Laatst gelezen boeken

[Ash Ketchum]

Mercator Kaku Katariki of zoals de omslag ook zegt Also Sprach Mercator is een verhalenbundel van Yutaka Maya, met de briljante detective Ayu Mercator, die wellicht een hele goede detective is, maar qua mens een beetje niet in orde is, omdat hij zo ontzettend gericht is op zichzelf. Dat komt ook heel goed naar voren in de vijf verhalen hier, waarin zijn assistent Minagi (een schrijver van detectiveverhalen) vaker dan niet door z'n partner in de problemen komt. De verhalen spelen ook allemaal met post-modernisme in het detectiveverhaal, zoals de rol van een detective in een moordzaak en in hoeverre de detective nou voor "beslisser van waarheid" mag spelen. Als je een gewone detective verwacht, dan smijt je dit boek vast keihard op de grond uit frustratie, maar ik ken Maya onderhand wel (en Mercator) en had dit wel een beetje verwacht, en het is dit keer eigenlijk een stuk toegankelijker dan anders (ruim een jaar geleden was een andere Mercator boek m'n 'boek dat ik gelezen wil hebben maar niet wil lezen'). Best grappig als je toevallig de juiste bui ervoor hebt!

[Ash Ketchum]

Het meest recente deel van Invented Inference (aka Kyoko Suiri aka In/Spectre) heet Invented Inference Short Stories - Locked Room of Kotoko Iwanaga en is wederom een verhalenbundel over Kotoko, de raadsdame voor yokai en geesten. Ik moet wel zeggen dat ik eigenlijk het eerste boek het leukste vond: dat was voordat het een manga werd, en dus voordat de manga eigenlijk de focus van de reeks werd, waarbij verhalen vaak nog eerder in manga-vorm verschijnen dan in proza-vorm. Dat zie je ook terug in het soort verhalen, want je hebt nu eigenlijk alleen maar korte verhalen en niet meer zo'n hele lange roman. De verhalen in deze bundel zijn dan ook wederom een beetje inconsistent qua kwaliteit, sommige zijn gewoon heel kort en gaan nauwelijks ergens over. Het leukste verhaal is het verhaal waar de titel van de bundel op is gebaseerd: de laatste tijd vinden yokai en geesten het grappig om gesloten-kamermoorden te verpesten: ze ontgrendelen doodleuk de deuren en ramen als een dader klaar is, en kijken dan toe hoe de dader dan stomverbaasd erachter komt dat ze al die moeite voor niets hebben gedaan!

[Ash Ketchum]

Oreta Ryukotsu of zoals het binnenwerk ook zegt The Broken Keel is geschreven door Honobu Yonezawa (Hyoka) en speelt zich af in Engeland in de Middeleeuwen, op de eilandengroep Solon, dat wordt beheerd in naam van Koning Richard door Rolant Aylwin. Solon, bestaande (Groot-)Solon waar de stad en haven is, en Klein-Solon (het fort van Aylwin), is voornamelijk een handelseiland, waar handelaren van Europa langskomen. Maar Rolant heeft een oproep gedaan aan huurlingen, tot de grote verbazing van z'n dochter Amina. Rolant zegt te weten dat binnenkort vervloekte Denen het eiland zullen aanvallen, en het klein dozijntje soldaten dat ze hebben is lang niet genoeg. Rolant's schildknaap Abe heeft verschillende capabele, maar enigszins verdachte huurlingen weten te vinden en na een eerste ontmoeting met Rolant, verklaart Rolant dat hij de nacht zal doorbrengen in de oorlogskamer. De volgende ochtend wordt hij echter dood gevonden in die kamer, met een zwaard door z'n borst. Amina vraagt Falk Fitzjohn de zaak te onderzoeken: hij is een reizende ridder van een broederschap die is op zoek naar Duistere Ridders: voormalige leden van het broederschap die gezwikt zijn voor de verleiding van duistere magie. Hij vermoedt dat er een op het eiland is, en hij komt er al snel achter dat Rolant vermoord is door iemand die wordt bestuurd door de Duistere Ridder: met de spreuk Geforceerde Geloof kan de Duistere Ridder iemand een taak laten volbrengen (een moord), waarna die persoon alles vergeet, en enkele dagen vanzelf sterft. Iemand is dus gehersenspoeld om Rolant te vermoorden, maar die persoon zelf heeft er geen herinneringen van, dus hoe moeten ze uitvissen wie de moordenaar is, en wat gaan ze doen tegen de Denen?

