomaar alchemie, maar alchemie zoals in Fullmetal Alchemist ~_~ Dus handjes omhoog, lichtflitsen en zo. Het verhaal op zich maakte wel leuk gebruik van het concept van alchemie, met een reeks moorden die gepleegd worden in een toren gemaakt van kwik (wat in principe alleen alchemisten kunnen manipuleren), maar het voelde ook wel erg als een deel in een lopende serie, met verwijzingen naar voorgaande gebeurtenissen en sequel hooks. Niet zo raar, want het was het tweede deel.

Image

Renkinjutsushi no Misshitsu (AKA Alchemist in Locked Room) is het eerste deel in de serie (ik lees dingen nooit op volgorde...). Vanwege omstandigheden werd Emilia Schwartzdelphine (M) na het afstuderen bij de academie niet geplaatst in de hoofdstad, maar ergens ver weg gestopt in een verafgelegen stadje als straf voor iets wat niet echt zijn schuld was. Maar hij krijgt een nieuwe kans van z'n directe bevelhebber, die de slimme jongen toch graag in ere wil herstellen. Emilia moet de komende twee dagen Theresa Paracelsus in de gaten houden: Theresa is een van de zeven alchemisten die tegelijkertijd kunnen bestaan op deze aarde en zij is tevens het enige lid in Alkahest, een militaire eenheid gericht op onderzoek in alchemie. Het leger heeft niet zoveel met alchemie, dus ze hopen op een excuus om Theresa eruit te trappen. Theresa is uitgenodigd door het bedrijf Mercury, het grootste concern in het land. Mercury heeft vele jaren geleden een ether-accu (alchemie gebruikt ether) uitgevonden dat een ware energierevolutie heeft ontketend, iets wat ze hebben kunnen doen omdat ze een alchemist in loondienst hebben: Ferdinand III. Deze Ferdinand III is er nu in geslaagd een van de mystieke raadsels op te lossen die de mensheid dichter bij God moeten brengen, en hij zal een persconferentie houden waarin hij dat zal bewijzen, en Theresa (Alkahest) is ook uitgenodigd als mede-alchemist in het land om toe te kijken. Theresa en Emilia komen de dag ervoor aan in de zwevende stad dat gebouwd is, en gerund wordt door Mercury, waar ze kennis maken met Ferdinand III, die uitlegt dat hij erin is geslaagd om de ziel te transmuteren. Maar de conferentie gaat niet door, want de nacht ervoor wordt Ferdinand dood gevonden in z'n lab in het hoofdgebouw van Mercury: met een enorm gouden zwaard (zweihander) door z'n borst hangt hij aan de muur. Maar wie kan een alchemist nou verslaan, een van de zeven mensen die alles kan veranderen in een wapen? En wie kan nou binnengedrongen zijn in Ferdinand's lab, met drie verschillende deuren met handpalm checks en waarvan de logs allemaal zeggen dat niemand anders dan Ferdinand die avond naar het lab is gekeerd? Een alchemist natuurlijk! Theresa wordt meteen verdacht, omdat zij, als een alchemist, de enige persoon is die gewoon zelf een ingang naar het lab zou kunnen transmuteren of bv. het wapen kon maken, maar zij was het natuurlijk niet, dus hoe is Ferdinand dan wel vermoord?

Ik dacht de hele tijd aan Shinra (FFVII) terwijl ik dit boek las. Een bedrijf dat een wereldmacht is door de uitvinding van een energiebron, een eigen zwevende stad met slums en een enorm hoge toren van 60, 70 verdiepingen als hoofdgebouw met een beveiligd lab verstopt waarin rare experimenten worden gedaan met nieuwe levensvormen. Toeval? Als detective was dit verhaal best eenvoudig, maar dat komt ook deels omdat het vervolg kleine elementen verklapt (dus ik wist sommige plot twists al). Op zich wordt er ook leuk gebruik gemaakt van het idee van alchemie om een detectiveverhaal te brengen dat niet werkt in de echte wereld... maar het blijft me irriteren dat alchemie in dit boek, eigenlijk "alchemie zoals je dat ziet in Fullmetal Alchemist" is en dat het boek er altijd vanuit gaat dat je als lezer dat ook verwacht. Alsof dat de enige manier is om alchemie af te beelden...

