Games!

Manga en Anime not allowed ;-)

Moderators: Koen, jo, Kenny, Gerrit

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Voor de verandering weer eens een bordspel! Pocket Detective: De blik van de geest is zo'n spel dat je één keer kan spelen (er gaat verder niets kapot, dus je kan hem wel doorgeven). Je kan het spel in je eentje, of met meerdere mensen spelen. Er zijn volgens mij twee Pocket Detectives uit, deze versie begint met een melding over een vermiste schoonmaakster in een museum. Je trekt om de beurten kaarten waarin het verhaal staat beschreven en waar ook relevante, en minder relevante informatie op staat, en moet dan beslissen of je een bepaalde kaart met de anderen gaat delen (zodat iedereen weet wat erop staat en je samen kan nadenken) of dat je een kaart weglegt (niemand mag het meer inzien). Wat wel grappig is, is dat je het plaats delict (in dit geval, het museum) in 3D nabouwt met behulp van de kaarten én het doosje van het spel (door de kaarten rechtop in het doosje te zetten. De kaarten staan op een bepaalde volgorde, dus terwijl je het spel speelt, trek je ook kaarten die verhaalwendingen aangeven en zo, dus het is nog verrassend dynamiek. Best grappig spelletje!

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Sinds het begin van dit jaar brengt G-Mode geregeld Switch ports uit van de Ryosuke Kibukawa detective adventures die oorspronkelijk in de vroege jaren 2000 op Japanse feature phones werden uitgebracht. Het is waarschijnlijk de succesvolste feature phone detective serie die heeft bestaan, maar waarschijnlijk hadden veel mensen voor het eerst van deze serie gehoord toen de serie zowaar de overstap maakte van de feature phone naar de Nintendo DS. Waarschijnlijk zijn er maar weinig series die oorspronkelijk op feature phones begonnen die een overstap hebben weten te maken naar een "echte" handheld of console en al helemaal zeldzaam is dat het in dit geval, niet eens een port was, maar gewoon een nieuw deel in een lopende serie. Kamen Genei Satsujin Jiken (De moordzaak van de gemaskerde illusie) kwam in 2005 uit en is een van die vroege detective adventures waarvan je er zo ontzettend veel hebt op de DS. Deze game kwam trouwens een half jaartje voor de eerste Phoenix Wright op de DS uit en is de reden waarom de eerste Phoenix Wright en enkele andere winkelsites de ondertitel "The Mask Vision Case" heeft: die hebben ze per ongeluk van de Kibukawa game gepakt!

Image

Ik wilde de DS game al best lang kopen, maar zowel de originele uitgave en de budget re-release gingen (tweedehands) weg voor net iets meer dan waar ik voor wilde betalen, en ik kende de serie nog helemaal niet. Maar goed, het laatste half jaar heb ik dus wel kennis gemaakt met de serie en de laatste tijd zat ik er al te denken om dan na al die jaren toch maar de DS game ook te halen, toen G-Mode aankondigde dat ze de feature phone versie van Kamen Genei Satsujin Jiken zouden uitbrengen. Een feature phone port, van een DS game, gebaseerd op een feature phone serie! Ik had geen idee dat deze port bestond, maar dit kwam dus mooi uit. Deze uitgave is 1800 yen in plaats van de gebruikelijke 500 yen, maar goed, het is qua volume dan ook echt veel groter dan de andere delen in deze game omdat het oorspronkelijk een DS game was. Volgens mij zijn de enige verschillen met de DS game (naast touch screen en het veel kleinere beeld natuurlijk) dat ze nieuwe character art hebben, en dat deze versie een korte proloog/tutorial heeft, maar het spel zelf is precies hetzelfde. Overigens heeft deze game ook bijna dezelfde titel als het eerste deel in de feature phone serie (Kamen Genso Satsujin Jiken) en gaat beide games over moorden die te maken hebben met een online game, dus dat zorgt over het algemeen voor veel verwarring, omdat veel mensen denken dat de DS game een port is van het eerste deel, maar dat is dus niet zo.