Dit waren trouwens twee volumes (het verhaal is in de pocketuitgave opgesplitst in twee), dus dit tel ik ook als twee boeken ^_^ Best interessante setting (er is zelfs een passage in het verleden dat zich afspeelt op Texel!), maar ik had ook wel graag gehad als er iets meer over de vervloekte Denen en zo werd verteld. Het is uiteindelijk een detective in een wereld waarin magie bestaat, maar omdat heel veel magie maar deels wordt uitgelegd, voelt het niet altijd even eerlijk aan. Maar een best leuk verhaal, en zou een prima film zijn!

[Ash Ketchum]

Kamen Gensokyoku (De gemaskerde hyperbool fantasia) is het enige lange roman geschreven door Seiichiro Oyama, die dus verder alleen hele gave korte detectiveverhalen schrijft. Dit boek kwam meer dan 15 jaar geleden uit, maar is al heel lang OOP en een paar jaar geleden begonnen ze kennelijk aan een nieuwe pocket uitgave van het boek (want Oyama vermeldde het al op z'n Twitter), en in januari 2022 schreef hij zelfs dat hij al bezig was met het nakijken van de tekst, maar het heeft tot deze week gekost voor de pocket heruitgave er eindelijk kwam! Het boek begint met een stuk waarin we te zien krijgen hoe de ene helft van een tweeling de plastisch chirurg vermoordt waar hij de afgelopen dagen onder behandeling heeft gezeten. De arts werkt in de illegaliteit, maar is eigenlijk echt super goed in z'n werk. Enkele maanden later krijgt de andere helft van de tweeling een dreigbrief opgestuurd van z'n verdwenen broer, waarin hij wraak zweert te nemen voor de dood van Sayako, en dat hij nu al in de buurt is, met een nieuw gezicht: Sayako pleegde vorig jaar zelfmoord na een reeks brieven die haar van alles beschuldigden, en de patient-broer gelooft dat z'n broer erachter zat. Maar welk gezicht heeft de tweelingbroer nu aangenomen om z'n broer te vermoorden?

Niet heel lang of super diep, maar best leuk en vlagen van hele slimme ideetjes.

[Ash Ketchum]

Kurayamizaka no Hitokui no Ki (De mensetende boom op Kurayami-zaka) is het vierde deel uit de Kiyoshi Mitarai reeks, waarvan ik al een handjevol heb gelezen. Daardoor wist ik ook al dat dit boek het personage Reona introduceerde, die ook soms verschijnt in latere boeken. Het verhaal gaat over een eeuwenoude boom op Kurayami-zaka (de duistere heuvel) in Yokohama, waarvan men gelooft dat het zo groot is geworden omdat het het bloed heeft opgezogen van mensen die eeuwen geleden op deze heuvel werden onthoofd, en een paar decennia geleden is er ook een meisje dood gevonden in de takken van de boom, maar voor mij was dit boek gewoon veel te lang relatief gezien met het plot. Sommige stukken hadden er makkelijk uit gekund voor een compacter verhaal dat wat meer tempo heeft, en ook als detective is het ook niet eens bijzonder verrassend gezien andere verhalen in dezelfde reeks.

Wel een hele gave kaft!

[Ash Ketchum]

Voor het eerst in tijden secundaire literatuur! Misshitsu Mystery Guide (Een gids voor gesloten kamermysteries) is geschreven door een Japanse autoriteit op het gebied van Ellery Queen, maar gaat dus over de trope van de gesloten kamermoord. Hij heeft 50 boeken (30 Japanse en 20 niet-Japanse) boeken uitgekozen die je een overzicht geven van het potentieel van de trope. Interessant is dat het boek uit twee delen bestaat. In het eerste deel bespreekt hij elk verhaal kort en waarom het op de lijst staat/wat er zo goed aan is, maar in de tweede helft verklapt hij ook hoe de moord dan is begaan en kan hij wat meer in detail gaan over hoe de oplossing ook heeft bijgedragen aan z'n keuze. Omdat het boek gebouwd is op spoilers, is hij ook in staat geweest boeken te kiezen die je anders vaak niet in zulke werken ziet, en zie je bv. ook boekkeuzes die alleen echt uit te leggen zijn met spoilers.

