Games!

Manga en Anime not allowed ;-)

Moderators: Koen, jo, Kenny, Gerrit

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Detective Di: The Silk Rose Murders: En dit draait m'n tablet/pc ook nog wel. Di Renjie is een Chinese magistraat die daadwerkelijk heeft bestaan in de zevende eeuw. Als Chinese magistraat was hij rechercheur en rechter in één en hij staat bekend als een briljante detective. Geen wonder dat nu nog steeds nieuwe verhalen met een (gefictionaliseerde) Di worden geschreven of films van hem gemaakt, net als Sherlock Holmes. Waarschijnlijk is hij het bekendst geworden door de Rechter Tie/Judge Dee verhalen, een reeks (originele) detectiveverhalen met hem als hoofdpersonage geschreven door onze eigen Robert van Gulik (ik heb trouwens ooit nog college gehad van zijn zoon). Detective Di: The Silk Rose Murders is niet gebaseerd op deze verhalen van van Gulik of op de echte verslagen van Di Renjie, maar geeft een eigen draai aan deze Chinese Sherlock Holmes.

Image

Detective Di: The Silk Rose Murders is een point & click adventure met een stijl die doet denken aan de oudjes zoals Secret of Monkey Island. In dit verhaal wordt Di gevraagd door de kersverse keizerin om een gruwelijke moord op een vrouw in de hoofdstad Chang'an op te lossen, maar er blijkt al snel iets groters achter te zitten en volgen meer moorden. Het is een vrij makkelijke adventure waar je zo'n drie, vier uur mee bezig zal zijn met o.a. simpele inventory puzzels en aan het eind van elk hoofdstuk een 'reconstructie' van de moord (met vragen om te checken of je wel hebt opgelet). Aardig verhaal waarin de historische setting goed tot leven komt (en sowieso al eentje die je niet vaak in games ziet!)

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Sepas Channel: Deze RPG werd in 2008 op feature phones uitgebracht en later ook op DSiWare. Eerder dit jaar bracht G-Mode de oorspronkelijke feature phone versie op Switch en Steam uitgebracht (alleen in het Japans). Ik had 'm op releasedag gekocht, maar toen kwamen er weer andere dingen tussen en zo, dus uiteindelijk begon ik eergister pas echt ermee en gisteravond uitgespeeld (de Switch klok geeft tussen de 5-10 uur aan, ik schat dat het zo'n 7, 8 uur was). Sunlight City is een bemuurde stad waar buiten niets bestaat. De meeste inwoners werken tegenwoordig voor De Grote Bedrijven in Het Centrum en verhuizen ook daarnaar toe, waardoor de oude binnenstad langzaam aan het creperen is. Ooit was radio de grootste bron van entertainment, maar een tijd geleden zijn ze overgestapt op het nieuwe medium televisie, waar alleen nog educatieve programma's op komen. Maar zo nu en dan zendt de radiopiraat Sepas Channel weer een nieuw programma uit en hij heeft best wel wat fans. Op een dag wordt een uitzending van Sepas Channel onderbroken en er blijkt iets geks aan de hand te zijn in Sunlight City: heel veel mensen gedragen zich een beetje raar, en er zijn zelfs mensen die iets belangrijks plots kwijt zijn: Boy kan zich niet meer herinneren wie hij is, Girl heeft geen schaduw meer en Woef is z'n baasje kwijt. De drie gaan op zoek naar wat ze verloren zijn in deze existentiële RPG.

Image

Wat een leuke game! Als RPG zijn er meer dan genoeg verbeterpunten, maar over het algemeen heb ik hiervan genoten. Wat meteen opvalt is natuurlijk de artstyle en muziek. Lekker grote, kleurrijke sprites, een stadje met een nostalgisch gevoel, unieke character designs en een grappig geschreven verhaal dat dieper gaat dan je aanvankelijk zou denken: ik ben eigenlijk best verbaasd dat ze dit soort spellen op feature phones hebben uitgebracht! Met deze look en thema's als identiteit en zo, denk je natuurlijk snel aan Earthbound/Mother, en het is duidelijk dat die serie wel een bron van inspiratie was (zeker Mother 3), maar het voelt nooit aan als een slap aftreksel, Sepas Channel voelt echt uniek aan. Het heeft als spel ook leuke ideetjes, al gaan ze daar niet heel ver mee in vanwege de korte speeltijd. In de eerste helft van het spel speel je de hoofdpersonages apart en na een tijdje krijg je de optie te "zappen tussen kanalen" (wisselen van personage). Hierdoor kan je de hoofdpersonages elkaar laten helpen om verder te komen (zo moet je wisselen tussen Boy, Girl en Woef om Boy uit de gevangenis te krijgen). Het systeem voegt wat lichte puzzelelementen toe.