In dit deel krijgen Izuna en Ikurumi een disc opgestuurd met de beta voor Misty Online, een online MMO detective spel gemaakt door een lokale gameontwikkelaar. De locaties zijn deels gebaseerd op hun stad en de beta is ook alleen voor lokale mensen bedoeld. Ikurumi en Izuna proberen het uit en horen daar over geruchten dat een "echte moordenaar" dit spel zou spelen. Ze worden uitgenodigd om een clan te joinen, die een moordspel binnen MO gaan doen. De speler met de naam "Aina" moet het lijk spelen van iemand die van een hoog gebouw is gevallen, maar dan wordt Aina door een Player Killer vermoord. Tegelijkertijd blijkt dat in de echte wereld ook iemand van een flat is gesprongen en als ze z'n kamer onderzoeken, blijkt dat het slachtoffer "Aina" bestuurde. Ikurumi en Izuna gaan natuurlijk deze zaak waarin de echte en de virtuele wereld elkaar kruizen verder onderzoeken. Een best aardige adventure! Het is eigenlijk een DS game, dus het speelt ook als een veel uitgebreidere versie van de serie, veel langer, met meer segmenten waarbij je als speler de goede antwoorden moet kiezen (waar je aan het spel ook op wordt beoordeeld) en een grappig concept dat je soms ook zelf Misty Online in moet duiken om de zaak verder te onderzoeken. Helaas volgt dit spel ook de formule dat je eerst met Izuna en Ikurumi een best slim plot ontrafelt en je daarmee de zaak oplost en dat daarna dan plots Kibukawa vanuit het niets opduikt en hij onthult dat je het helemaal mis had en dat er een tweede oplossing was, gebaseerd op informatie waar we nog nooit van hadden gehoord en dat als oplossing eigenlijk lang niet zo interessant is als de Izuna/Ikurumi oplossing. Het zou werken als het nou beter opgebouwd was, maar telkens als deze serie dit probeert te flikken voelt het als een hele goedkope truc om je te verrassen zonder dat het echt de speler beloont voor wat ze tot dan hebben gedaan.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Batman - The Telltale Series: Een Telltale game, dus je weet wat je kan verwachten! Of niet? Eigenlijk ben ik vooral bekend met Telltale's oudere point & click adventures zoals Sam & Max, Tales of Monkey Island en Back to the Future, en de enige "typische" Telltale game die ik heb gespeeld is de eerste The Walking Dead. Maar goed, het format is bekend: vijf episodes die samen een verhaal volgen en dit geval is het een Batmanverhaal dat zich (natuurlijk) niet in een specifieke universum afspeelt, maar een eigen wereld is. In deze wereld is Bruce Wayne nog niet heel lang bezig als Batman (Gordon van de politie is nog helemaal overtuigd of hij Batman kan vertrouwen) en zijn er nog niet echt superschurken in Gotham City. Dat verandert als Batman tijdens een onderzoek naar gestolen chemicaliën op het spoor komt van een stel revolutionairen die zichzelf de Kinderen van Arkham noemen, die plannetjes voor Gotham hebben. Ondertussen is er tumult in Bruce Wayne's leven: er gaan hardnekkige geruchten dat zijn ouders Thomas en Martha Wayne tijdens hun leven zelf ook nauwe bandjes hadden met de onderwereld en dat de macht en het fortuin van de Waynes is vergaard met de meest onderhandse methoden. Wayne Enterprises en natuurlijk Bruce Wayne zelf komen onder vuur te staan, wat zijn werk als Batman ook niet makkelijker maakt.

Ik heb me wel vermaakt met deze versie van Batman, al zie je natuurlijk veel "plot twists" al aankomen (Goh, die aardige Harvey Dent wordt steeds instabieler, dat had ik nou niet verwacht). Als game is het wel nog meer een on-rails ervaring dan The Walking Dead, wat al echt enorm lineair was vergeleken met de oude Telltale adventures. Maar waar je in the Walking Dead nog her en der van die ouderwetse point & click segmenten had, is dat zo goed als weg in Batman. Het overgrote gedeelte van de game ben je alleen maar aan het kiezen wat je antwoorden/reacties zijn op andere mensen (die dan wellicht invloed hebben op de toon die die mensen later hebben op je) of je bent bezig met QTEs in actiescenes. Er zijn een paar segmenten waar je detective moet spelen met Batman, waarbij je een scene onderzoekt en gerelateerde aanwijzingen met elkaar moet verbinden, maar die zijn erg simpel (meestal maar 6 dingen te onderzoeken, dus je hoeft maar 3 connecties te maken). Er zijn wel leuke segmenten waarbij het verhaal korte afsplitsingen maakt, waarbij je mag kiezen of je als Batman een situatie benadert of juist als Bruce Wayne. Dat past natuurlijk wel goed bij de Batman wereld en als game is het sowieso al bijzonder dat je eigenlijk zo ontzettend veel als Bruce Wayne speelt en niet alleen als Batman.