Wat ook erg gaaf is dat elke entry vergezeld is met een plattegrond van de moordscene: deze zijn allemaal origineel getekend voor het boek en veel boeken hadden oorspronkelijk geen plattegrond, dus is het leuk dat ze nu wel een krijgen in dit boek.

[Ash Ketchum]

Makkura na Yoake/Pitch-Black Dawn is het debuutwerk van Toru Hikawa, die in 2000 debuteerde, een paar jaar boeken schreef, maar toen opeens... verdween? Z'n laatste Twitter berichten zijn best gewoon en zeggen iets over dat hij gaat verhuizen, maar daarna is-ie volledig stil gebleven en z'n boeken zijn ook nooit uitgebracht als e-book, wat doet vermoeden dat de uitgever ook geen contact met hem kan opnemen... Hikawa is geinspireerd door Ellery Queen, en daarom heeft zijn detective-personage precies dezelfde naam als hijzelf, en is die Hikawa een schrijver in wording. Na een reunie met z'n oude band op de universiteit, gaan de meeste op weg naar de metro, maar terwijl ze wachten op de laatste metro en een beetje rondhangen in het lege station, stuit een van hen op het lijk van de bandleider in het toilet: bijzonder raar omdat de bandleider in de buurt woont en al afscheid had genomen voor ze bij het station aankwamen. Wat volgt is een verhaal dat een beetje lang is in verhouding met de inhoud, maar de deductie waarmee Hikawa vaststelt wie van hen de moord heeft gepleegd is wel erg gaaf en Ellery Queen-achtig (een lange keten van gevolgtrekkingen, dat begint met een observatie van een enkel object).

[Ash Ketchum]

De afgelopen weken niet bijgehouden, dus nu weer een kort lijstje (ach, zo ver liep ik niet achter. Het meest recente boek las ik gisteravond uit)



Misshitsu wa Nemurenai Puzzle (Een gesloten kamer is een puzzel die niet slaapt): het tweede Toru Hikawa boek. Dit verhaal was oorspronkelijk ingestuurd om mee te doen aan de Ayukawa Tetsuya prijs (een prijs in detective fictie voor amateurs. De winnaar krijgt z'n boek gepubliceerd en wordt daarmee een prof). Hikawa had niet gewonnen, maar kreeg het boek wel gepubliceerd bij een andere uitgeverij nadat hij elders z'n debuut had gemaakt. Gek genoeg is dit het enige boek in de reeks van vijf boeken dat niet door Kodansha is uitgegeven, en heeft het ook een compleet ander formaat (deze is hardcover, vs. de softcover pockets van Kodansha). Twee moorden gebeuren tijdens Hikawa's bezoek aan een uitgever dat z'n boek gaat uitgeven, en om een of andere reden is de deur van buiten afgesloten. Aardig boek, zeker omdat het een wat spannender middenstuk is omdat iedereen vast zit.



Saigo kara Nibanme no Shinjitsu (cover zegt ook: The Penultimate Truth): Het derde boek met Hikawa. Een moord gebeurt in een universiteit, tijdens een bezoek van Hikawa aan een sempai die hier lesgeeft. Genoeg zagen mensen eerst een studente de kamer in gaan, en later een bewaker, maar als ze later de kamer bezoeken vinden ze alleen een dode bewaker, en blijkt de studente vermoord van het dak aan een touw te hangen. Wat volgt is een nogal saai verhaal: hoewel er qua deducties en zo wel leuke momenten zijn, wordt het gewoon oersaai verteld.



Junkissa Ippukutei no Shiki (de vier seizoenen van Cafe Ippukutei) (auteur: Tokuya Higashigawa): Ippukutei is een klein cafe in Kamamura, dat wordt gerunt door Yoriko, een zeer verlegen jonge vrouw die al in paniek raakt als er een klant binnenloopt. Ze is echter ook een nogal scherpe vrouw, en terwijl ze luistert naar de bizarre moordzaken waar haar klanten over praten, komt ze soms met hele verrassende oplossingen. Vier verhalen, ieder in een ander seizoen, en hoewel de setting best 'cosy' is, zijn de moorden verrassend gruwelijk met afgesneden ledematen en zo. Hoog popcorn gehalte.