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Toen ik studeerde in Japan en bij de Mystery Club zat, hadden ze in de clubkamer enkele boekenkasten met (natuurlijk) heel veel detectives. Het meeste was natuurlijk Japans, maar helemaal achterin een hoekje waren er ook een paar niet-Japanse boeken. Voornamelijk Engels natuurlijk, maar om een of andere reden ook o.a een Duitse vertaling van een Japans boek. Een van de Engelse boeken die ik toen had gelezen was Puzzle for Fiends van Patrick Quentin. Ik had nog nooit een Quentin gelezen, maar had veel gehoord over zijn Peter Duluth/Puzzle for... serie, dus ik dacht, dit is vast leuk om uit te proberen. Helaas was Puzzle for Fools kennelijk een van de latere boeken in de serie die meer thriller-achtig waren, en ik vond er uiteindelijk niet heel veel aan en heb daarna nooit meer andere Quentins gelezen.

Image

Puzzle for Players is het tweede boek in de serie en een van de bekendere in de reeks. Na de dood van z'n vrouw en een ernstig drankprobleem, besluit zijn psychiater Dr. Lenz na een lange periode van behandeling dat theaterregisseur Peter Duluth er weer klaar voor is. Duluth heeft met "Troubled Waters" ook een fantastisch stuk in handen gekregen van een debuterende schrijver en hij is er helemaal klaar voor om met z'n nieuw stuk, en een nieuwe vriendin, weer door te gaan met z'n leven. Helaas zit het niet mee. Z'n sponsoren regelen uiteindelijk dat z'n stuk wordt opgevoerd in het Dragonet, een half-vervallen theater met een spookverleden. Enkele leden van z'n groep zijn duidelijk niet op hun gemak hier, en op de eerste dag van de repetities ziet eerst een van de cast-leden zogenaamd een spook in de spiegel vin een kleedkamer, en later valt een oudere acteur dood neer op het toneel vanwege een zwakke hart. Duluth en Lenz hebben echter beide het gevoel dat deze gebeurtenissen geen toeval zijn en ze vermoeden dat Kramer, de oom van de schrijver van het stuk en een roddelfotograaf, er misschien iets mee te maken heeft, want Kramer probeert steeds op een of andere manier zich te bemoeien met het stuk en het is duidelijk dat meerdere mensen hem niet mogen. Wat natuurlijk leidt tot de vondst van het lijk van Kramer in een lijkkist dat wordt gebruikt in het stuk. Maar wie heeft het gedaan? Over het algemeen zie ik best positieve reviews van dit boek, maar het is niet echt het soort detective waar ik heel enthousiast van wordt, met allerlei personages die, onafhankelijk van elkaar, allemaal dingen doen waardoor er een mysterie lijkt te zijn, maar als je al die dingen wegschuift, blijft er bar weinig over. Toeval mag van mij wel in een detectiveverhaal, maar ik heb echt een hekel aan verhalen waar tegen het einde van het verhaal je meerdere personages hebt die plots bij je komen met de bekentenis dat "mysterieuze gebeurtenis X die het mysterie juist zo raar maken" iets was dat zij toevallig gedaan hebben en dat het helemaal niets te maken heeft met de moord, en dus dat je dat hele stuk gewoon mag vergeten. Dat is geen detectiverhaal plotten!