Over QTEs gesproken, wat haatte ik dat in deze game. De eerste games die ik speelde met vele QTEs waren de Shenmue games, maar die hadden gewoon logica in de knoppen waar je op moest drukken. Als Ryo moest bewegen, kwamen er vierpuntdruktoets prompts. Als Ryo iemand moest slaan in een QTE, dan vroeg het spel je ook dezelfde knop te gebruiken waarmee je slaat in andere gameplay segmenten, en als je een aanval moest ontwijken in een gevecht, dan gebruikte je ook de ontwijkknop. Maar in Batman is het zo random... het is niet dat de actie "iemand trappen" in een QTE altijd dezelfde knop is, of dat iemand slaan altijd dezelfde knop is, dus moet je maar altijd wachten tot de knop echt groot op het scherm staat zodat je kan lezen waar je op moet drukken. Het is helemaal niet intuïtief, want soms "sla" je drie keer, maar moet je ook drie verschillende knoppen achter elkaar drukken.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Batman: The Enemy Within: De tweede (en laatste) Telltale reeks van Batman. Het speelt natuurlijk min of meer hetzelfde als de eerste reeks, en bestaat ook uit vijf episodes. Dit verhaal speelt zich een jaar na de eerste game af, en begint met de terugkeer van de Riddler in Gotham City, een zieke schurk die decennia geleden Gotham onveilig maakte maar opeens verdween. In de eerste episode weet Batman hem te verslaan, maar het blijkt dat Riddler onderdeel is van een grotere bende die iets van plan is in Gotham, en The Agency, onder leiding van de onscrupuleuze Amanda Waller, neemt de beveiliging van de stad van de politie over. Waller weet dat Bruce Wayne Batman is, en dwingt hem undercover te gaan bij de bende, want niet Batman, maar Bruce Wayne kent iemand die Wayne graag bij de bende wil betrekken: John Doe, een voormalige patient van Arkham Asylum die hij ontmoette in de eerste reeks, en waar hij "vrienden" mee is geworden. Maar waar doet die bleke, emotioneel instabiele man met groenig haar, paarse kledingsmaak en een naar lachje toch aan denken?

Image

De eerste game vertelde een best "klassiek" Batman verhaal met bv. Harvey Dent die Two-Face wordt, maar The Enemy Within heeft echt een originele invalshoek qua verhaal, waarbij veel draait om de relatie die Bruce Wayne heeft met John Doe, die steeds labieler en labieler wordt en wiens toekomst sterk kan veranderen afhankelijk van de keuzes die je maakt tijdens het verhaal. Aan de andere kant vond ik het wel een beetje jammer dat de vijf episodes in The Enemy Within echt heel sterk één verhaal vormden, en dat de afzonderlijke episodes dus niet echt een eigen verhaal hadden. De ene episode gaat echt meteen door in de volgende (vaak met cliffhangers), terwijl ik bij episodaire games het juist wel leuk vind als men ook nog de moeite doet om elke afzonderlijke episode ook een goed, op zich staand verhaal te laten hebben, maar dat was hier niet echt het geval. Hierdoor speel je gewoon heel veel met Bruce Wayne omdat het verhaal vooral om zijn Wie is de Mol avontuur draait, al zijn er ook scenes waar je kan kiezen welke van de twee je kiest om een bepaald probleem aan te pakken.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Gister begonnen met Japanese Rail Sim: Journey to Kyoto op de Switch, een enhanced port van een 3DS game. Ik speel helemaal geen treinsimulators, maar ik wilde deze toch al echt heel, heel lang spelen. Zoals de Japanse title Nippon Tetsudo Rosen Tabi Eizan Densha Hen al aangeeft, kan je in deze game de twee lijnen van de Eizan Railway in Kyoto besturen, beginnend in Demachiyanagi in Kyoto en eindigend in of Kurama of Yase-Hieizanguchi. Anders dan de bekendere Densha de Go! gebruikt deze game echt gefilmd materiaal. Wat er erg gaaf uitziet... mits je op een aardig tempo rijdt want als je sloom rijdt (opstarten/remt) dan voelt het beeld enorm schokkerig aan. Maar ik wilde deze game echt heel graag spelen want ik heb een jaar lang aan deze lijn gewoond. Ik woonde letterlijk naast Shugakuin Station en veel van m'n dagelijkse leven speelde af rondom de stations van Takaragaike, Shugakuin, Ichijoji (ramen!!!), Mototanaka en Demachiyanagi en de trein heb ik natuurlijk ook best vaak genomen, en een enkele keer natuurlijk ook verder de bergen in. Dus het is ook heel erg nostalgie om die buurt zo te zien (met dan echt gefilmd materiaal).