Amulet Hotel is een verhalenbundel van... een sempai? Kie Hojo zat enkele jaren boven mij in de club waar ik lid van was in Kyoto. Ze had hiervoor al drie boeken geschreven (die ik erg gaaf vond!), maar die vormden 1 serie. Dit is een nieuwe serie, dat zich afspeelt in de annex van het Amulet Hotel. Het hoofdgebouw is een gewoon hotel, maar de annex heeft een speciale clientele: criminelen. Criminelen kunnen hier veilig verblijven, en via room service dingen als wapens aanvragen, of zelfs vragen of ze lijken kunnen "opruimen" of zo. Maar er zijn twee regels: gasten mogen het hotel niet op enige wijze beschadigen/te last zijn, en in het hotel mag je ook niet niemand verwonden/vermoorden. Kiryu is de hotel detective die er moet voor zorgen dat al deze criminele zich houden aan deze regels en anders kom Kiryu erachter wie achter een moord zit, en wordt er "netjes afgerekend" met de schuldige. Erg gave setting, die slim wordt gebruikt voor een viertal verhalen waarin iedereen net een beetje anders handelt dan in andere detectiveverhalen, juist omdat iedereen een crimineel is.

[Ash Ketchum]

Hé, volgens mij sluit mijn recent gelezen moordmysterie aan op jouw recent gelezen moordmysterie!

Het was een lange zit, maar ik heb eindelijk een van de bekendste - zo niet de bekendste - literaire whodunits ooit uit! (...)
De naam van de roos (...)

Er lag zowaar eentje in de bukbieb in het dorp vanmiddag, dus meegenomen. Kan ik hem ook eindelijk lezen!



Ningyo to Minotaur (De zeemeermin en de Minotaurus AKA The Borderline Case) is het vierde boek van Toru Hikawa in de reeks waarin Toru Hikawa ook de hoofdrol speelt. Hikawa gaat op bezoek bij een vriend die bij een psychiatrische inrichting werkt, maar als hij daar aankomt, is zijn vriend gestorven, dood verbrand in een brand in een van de kantoortjes. Wat volgt is een verhaal dat zowel kort en langdradig is, met weinig boeiends eraan.



Het laatste boek Misshitsu Logic AKA The Rhetorical Locked Room is eigenlijk nauwelijks een roman, en meer een verkapte logica puzzel, over een moord op iemand tijdens een kantoorfeestje, maar omdat er drie groepjes waren in de gangen die naar het kantoortje waar de moord was leiden, was het op eerste gezicht onmogelijk voor de moordenaar om ongezien weg te komen. Heel erg puzzel-achtig en daardoor niet zo leuk.



Honkaku-O 2023 is de jaarlijkse verzameling van de beste korte verhalen die verkozen door de leden van Honkaku Mystery Writers Club of Japan (ik ben ook lid, maar stem nooit...). De voorgaande drie jaren zaten er echte parels bij, maar dit jaar niet echt. Een paar aardige verhalen, maar geen een die het boek zelf echt de moeite waard maken om te kopen.



Nnwenre no Misshitsu (De gesloten kamer van Nnwenre) gaat over een nieuw ontdekte sectie in de Vallei der koningen. Enkele landen hebben toestemming gekregen om te een opgraving te doen, waaronder Japan. De expeditie wordt deels gefinanceerd door een manga uitgever, omdat hun ster-mangaka binnenkort een manga gaat schrijven over Egypte, en zij is ook mee. Ze vinden een graf van een vergeten farao dat helemaal intact is, maar als dan het kleine zusje van de mangaka zoek raakt en het blijkt dat ze stiekem de tombe is ingegaan, gaan ze er meteen achteraan. Ze vinden papyrusrollen geschreven door de farao die in deze tombe was begraven: hij was helemaal niet dood, maar deed alsof omdat hij vreesde voor z'n leven. In de brieven staat dat hij vreest voor z'n leven, hoewel er niemand in de tombe is. Maar om een of andere reden is het lijk van deze farao wel degelijk vermoord, want ze vinden de natuurlijke mummie met een zwaard door z'n borst in z'n sarcofaag. Intussen gaan er ook andere leden van de expeditie dood in de tombe, maar waarom?

Dit is een heel leuk idee, dat perfect was voor een kort verhaal, maar verlengt moest worden tot een roman. 80% van het boek is helemaal niet boeiend en zou je zo kunnen schrappen, want echt veel voegt het niet toe, terwijl de overgebleven 20% (de historische moord van de farao) juist super gaaf was. Iets wat je echt maar 1 keer kan doen, maar dat doet dit boek wel goed!