Image

Qua gevechtssysteem is Sepas Channel vrij simpel. Je hebt geen uitrusting/wapens, je levelt alleen op. Je kan geen skills in de overworld gebruiken, en het enige wat je kan kopen met je geld zijn potions. Er zijn in de meeste gebieden heal points te vinden, dus je probeert gewoon altijd in de buurt van zo'n punt te blijven zodat je makkelijk iedereen kan healen. De gevechten zijn meestal zeer eentonig: gewoon blijven aanvallen totdat de ander verslagen is (zodra je meer dan 1 personage in je team hebt, kan je de Teamwork aanval gebruiken, die meer schade doet dan de personages met individuele normale aanvallen). Vijanden hebben wel aanvaltypes waar ze zwak of sterk tegen zijn, maar eigenlijk hebben slechts twee van de vier personages toegang tot deze aanvallen en MP is ook redelijk schaars in deze game, dus wanneer mogelijk gebruik je toch alleen de Teamwork aanval. Wat wel bijzonder is, is het stat systeem. Telkens als je personage een level erbij krijgt, krijg je 1 stat punt die je vrij mag toewijzen aan STR/DEF/SPD/SPRT (HP/MP groeien automatisch). Bij bepaalde statwaardes leer je ook nieuwe aanvallen. Maar het bijzondere is dat je deze stat-punten altijd opnieuw kan verdelen (behalve tijdens een gevecht natuurlijk). Je kan dus een nieuwe stat-verdeling maken om je aan te passen aan bepaalde tegenstanders. Over het algemeen is Sepas Channel vrij makkelijk, maar sommige bazen willen wel eens onverwacht sterk zijn. Maar in plaats van te levelen, kan je nu dus gewoon een andere stat-verdeling maken die beter ingericht is op je vijand. Zo was er een baas waar ik in drie beurten helemaal werd afgeslacht, maar de tweede keer gooide ik meer stats naar DEF en hield ik alleen de aanvallen over die ik echt per se nodig had, en toen had ik het hetzelfde gevecht de hele tijd onder controle. Je hebt het niet heel vaak nodig, maar wanneer je het kan gebruiken, beloont het je ook goed.

Trouwens, op Switch/Steam hebben ze dus de originele feature phone versie uitgebracht. In deze versie krijg je een "RadiPoint" voor elke keer dat je dood gaat en als je teveel RadiPoints hebt aan het einde van het spel, dan krijg je het epiloog/het ware einde niet te zien. Er zijn een paar momenten in het spel waar je RadiPoints kan laten verlagen, maar ik ben telkens weer teruggegaan naar m'n vorige save ^^' De DSiWare versie had niet alleen een andere resolutie, maar had ook geen RadiPoints. Om daar het epiloog te krijgen, moet je een geheime extra baas verslaan, maar die schijnt absurd moeilijk te zijn. Je zou dan 10 levels hoger moeten zijn dan voor de gewone eindbaas (en je kan het spel al uitspelen op level 20-22!). Als je nu reviews opzoekt van DSi Sepas Channel vind je dan ook veel mensen die over deze baas zeuren, want de enige manier om het echte einde te zien is dus uren lang levelen terwijl het vechtsysteem al niet heel leuk is en het spel juist is gemaakt zodat je niet hoeft te levelen om bepaalde vijanden te verslaan. Ik ben dus blij dat ik de originele versie heb gespeeld ^^'

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Games!

Post by Tamara »

Zo te zien (nog) niet aangekondigd voor een Engelse release. Scheelt weer een game op mijn verlanglijst/backlog...
Wat wel bijzonder is, is het stat systeem. Telkens als je personage een level erbij krijgt, krijg je 1 stat punt die je vrij mag toewijzen aan STR/DEF/SPD/SPRT (HP/MP groeien automatisch). Bij bepaalde statwaardes leer je ook nieuwe aanvallen. Maar het bijzondere is dat je deze stat-punten altijd opnieuw kan verdelen (behalve tijdens een gevecht natuurlijk). Je kan dus een nieuwe stat-verdeling maken om je aan te passen aan bepaalde tegenstanders.
Het stat-systeem doet me denken aan Final Fantasy VIII. Daarin kon je ook voor een groot deel je eigen stats bepalen en waren levels niet echt belangrijk. Dat gaf veel kansen tot uitbuiting, haha.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Zo te zien (nog) niet aangekondigd voor een Engelse release. Scheelt weer een game op mijn verlanglijst/backlog...
Leer Japans, leer Japans!
Het stat-systeem doet me denken aan Final Fantasy VIII. Daarin kon je ook voor een groot deel je eigen stats bepalen en waren levels niet echt belangrijk. Dat gaf veel kansen tot uitbuiting, haha.
*flashback* Ooit heeft KiWi me het Junction (?) system van FFVIII helemaal uitgelegd en iets over niet hoeven levelen en zo. Ik snapte er niets van.