Image

Ik woonde trouwens dus echt hiernaast (dit is trouwens de spoorwegovergang die je ook ziet in K-On!). Rechts staat een bankfiliaal, meteen daarnaast is een steeg die direct uitmondt in de fietsparkeerplaats/achteringang van m'n dorm. Als je een beetje doorrijdt met de trein en voorbij de bank komt zie je net nog een beetje van m'n dorm volgens mij XD (Edit: Oh, wacht, waarschijnlijk is het gebouw makkelijker te zien op de terugweg, van Takaragaike naar Shugakuin!)

User avatar
WizardOfOss
Posts: 503
Joined: Mon Sep 16, 2019 20:22
Contact:

Re: Games!

Post by WizardOfOss »

Da's wel heel cool!

Ik heb ooit voor Microsoft Train Simulator wel een mod gehad voor het traject hier langs Oss, en toen woonden we ook nog vlak bij het spoor, maar het detailniveau was helaas niet zodanig dat je ook maar iets herkende.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Aan de ene kant zorgt de keuze voor echt filmmateriaal a la Rail Away wel ervoor dat dit een relatief duur spel is, omdat het echt alleen de korte Eizan-lijnen aanbiedt (wel beide kanten op en dag/nacht variaties), terwijl iets als Densha de Go! de Yamanote lijn (en ik dacht zelfs meer) heeft, omdat het gewoon met 3D modellen werkt. Maar je herkent wel echt alles in deze game juist omdat het "live" materiaal is. Er is een stuk voor Mototanaka waar je een man keihard ziet rennen naast het spoor, waarschijnlijk om de trein te halen, en het is zo grappig als je je bedenkt dat op die ene filmdag voor deze game dat dus is gebeurd langs het spoor ^_^

User avatar
WizardOfOss
Posts: 503
Joined: Mon Sep 16, 2019 20:22
Contact:

Re: Games!

Post by WizardOfOss »

Het toppunt zou natuurlijk zijn als je jezelf terug zou zien in het spel 8)

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Ik moest eerst de beide Eizanlijnen weg van Kyoto uitspelen voor ik de lijnen terug mocht nemen in het spel, maar je ziet inderdaad m'n dorm op de terugweg van Takaragaike naar Shugakuin.

Image

En je ziet m'n kamer echt NET XD Het was de hoekkamer op de eerste verdieping en je kijkt op dit punt net uit op m'n balkon. Vanuit m'n eigen kamer kon ik door het groen buiten m'n balkon helemaal niets van dit zien trouwens, dus de hoogte en het zicht vanuit deze hoek zal wel toevallig net goed zijn. Het gebouw links van het midden, met die "toren", is de achterkant van het gebouw (bankfiliaal) dat je rechts ziet in die eerdere screenshot.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Gisteravond Jenny LeClue: Detectivú uitgespeeld, een detective adventure game met een leuke tekenstijl. De jonge Jenny is de hoofdrolspeelster in een langlopende reeks van kinderdetectiveboeken, waarin Jenny avonturen heeft in het dorpje Arthurton, maar omdat de verkoopcijfers kwakkelen, wordt Arthur K. Finklestein door z'n redacteur gedwongen om het ondenkbare te doen: er moet iemand vermoord worden in Arthurton! Hierdoor wordt Jenny voor het eerst geconfronteerd met een echt lijk, maar hoewel het in het begin nog leuk lijkt voor de detective, komt ze erachter dat detective zijn, zelfs in de verhalen, niet altijd leuk is, vooral niet als haar eigen moeder de hoofdverdachte is.