Lezen gaat wat sloompjes dit jaar. De teller staat nog steeds niet eens op 40

[Ash Ketchum]

Oedipus Shokogun oftewel Oedipus Syndrome is het vijfde deel in een reeks geschreven door Kiyoshi Kasai over de Japanse filosofie-student Kakeru Yabuki die in Frankrijk studeert. Verteller/Watson Nadia hoort bij toeval over een oude vriend Francois, die in het buitenland werkte, maar plots naar Parijs is teruggekeerd. Hij lijdt aan een bijzondere ziekte en vraagt Nadia om een rapport naar zijn baas in Athene te brengen. In Athene krijgt ze de opdracht door te reizen naar Kreta, naar MInotaurus eiland om het rapport af te geven, maar ondertussen raakt ze Kakeru kwijt, die haar na moet reizen. De dag voor haar vertrek naar Minotaurus Eiland komt ze erachter dat er heel veel verschillende gasten zijn uitgenodigd naar het eiland voor een bepaald doel. Eenmaal op het eiland aangekomen gebeurt er een ongeluk na het dinner: een man valt van het balkon op de tweede verdieping, boven op de horens van een minotaurus standbeeld in de open hal. Maar als dan de concierge wegrent en wegvaart met de boot (en ondertussen een ongeluk krijgt in de storm) beginnen ze te denken dat er misschien wel een moordenaar ronddwaalt op het eiland...

Een And Then There Were None-geinspireerd boek. Om een of andere reden weten alle personages dat wel, maar noemen ze het steeds het 'een bekend boek van een Britse schrijfster.' Hetzelfde doen ze met Ulysses, dat ook een thema is in het boek. Het is op zich wel een detective, maar dit boek is ook gewoon een vehikel voor Kasai om over allerlei onderwerpen die hem boeien te schrijven, met name filosofie over sex, groepsvorming en ethiek. Het maakt het boek wat dichter bij 'echte' literatuur, maar het is ook erg dodelijk voor het tempo van dit boek als detective: de personages gaan echt op de raarste momenten filosofische discussies aan, zoals terwijl ze wachten op iemand die het huis moet verkennen om te kijken of de moordenaar daar niet is omdat ze net twee lijken buiten hebben gevonden. Dus doden ze de tijd met een filosofisch gesprek...

Geen wonder dat dit boek bijna 1100 bladzijdes is! Als je alleen het detective plot zou hebben, zou je makkelijk slechts de helft van de bladzijdes nodig hebben, zeker ook omdat enorm veel van het boek korte recaps/herhalingen zijn. Deels doordat dit boek oorspronkelijk een feuilleton was, maar ook zeker omdat de schrijver dacht dat de lezer het plot steeds zou vergeten omdat er steeds random gesprekken tussendoor komen die verder nergens mee te maken hebben >_>

[Ash Ketchum]

Kiyosato Kogen Satsujin Besso (De moordvilla op Kiyosato Plateau): eerste keer dat ik iets lees van Tatsuno Kaji, die sinds een tijdje herprints krijgt met de Tokuma no Tokusen! uitgaves van uitgever Tokuma met best gave covers. Boek begint met een groepje studenten die binnenbreken in het tweede huis van een rijke kunstverzamelaar in Kiyosato. Ze moeten een paar dagen schuilen in het huis, wachtende op een telefoontje van iemand, omdat ze ergens mee bezig zijn dat duidelijk niet koosjer is. Terwijl ze het huis uitkammen, blijkt er tot hun grote verbazing een vrouw te zijn (de dochter van de verzamelaar), terwijl ze eigenlijk dachten dat niemand in deze tijd van het jaar het huis zou gebruiken. Ze beloven haar dat ze haar niets aan zullen doen zolang ze maar luistert. De groep is klaar voor het diner, wanneer het laatste lid van de groep verschijnt met een mes in z'n borst. En dan gaan er een voor een ook andere dood, maar ze kunnen het huis niet verlaten vanwege waar ze mee bezig zijn.

80% van het boek is best voorspelbaar, en de focus is meer op het thriller-gedeelte van het boek, maar er was tegen het einde toch wel iets rondom de moorden dat me goed wist te verrassen.