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Image

Knockin' on Locked Door is een verhalenbundel van Yugo Aosaki over het detectivebureau Knockin' on Locked Door, die gerund wordt door twee detectives: Touri is gespecialiseerd in onmogelijke mysteries, Hisame in onverklaarbare mysteries. Meestal nemen ze samen een zaak aan, waarbij dan een het initiatief neemt afhankelijk van het soort mysterie dat er is, al blijkt het vaak dat beide detectives nodig zijn, zoals het eerste verhaal, over een schilder die vermoord is gevonden in z'n atelier die van binnen was afgesloten (= gesloten kamermoord), maar de vraag is ook: waarom was de kamer sowieso van binnen afgesloten en niet gewoon open gehouden? Heel lang geleden heb ik al in een andere bundel een verhaal uit deze reeks gelezen (die ook in dit deel is opgenomen). Ik vond het toen een veelbelovend concept, maar ik moet heel eerlijk wezen: eigenlijk was dat verhaal ook het beste uit deze bundel, en sowieso begon deze bundel een stuk sterker dan hoe het eindigt. De plots op zich zijn wel okay, maar echt mooi gebruik maken van het concept van een detective die zich richt op de howdunnit, en een andere detective die zich richt op het whydunnit, dat doet deze bundel zelden. Het leest heel gemakkelijk weg en sommige ideetjes zijn ook wel memorabel, maar ik vraag me ook wel een beetje af of sommige van deze plots misschien niet beter hadden gewerkt in een ander format.

En vanwege het eerder gelezen verhaal, had ik dit boek al een tijdje op m'n wishlist op BookWalker, wachtende op korting, toen ik eergister zag dat dit boek, en het vervolg gratis waren tot vandaag. Er waren nog een paar andere boeken die plots 0 yen waren, dus ik dacht dat het gewoon een soort kerstactie was of zo en de boeken die me interessant leken snel opgepikt. Maar toen ik gister keek, waren die boeken plots verdwenen uit m'n "laatst bekeken" lijst, en toen ik de desbetreffende titels opzocht in de winkel, bleek dat ze helemaal niet afgeprijsd waren en dat zijn ze nu ook niet. De boeken waren wel nog gewoon in m'n "aangeschaft" lijstje. Ik kon ook helemaal niets vinden over een actie dat deze boeken gratis waren of zo, dus nu vermoed ik dat BookWalker eergister gewoon even een prijsfoutje had met een paar boeken voor een of andere opkomende actie, en dat ik keihard mazzel had dat ik ze voor 0 yen heb kunnen kopen ^_^;

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

En dit is dan waarschijnlijk de laatste van dit jaar: Soshite Dareka Inakunatta (En toen was er iemand niet meer...) van Shizuko Natsuki.

Image

Tegenwoordig worden Japanse detectives nog relatief vaak vertaald, maar dat was zo'n veertig jaar geleden niet zo. Een van de weinige Japanse detectiveschrijvers die toen meerdere Engelse vertalingen had was Shizuko Natsuki, die vaak op haar boeken de beschrijving "De Japanse Agatha Christie" had omdat... tja, het verkoopt nou eenmaal makkelijker met zo'n slogan als "De Japanse [bekende naam!]". Ik heb zelf heel weinig van Natsuki gelezen: alleen "Mord am Fujiyama," een Duitse vertaling van een Engelse vertaling van een van Natsuki's bekendere boeken. Ik was echter al een tijdje geinteresseerd in Soshite Dareka Inakunatta omdat het geinspireerd zou zijn door Christie's And Then There Were None en ook dit boek viel onder de eerdere genoemde prijsfout op BookWalker waardoor ik hem gratis kreeg, Haruka, de dochter van een hoteleigenaar, wordt uitgenodigd voor een boottochtje van Tokyo naar Okinawa. Op de cruiser de Indiana ontmoet Haruka de vier andere gasten, waaronder een professionele golfer en een arts, en de twee bemanningsleden met wie ze een weekje samen zal zijn. Hun gastheer, iemand van de bekende magnatenfamilie Uno, is vertraagd en zal pas bij de volgende haven opstappen. Als Haruka op het schip porseleinen beeldjes ziet van zes van de dieren in de Chinese dierenriem en ook nog eens And Then There Were None in de boekenkast, krijgt ze al een naar gevoel en de volgende ochtend blijkt dat een van de gasten dood is. Ogenschijnlijk heeft hij zelfmoord gepleegd met curare, en de kapitein besluit meteen naar de dichtsbijzijnde haven te varen, maar er gebeuren allerlei problemen: eerst stopt de motor ermee, later ontdekken ze dat een van de bemanningsleden is vermoord, een brandje in de cockpit schakelt de radio en satellietnavigatie uit en later blijkt zelfs dat er iets is met het kompas. Terwijl ze niet weten wanneer ze land zullen vinden, gaan de opvarenden een voor een dood, en ook verdwijnen er steeds een voor een de porseleinen beeldjes...