Image

Het verhaal-in-een-verhaal idee wordt best leuk gebruikt: je bestuurt meestal de gevatte Jenny, maar in korte intermezzo's volg je ook Finklestein terwijl hij zwoegt onder de druk om een moord te laten gebeuren in z'n paradijs. Finklestein is ook de verteller van het verhaal. Als je Jenny bestuurt, kan je in gesprekken met anderen vaak kiezen welke toon je aanneemt, maar het grappige is dat je dus ook Jenny "tegen de verteller in" kan laten reageren. Het verhaal focust ook veel op de groei van Jenny als iemand die plots met een echte dood wordt geconfronteerd en de gevolgen ervan. Verder is het spel een charmante adventure game met een hoog Nancy Drew gehalte. Soms los je wat schuif puzzels op om verder een gebied binnen te komen, de andere keer moet je personages observeren en iets over hen deduceren. De tweede helft van de game is wel erg saai: hoewel het spel op een zonnige dag begint, speelt het grootste gedeelte van de game zich af in de nacht, en begeef je je vooral in donkere locaties af. Ook zijn bijna alle puzzels in de tweede helft gewoon gekopieerd uit de eerste helft zonder enige veranderingen, waardoor ze slechts "moetjes" worden in plaats van dat je echt moet nadenken. En er moet zeker ook iets gezegd worden over het hele abrupte eind: er wordt dan wel "To be continued" gezegd en kennelijk is er al een vervolg in de ontwikkeling, maar de credits beginnen echt heel plots. Dat het verhaal verder gaat in een vervolg en dat je niet alle raadsels opgelost krijgt in deze game kan ik nog wel accepteren, maar dit cliffhanger einde komt wel heel erg plot. Als het verhaal nou meteen verder ging naar een episode 2 of zo, dan werkt zo'n plots eind misschien nog wel, maar hier had het echt nog wel eventjes wat uitgerekt moeten worden om de speler net iets meer voldoening te geven. Net alsof je een boek van 200 bladzijdes aan het lezen bent en je op zich wel tevreden bent met het geheel, maar dat dan toch net die laatste 15 bladzijdes eruit gescheurd zijn waardoor het toch een beetje rommelig eindigt.

ChronicVillainy
Posts: 55
Joined: Tue Sep 17, 2019 18:06
Contact:

Re: Games!

Post by ChronicVillainy »

Beter laat dan nooit, maar ik heb van het weekend Phoenix Wright: Ace Attorney Trilogy uitgespeeld op de Switch. Ik ben geen fan van visual novels, maar deze game heeft natuurlijk ook een interactief element waardoor ik niet alleen dom op x klik. That said, super vermaakt met de punny humor, de kleurrijke cast en de leuke (meeste iig) cases. Ik had niet tijd dezelfde logica als de makers wat 'laat het goede item op dit moment zien', maar dat mocht de pret niet drukken.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Ik kan me niet eens voorstellen hoe het moet zijn om Umineko en Higurashi te spelen zonder fan te zijn van VNs :P

ChronicVillainy
Posts: 55
Joined: Tue Sep 17, 2019 18:06
Contact:

Re: Games!

Post by ChronicVillainy »

Ik heb van Umineko een flink stuk gelezen, jaren geleden, toen ik er wel het geduld voor had denk ik. Higurashi heb ik eigenlijk alleen de anime van gezien. :P

Ik heb zelfs Steins;Gate gespeeld. Het verhaal was goed, maar ik merkte dat ik bij 'lezen en drukken op x' liever een boek pak en meer interactie wil bij gamen. Gelukkig had Phoenix Wright wel interactie, en bijvoorbeeld 999 ook.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Misschien dat je eens naar 428 - Shibuya Scramble moet kijken: aan de ene kant is het heel erg een "lees" VN, maar er zit een abstract puzzelelement in omdat je 5 verschillende verhaallijnen gelijktijdig volgt, en keuzes in de ene verhaallijn ook andere verhaallijnen kan beïnvloeden. Het puzzelen zit dus in de juiste combinatie van keuzes te vinden die alle vijf verhalen door laat gaan. Het zit best mooi tussen iets als Steins;Gate en Phoenix Wright (ietsjes meer richting Steins;Gate).