[Ash Ketchum]

Kamen Butokai (Gemaskerde bal) is een detective met Kosuke Kindaichi (grootvader van Hajime Kindaichi). Auteur Yokomizo begon met het boek in 1962, maar moest een jaar jaar later de feuilleton stoppen vanwege een verkoudheid. Daarna stond het project helemaal stil, maar nadat zijn boeken opeens weer populair werden (o.a. dankzij een manga adaptatie!) ging hij weer verder met dit boek en kwam het in 1974 uit. In tegenstelling tot zijn bekendste boeken, speelt dit boek zich af in 1960, en niet kort na de oorlog, en voelt daarom best anders aan. Het verhaal gaat over de actrice Chiyoko, die viermaal getrouwd en gescheiden is, en nu een relatie heeft met waarschijnlijk haar toekomstige vijfde man. Maar de afgelopen twee jaren zijn twee van haar exen al dood gegaan in wat ongelukken leken, en dit jaar wordt een derde ex dood aangetroffen, waarbij het niet duidelijk is of het zelfmoord was of moord. Niet echt een typische Kindaichi boek, maar daarom best interessant als je er al een paar hebt gelezen.



Doppelganger-kyu (Het Doppelganger Paleis) is het debuutwerk van Takumi Kirisha en gaat over de leden van de club "De gesloten deur" die worden gevraagd een meisje te redden uit het huis van haar grootvader, want haar leraar denkt dat ze daar wordt vastgehouden. Een van de leden gaat samen met de docent naar het huis, waar een speciale bijeenkomst wordt gehouden, maar dan wordt iedereen daar bewusteloos gemaakt. Als de rest van de club aankomt bij het huis vinden ze het leeg, maar ze krijgen dan een telefoontje van hun verdwenen vriend, die zegt dat hij en de rest in een kopie van het huis zitten, maar dan met afgesloten deuren en ramen. En dan worden ze een voor een vermoord... Een raar boek! Het is een zgn. closed circle detective, dus een reeks moorden in een afgesloten gebied (dus de dader is een van hen), maar het verhaal wordt verteld vanuit het gezichtspunt van de andere leden die veilig bij het echte huis zijn, en ze krijgen sporadisch updates via de telefoon over wat er gaande is in het andere huis (terwijl ze proberen uit te vissen waar dat andere huis is). Zitten aardige ideetjes in, maar het voelt wel als een debuutwerk aan, met veel dingen die echt wel anders hadden gekund.

[Ash Ketchum]

Spiral 1 ~ Swordmaster no Hanzai (Spiral 1 - De misdaad van de zwaardmeester) is het eerste spin-off boek van Spiral ~ Bonds of Reasoning. Ik heb deel 2 en 3 al gelezen, maar ik lees dingen nooit op volgorde... Ook dit boek bestaat uit een novelle over Narumi, en twee korte verhaaltjes die al op internet waren gepost, over Narumi's broer Kiyotaka voor hij verdween voor de serie begon. In de novelle helpen Narumi en Hiyono een klasgenote, die wraak wil nemen op een van de docenten van hun school, want zij weet dat hij haar broer heeft vermoord. Beiden waren de beste in hun kendo dojo, en vochten om de nieuwe meester te worden. Haar broer won en kreeg een eeuwenoud zwaard overhandigd, maar de volgende dag werd hij dood aangetroffen, gespiest door z'n borst en verbrand in een auto. Z'n zusje weet gewoon dat de docent haar broer heeft vermoord om zelf de meester van de dojo te worden, maar hij had een alibi voor de moord, dus probeert zij nu hem te verslaan in een duel (met een shinai, geen echte zwaarden), al is hij een van de beste zwaardvechters in Japan. Narumi besluit haar te helpen, maar kan hij wel de moord oplossen?

Aardig verhaaltje. Ik weet niet waarom, maar de toon van deze boeken is heel anders dan de manga, met veel meer van die "human drama" gerichte verhalen die Q.E.D. ook heeft, maar dit boek komt nog redelijk dicht bij de sfeer in de serie, met ook een zwaardgevecht tussen Narumi en de docent, waarbij Narumi moet deduceren hoe hij zo'n duel kan winnen.

[Ash Ketchum]

De teller staat op 47!