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Games!

Post by Tamara »

Ash Ketchum wrote:
Thu Sep 09, 2021 17:28

Leer Japans, leer Japans!
Ik vind het al knap genoeg dat ik nog een aardig woordje Duits kan lezen...


*flashback* Ooit heeft KiWi me het Junction (?) system van FFVIII helemaal uitgelegd en iets over niet hoeven levelen en zo. Ik snapte er niets van.
Heel simpel samengevat (gebaseerd op wat ik na 20 jaar nog weet van de game): levelen in VIII niet zo nuttig. De bazen schalen mee, maar je krijgt er zelf nauwelijks iets voor. Een groot deel van je stats wordt namelijk bepaald door de magie die je eraan plakt. Hoe sterker de spreuk, hoe groter de boost en je kunt je stats op die manier de hemel in stapelen. Magie kan je o.a. bemachtigen door vijanden leeg te zuigen en daar zit geen limiet op per gevecht. Als je dus her en der 10-15 minuten magie slurpt en wegrent in plaats van de vijanden te verslaan, kun je je level laag houden terwijl je stats gewoon hoger en hoger worden. Zodra je toegang hebt tot Triple Triad (een kaartspel in het spel) en de vaardigheid die de kaarten kan omzetten naar voorwerpen die vervolgens weer in magie kunnen worden veranderd, wordt misbruik nog simpeler en leuker.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Omdat Tamara 2064: Read Only Memories in haar backlog topic had gespeeld, moest ik er weer aan denken dat ik de extra episode Punks! van dat spel nog niet had gespeeld (inbegrepen in de Integral versie), dus ik besloot ook eventjes terug in de wereld van 2064 te springen... maar dat was wel een stuk korter dan ik had gedacht ^_^' Je bent er in 10 minuten doorheen met alleen lezen, terwijl ik eigenlijk iets van een half uurtje of zo had verwacht. Dit verhaal volgt de twee punkers die je later in de main game tegenkomt, waarbij de gebeurtenissen van hun zijde ziet voordat de speler en Turing hen tegenkomt.

En ik speel weer vaak Splatoon 2 de laatste tijd, waarbij ik de laatste weken vooral lol heb met het uitproberen van bepaalde gear builds. Momiji (Custom Splattershot Jr.) met gear waardoor ik constant autobombs kan gooien naar chargers/splatlings en ze voor altijd kan irriteren? :") (Autobombs lopen langzaam een paar seconden achter de dichtstbijzijnde vijand bij landing aan: chargers/splatlings en zo moeten eerst een schot laden voor ze kunnen schieten, maar als je constant autobombs naar ze gooit krijgen ze dus nooit de tijd om dat schot te laden al kunnen ze de bommen wel ontwijken). Ben wel benieuwd naar Splatoon 3 en vraag me echt af hoe anders dat zal zijn. Splatoon 2 is echt het meest gespeelde spel op de Switch dat ik heb (sowieso het spel waar ik het meeste tijd ooit aan heb besteed) maar ik speel het nog best vaak, nu dus soms door even wat andere wapens/gear te gebruiken die ik anders nooit gebruik.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Senbazuru (Duizend kraanvogels): Een jaar geleden begon ik met het volgen van de ports van feature phone games via G-Mode Archives, en het eerste spel dat ik speelde was de horror novel game Rinji Shuden. Dat was de derde en laatste game in de "Senbazuru" serie, die begon in 2006. Ik heb de serie nu achterstevoren gespeeld, begonnen met Rinji Shuden, een tijdje daarna speelde ik het tweede deel Night Hike en nu heb ik eindelijk het eerste deel gespeeld. De delen hebben qua verhaal trouwens niets met elkaar te maken, ze vormen een serie op basis van de gameplay.

Image

In Senbazuru ben je Yuichi, die net de dag ervoor zijn vriendin Mayuri ten huwelijk heeft gevraagd. Ze zei ja, dus die nacht keerde Yuichi geheel gelukkig terug naar huis, maar de volgende dag krijgt hij een telefoontje van het Tsukumo ziekenhuis: Mayumi blijkt gister een ongeluk te hebben gehad en verblijft nu daar. Yuichi neemt meteen de bus naar het ziekenhuis dat half in de bergen ligt, maar daar wachten gruwelijkheden op hem en Mayuri.