Dit is duidelijk geschreven als een homage aan And Then There Were None, en eigenlijk is dat zowel het goede en slechte aan dit boek. Het gaat er heel erg van uit dat je And Then There Were None kent (het verklapt zelfs het einde) en het plot werkt ook eigenlijk alleen als je ervan uitgaat dat de lezer dat boek kent. Maar als je dit verhaal "onafhankelijk" bekijkt, is alles wel eeeeeerg geforceerd: de dader had dit op een veel makkelijkere manier kunnen doen met dezelfde (of betere!) resultaten, terwijl die nu de meest omslachtige manier neemt... omdat het boek daardoor spannender wordt. Het werkt dus echt alleen als je weet dat dit een homage is en dat het daarom expres zo is opgebouwd als And Then There Were None. Leuk om eens te lezen als je And Then There Were None kent, maar anders niet echt.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Ash Ketchum »

Eerste detective van het jaar is Natsu to Fuyu no Sonata (Een sonate van de zomer en winter) van Yutaka Maya. Het boek heeft ook de Engelse titel Parzival. Ik heb niet zoveel werken van Maya gelezen, maar vind ze meestal wel leuk. Maar meestal gaan er zo drie, vier jaar voorbij na het lezen van een boek van hem voor ik weer aan een ander begin. Een paar maanden geleden heb ik Sekigan no Shojo (Het meisje met één oog) gelezen, dus "eigenlijk" zou ik pas over een paar jaar weer een boek van hem lezen, maar Natsu to Fuyu no Sonata werd een paar maanden geleden opnieuw uitgebracht na vele jaren OOP te zijn geweest, en het boek staat echt berucht als een van de meest controversiële detectiveromans uit de jaren 90, dus toch maar opgepikt.

Image

En man, het boek vraagt wel eventjes wat van je. Het is echt enorm lang en het verhaal gaat ontzettend traag. Het begint als Uyu, een schrijver voor een magazine en zijn assistente Tori arriveren op Kazune Eiland voor een artikel. Twintig jaar geleden leefde er een jonge actrice Kazune, die werd aanbeden werd zes mannen en vrouwen. De meeste van hen waren twintigers, maar de oudste van hen, een rijkere man, kocht dit eiland, liet er een huis bouwen en zij leefden allen, samen met Kazune, op dit eiland. Maar een jaar later gebeurde een tragedie, waarbij Kazune in de zee verdween. Zij werd nooit meer gevonden, een andere pleegde een paar dagen daarna zelfmoord, en de groep viel uiteindelijk uit elkaar. Nu twintig jaar later komen de overlevenden weer samen op Kazune Eiland om de dood van Kazune te herdenken. Uyu en Tori mogen mee om een artikel te schrijven over deze unieke bijeenkomst, al heeft Uyu z'n huiswerk niet kunnen doen en weet hij dus ook zo goed als niets over Kazune. De volgende ochtend gebeurt het onmogelijke: het sneeuwt op Kazune Eiland, terwijl het hartje zomer is en dit een zuidelijk eiland is. Maar diezelfde ochtend vinden ze het onthoofde lijk van hun gastheer in de tuinoverkapping en vreemd genoeg zijn er geen voetsporen in de sneeuw tussen het huis en de overkapping te vinden. De telefoonleiding blijkt niet te werken en ook de boot is verdwenen, waardoor iedereen nu vast zit op het eiland, maar is de moordenaar ook nog op het eiland?