Spiral 4 - Kofuku no Owari, Owari no Kofuku (Spiral 4 - Einde van de vrolijkheid, vrolijkheid van het einde) is het laatste spin-off boek van Spiral ~ The Bonds of Reasoning. De voorgaande delen bestonden steeds uit 1 origineel geschreven novelle over Ayumu en Hiyono, en twee korte verhalen die al eerder op het internet waren gepubliceerd, over de zestienjarige Kurumi die van haar grootvader met (Ayumu's broer) Kiyotaka moet trouwen, en dus wil ze hem verslaan in een potje 'wie lost de zaak het snelst op' om onder het huwelijk vandaan te komen. Dit laatste deel gaat alleen maar Kurumi en Kiyotaka. In de eerste twee korte verhalen komt ze ook voor het eerst Ayumu tegen, die destijds nog op de basisschool zat. Het laatste verhaal is waarschijnlijk de langste novelle in deze hele reeks en gaat ook nog eens echt over een moordzaak die real-time opgelost moet worden, wat de voorgaande delen niet hadden. De zaak is best aardig en doet zelfs denken op sommige vlakken aan een "oer-"In/Spectre/Invented Inference (de serie waar Kyo Shirodaira later aan zou werken).



The Detective Massacre was een van de best ontvangen detectives van vorig jaar, en yep, dit was een fantastisch boek! Het speelt zich af in Jordentown, wat inderdaad eigenlijk hetzelfde is als Jonestown: een dorpje in Guyana dat opgezet was door een sekteleider en waar hij woonde met z'n volgers. Ririko is samen met drie andere mensen erop afgestuurd om te kijken of Jim Jorden inderdaad echt mensen kan helen, maar als ze niet op tijd terugkeert naar Japan, gaat haar baas Otoya op zoek naar haar. Als hij daar aankomt, blijkt dat Ririko en de rest vast zijn gehouden totdat ze overtuigd worden van Jim Jorden's krachten, maar dan worden er moorden gepleegd tijdens hun verblijf. Wat dit boek zo briljant maakt is dat heel veel van de deducties enkel en alleen werken in Jordentown, omdat de mensen die daar wonen bepaalde dingen geloven: zo geloven ze dat Jim Jorden wonderen kan verrichten, dus voor hen is een "onmogelijke moord" in een afgesloten kamer eigenlijk niet "onmogelijk." De deducties moeten dus met dit soort bijzondere omstandigheden werken, en dat zorgt voor een heel uniek boek.



The Uncollected Works of Masayuki Kagami bevat alle korte verhalen van de overleden auteur Kagami die niet eerder op zich zelf uitgegeven waren (alleen in magazines of in anthologies). Natuurlijk gaan ze allemaal over onmogelijke moorden (Kagami's specaliteit), maar de verhalen die we hier vinden zijn ook meestal pastiches, onder andere op het werk van John Dickson Carr, maar crossovers met historische personages zoals de schrijver Tetsuya Ayukawa, Lenin en zelfs Anne Frank! Vaak eindigt het verhaal met de onthulling dat een personage eigenlijk "die bekende persoon" was, maar goed, als het verhaal begint met een meisje die het over haar zus Margot heeft die overlijdt en dan terugblikt naar enkele jaren geleden, toen ze nog in Amsterdam woonde, vrijheidsbeperkingen had en op een gegeven Hannah als nepnaam gebruikt, dan begin je toch al snel aan een bepaald persoon te denken...

[Ash Ketchum]

Hé, volgens mij sluit mijn recent gelezen moordmysterie aan op jouw recent gelezen moordmysterie!

Het was een lange zit, maar ik heb eindelijk een van de bekendste - zo niet de bekendste - literaire whodunits ooit uit!

En nu heb ik ook De naam van de roos uitgelezen, omdat-ie toevallig bij de bukbieb lag. Echt soepel ging dat niet, want het is zeker geen boek om even snel er door heen te jagen. Qua sfeer is het top, met een uitgebreid kijkje in het leven in een middeleeuws klooster en ook de problematieken waarmee ze zich bezighouden. Dat dit ook deels van belang is voor het mysterie is natuurlijk top, al is uiteindelijk de verklaring voor de vele doden een beetje eenvoudig (en een bepaald trucje werkt een beetje te goed), maar ach, het past thematisch wel. Voor mezelf had het geheel wel net een beetje korter en meer gestroomlijnd kunnen zijn, maar dat is als ik naar het boek kijk echt als "slechts" een detectiveroman, wat dit eigenlijk ook weer niet is. Het boek is, zoals ik al verwacht, thematisch dicht bij de "anti-mysteries" die ik van de Japanse detectivewereld ken, en in dat licht gezien, is het eindelijk wel een boek geworden dat waarschijnlijk wel in de top 10 meest memorabele boeken van m'n leesjaar eindigt, maar als pure mysterie, met een lijstje "maar...."s.