Ik speel weer best vaak adventures en VNs, en dat is de game die ik vandaag uitspeelde ook: Shin Hayarigami 3 is een horror-mysterie VN van Nippon Ichi die deze zomer uitkwam. De Hayarigami serie begon op de PS2 en PSP en gaat over urban legends en broodjeaapverhalen. De meeste verhalen gaan over moordzaken die parallellen hebben met bekende urban legends (kettingbrief, seances, voorspellende dromen etc.). Wat deze serie zo uniek maakte was dat elk verhaal twee routes had: halverwege een zaak moet je kiezen of je de zaak vanuit een wetenschappelijke invalshoek wil benaderen, of juist van een occulte invalshoek. Elke route verloopt uiteindelijk anders, maar vaak vullen ze elkaar een beetje aan, want er zijn altijd kleine occulte dingen in de wetenschappelijke route die niet echt worden uitgelegd, en ook andersom. Na een korte pauze kwam de serie op de PS3 terug als Shin Hayarigami. Het was bedoeld als een soort reboot, maar de eerste game was op zich een okay horror game, maar het voelde helemaal niet als Hayarigami aan en het had niet eens het typische systeem van de twee routes. Ook was eigenlijk uiteindelijk in dat spel eigenlijk altijd het occulte wel verantwoordelijk voor alles... Shin Hayarigami 2 gebruikte weer de oude formule en de eerste helft van die game is best goed, maar de laatste helft ging weer teveel de occulte kant op.

Image

Shin Hayarigami 3 gebruikt een nieuwe designstijl die er helaas niet zo eng uitziet als voorgaande delen, maar voor het grootste gedeelte was dit wel de leukste van de Shin serie. Wederom volgen we Saki en haar partner Sena tijdens onderzoeken in het bizarre. Het spel is weer op z'n best als het bekende broodjeaapverhalen gebruikt voor de enge moorden, zoals het tweede hoofdstuk over een reeks moorden die ogenschijnlijk door een Franse pop worden gepleegd of het derde verhaal, over menselijke stoofpotten (-> mensen die dood gaan in de badkuip terwijl de wateropwarmfunctie nog aanstaat waardoor na een weekje er weinig over is van het lijk..). In deze games worden broodjeaapverhalen niet alleen gebruikt als een motief, maar worden ze vaak ook nog eens besproken vanuit een folklore invalshoek (waar komen de verhalen vandaan, hoe veranderen ze, wat zijn de onderliggende thema's die betrekking hebben op de maatschappij waar deze verhalen vandaan komen) en dat maakt Shin Hayarigami altijd leuk om te lezen. Alleen is het toch weer dat laatste hoofdstuk waarin het spel best struikelt. Het probeert op een "zinvolle" manier het verhaal van de eerste Shin Hayarigami erbij te betrekken (Shin Hayarigami 2 deed juist heel hard z'n best om te doen alsof de eerste game nooit is gebeurd), maar het voelt allemaal betekenisloos aan en de link met het broodjeaapverhaal is bijna nihil. Er wordt ook veel opgezet voor een vervolg, maar sommige ideetjes die we hier zien hadden we dan beter in Shin Hayarigami 2 moeten zien, en niet pas in de derde game. En ook in deze game voelt het wel vaak dat zelfs de "wetenschappelijke" routes eigenlijk occulte (sci-fi) routes zijn, wat een beetje jammer is. Het is toch het leukst als er een duidelijke scheiding is tussen de wetenschappelijke en occulte routes.

Overigens was juist het een-na-laatste hoofdstuk wel erg leuk, omdat we een paar verrassende cameo's krijgen uit de originele reeks. Ik kon het zeer waarderen dat de game je deze personages liet zien vanuit het gezichtspunt van Saki, die deze twee natuurlijk helemaal niet kent. Als je alleen de Shin Hayarigami series kent, zal je er niet zoveel van merken, want deze personages worden op een hele natuurlijke manier gebruikt in het verhaal, maar voor de oude fans is het een leuk weerzien zonder dat er luidkeels wordt geroepen dat deze personages in de oude games zaten.

Dit hoofdstuk ging trouwens over Ryomen Sukuna, een historisch/mythologisch figuur dat genoemd wordt in de Nihon Shoki en ik kon me herinneren dat er ook een behoorlijk interessant hoofdstuk over Ryomen Sukuna was in de manga Professor Munakata (ook over folklore), dus ik dacht, laat ik eens Ryomen Sukuna googlen om me wat meer in te lezen.

... Ik kijk geen Jujutsu Kaisen, dus ik had niet door dat als je zoekt naar Ryomen Sukuna, je eigenlijk alleen Jujutsu Kaisen terugkrijgt >_> Vraag me af hoeveel mensen Ryomen Sukuna alleen kennen van Jujutsu Kaisen...