Okay, ik weet van andere Maya boeken die ik heb gelezen dat hij graag postmoderne thema's aankaart in detectives en dat vind je hier zeker ook in terug. Wat dat betreft doet het ook denken aan Umineko: When They Cry. Aan het einde wordt er wel *wat* heel kort uitgelegd, maar heel veel van de gebeurtenissen in het boek (de kat?? de bellen? Het schilderij? Waar was *zij* al die tijd?? Heeft die ook gele ogen??) worden helemaal niet uitgelegd, en je moet het zelf echt allemaal bij elkaar puzzelen. Of je doet net als ik, na het lezen zoek je allerlei Japanse sites met analyses van het plot, maar dan blijkt dat iedereen net een ander antwoord heeft en je erachter komt dat je alsnog met onbeantwoorde vragen overblijft.

Het heeft wel wat interessante ideetjes, die zeker niet in een conventionele detective hadden kunnen werken, maar toch een in de categorie: "eentje die je wel gelezen wil hebben, maar die je niet echt wil lezen."
Last edited by Ash Ketchum on Wed Jan 12, 2022 9:40, edited 1 time in total.

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Laatst gelezen boeken

Post by Tamara »

Het heeft wel wat interessante ideetjes, die zeker niet in een conventionele detective hadden kunnen werken, maar toch een in de categorie: "eentje die je wel gelezen wil hebben, maar die je niet echt wil lezen."
Ook wel bekend als 'de helft van mijn leeslijst'. Ik vraag me af wat beter is: 1) dit soort boeken lezen zodra ze uit zijn, zodat je samen met iedereen kunt discussiëren/klagen of 2) decennia later lezen en hopen dat je iets nuttigs kunt halen uit de bezonken discussies/klachten.

Over leeslijsten gesproken, mijn doel voor dit jaar is 50 stuks. Hier is mijn eerste boek van het jaar:

Image

Ik hoorde men hier al een paar jaren over praten op het internet, maar de reden dat ik het uiteindelijk oppakte is dat Tara Westover even oud is als ik. Als in, er zitten misschien slechts enkele uren verschil in. Precies zullen we dat nooit weten, want tegen de tijd dat Tara eindelijk werd aangemeld bij de burgerlijke stand, waren haar ouders haar geboortedatum lang en breed vergeten. Haar vader had nul vertrouwen in de overheid en alle vertrouwen in complotten, met als gevolg dat Tara en haar brussen op papier niet of nauwelijks bestonden. Ze zagen nooit een arts, gingen niet naar school. In plaats van thuisonderwijs te krijgen, werkte Tara als kind al op de schroothoop van haar vader. Ondanks dat heeft ze haar weg gevonden naar de universiteit.

In deze autobiografie schrijft ze over haar geïsoleerde jeugd op de berg van de familie en hoe ze zich daar met horten en stoten los van wist te koppelen. Deels dan. Ze schrijft hoe de wereld van onderwijs en onderwezen zijn haar nieuwe thuis wordt, maar ook over hoe het achterlaten van haar oude thuis, hoe tiranniek haar vader ook was, erg pijnlijk was - en nog steeds is. Die tweestrijd legt ze erg mooi uit, met rijke beeldende vergelijkingen en diepe zelfreflectie.

Op zichzelf is het al een heel indrukwekkend verhaal. Bij mij kwam het echter nog harder aan, omdat ik telkens terugdacht naar hoe mijn leven er uitzag. Toen Tara 9 was, ging ze op pad met haar kwakzalvende moeder die illegaal als vroedvrouw werkte. Toen ik 9 was, vroeg mijn moeder zich af, nu haar kinderen ouder waren en allemaal naar school gingen, of ze misschien haar certificaten weer up-to-date moest krijgen zodat ze weer in de zorg kon gaan werken. Toen zij als tienertje op de schroothoop werkte en haar vader haar dwong het lot te tarten met gevaarlijke machines, legde mijn vader geduldig uit hoe je veilig kunt solderen. Toen zij leerde rijden op half-ingereden paarden die haar elk moment af konden gooien en vertrappelen, zat ik op de welopgevoede dressuurpony's van vrienden, altijd met een goede cap op mijn hoofd. Dat versterkte niet alleen mijn bewondering voor haar, maar gaf ook een flinke trap tegen mijn al wankele eigen waarde: ondanks mijn voorsprong eindigde mijn klimtocht veel eerder. Ik voel me nu best wel een faalhaas, haha...ha...

Post Reply