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Seth was roekeloos, en van koningin Rhea werd nooit meer iets vernomen.

Image

Tegenwoordig speel ik adventures vooral op een console/handheld, maar ruim twintig jaar geleden hadden we eigenlijk alleen wat GameBoys thuis, en sinds kort een PC. dus daar speelde ik ook games op. En bij de lokale boekenhandel had ik eens Atlantis: de verloren legende gehaald, een adventure game van Cryo op maar 's liefst 4 CD-ROMS! En het spel was ook nog eens Nederlands gesproken! Hoewel het concept van Atlantis me aansprak, kwam ik helaas nooit echt heel ver in deze game. Atlantis is waarschijnlijk het best te beschrijven als een Myst-achtige adventure: pre-rendered 3D graphics (die destijds goed uitzagen), en het bewegen van de ene node naar de andere node waar je alles in panorama-view kan bekijken. Het spel begint als de hoofdrolspeler Seth (stem: Bas Westerweel) aankomst bij het paleis van Rhea, koningin van Atlantis. Rhea is de symbolisering van de maangodin Ammu die bijgestaan wordt door haar consul Sa'at, de zonnegod, die hier op aarde wordt vertegenwoordig door de huidige consul Creon. Seth is een van de nieuwe lijfwachten van de koningin, maar dan blijkt dat tijdens een tripje rond Atlantis, Rhea is ontvoerd. Maar de persoonlijke lijfwachten van Creon nemen het onderzoek over, maar er zijn genoeg redenen om te vermoeden dat Creon de koningin liever uit de weg heeft, dus gaat Seth zelf op onderzoek uit op het mythologische eiland. En het is een moeilijk onderzoek, want ik heb hem dus nooit uitgespeeld in die twintig jaar... Maar ik kwam er eerder deze week achter dat de GOG versie van deze game te patchen was met de Nederlandse dub, dus ik keerde eindelijk eens terug naar Atlantis om nou eindelijk koningin Rhea te redden.

Image

Maar met een walkthrough, want man, dit spel is pittig! Je kan zo ontzettend makkelijk dood gaan als je toevallig iets niet op de juiste volgorde doet of niet op tijd en je zal wel vaker dan eens het game over scherm te zien krijgen en te horen krijgen dat Seth roekeloos was geweest. Je kan niet zelf je voortgang opslaan, maar het spel is wel opgedeeld in heel veel kleine segmenten. Als je doodgaat, begin je aan het begin van het segment waar je bent. Meestal is dat gewoon vlak voor je doodgaat, dus dat is wel okay, maar sommige segmenten bevatten achter elkaar twee of drie punten waar je game over kan gaan, dus dan speel je de hele tijd maar dat ene segment opnieuw en opnieuw. Dat is al helemaal zo als je dit speelt op een moderne computer, want volgens mij tikt de interne klok van het spel wel *erg* snel. Ik ben vroeger ergens tot disc 2 gekomen en ik weet nog wel dat er moeilijke segmenten waren (ontsnappingen en zo) waarbij je gewoon precies moest weten waar en wanneer je moest klikken om verder te komen, maar ik had nu een paar keer dat ik de walkthrough erbij had, en een LP op Youtube, en dat het me nog niet lukte omdat ik gewoon te weinig tijd om de juiste dingen aan te klikken! Dat ontsnapsegment op het tweede eiland heb ik echt wel tien keer opnieuw moeten doen terwijl ik wist wat ik moest doen!

Verder speelt het wel zoals je zou verwachten. Praatje hier en daar maken en dan vage puzzels oplossen om verder te komen. Het minst leuke blijven toch die 'schuif dingen heen en weer" puzzels die het spel steeds op je afvuurt om geheime deuren te openen of als iemand je wil testen voor ze informatie aan je geven... Ik vond het wel jammer dat je uiteindelijk zo weinig van Atlantis ziet in dit spel. Je ziet voornamelijk het "dorpje" van twee steegjes groot naast het paleis en daarna alleen donkere gangetjes of kamertjes, en de rest van het spel zit je veel in locaties buiten Atlantis. Je ziet daardoor toch ontzettend weinig van een locatie die wel interessant klinkt als je met iedereen praat, maar zover je kan zien in het spel, bestaat Atlanis alleen maar uit een paleis, de twee steegjes en een hut waar een visser woont :S

Post Reply