Want dit is een horror novel. Het verhaal verandert afhankelijk van bepaalde keuzes die je maakt tijdens het lezen, maar Senbazuru en de vervolgen gebruiken hiervoor een uniek kaart-systeem. Je moet altijd kiezen uit drie opties (A, B en C), maar dat verbruikt altijd een corresponderende A, B of C kaart, en je hebt in het begin maar een beperkt aantal. Sommige eindes kan je dus aanvankelijk niet halen omdat je niet genoeg kaarten van een bepaalde letter hebt. Je krijgt meer kaarten naar mate je meer eindes vindt, waarmee je dus meer van het verhaal kan vinden. Senbazuru is een beetje anders dan de vervolgen omdat je niet een bepaald aantal van A, B en C krijgt, maar je krijgt gewoon een aantal, en je mag zelf beslissen hoeveel je toewijst aan welke letter (dus als je ongeveer weet welke letters je nodig hebt voor een bepaald eind, dan kan je je verdeling aanpassen).

Qua verhaal is het best standaard 'ziekenhuis horror' (de ene keer is het een slasher horror, de andere keer zijn er zombies of spoken), maar ik heb me wel drie uurtjes goed vermaakt. Je bent waarschijnlijk twintig, dertig minuten bezig met een ongelezen scenario (alle scenarios hebben een GOOD/BAD END variant), maar het is wel leuk dat er best wat diverse verhalen zijn. Alle verhalen beginnen met Yuichi's aankomst bij het ziekenhuis, maar afhankelijk van de keuzes aan het begin van het spel blijkt Mayuri op een andere afdeling te liggen en krijg je dus een ander verhaal te zien. Wat wel goed is gedaan is dat elk scenario uiteindelijk wel iets te maken heeft met de titel (origami kraanvogels) en dat hoewel elk scenario best anders is, de personages niet te veel veranderen per scenario (bij Night Hike veranderde iedereen echt compleet afhankelijk van het scenario). Overigens merk je wel dat dit het eerste spel in de reeks was, want de vervolgen hebben echt veel goede QOL updates gehad. Zo heb je hier maar 1 save slot (die ook nog eens wordt overgeschreven door de autosave!) en is er geen flowchart, waardoor het best moeilijk is bij te houden hoe je ook alweer in bepaalde scenario's komt en welke eindes/keuzes hebt gemist. En deze twee punten zouden niet eens zo erg zijn (omdat elke ronde best kort is) als er maar een 'doorspoel' optie was, maar dat is er dus niet. Je moet steeds maar zelf de tekst blijven doorklikken en dat is zoooo saai als je gewoon hetzelfde scenario gewoon nog een keer moet spelen alleen maar omdat je alleen maar nog een BAD END wil verzamelen... Night Hike gaf je meer saves en een super snelle tekst skip optie, en Rinji Shuden gaf je ook nog eens een flowchart, dus je merkt daar echt wel dat de serie als game echt werd verbeterd.

Ik vond het trouwens leuk dat de achtergronden in deze game echt foto's waren. Night Hike en Rinji Shuden hadden allebei getekende, of in elk geval veel meer gestileerde achtergronden, maar novel games met foto achtergronden (zoals in Kamaitachi no Yoru, 428, Gakko de Atta Kowai Hanashi etc.) voelen toch altijd net iets... enger?
Last edited by Ash Ketchum on Wed Sep 29, 2021 11:33, edited 1 time in total.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Persoonlijk bevat mijn eigen collectie niet zoveel van de escape/detective games omdat vele van de spelen een beperkte levensduur hebben(ben wel in real life een serieuze fan van Escape rooms!),maar grappig genoeg valt de laatste nieuwe aankoop onder deze catagorie: MicroMacro: Crimecity wat je het best kan omschrijven als Where Is Waldo gekruist met het idee achter Cleudo.
Ik speel helemaal geen bordspelen, maar nadat het spel hier al een keer was genoemd, en iemand anders me het spel ook aanraadde toen ik had over de Pierre de Doolhofdetective boeken, heb ik zelf ook MicroMacro: Crime City gehaald en vandaag de eerste drie zaken gespeeld. Erg leuk! Je hebt een enorm grote kaart van Crime City waar van alles gebeurt. Elke set kaarten die bij een zaak hoort wijst je op een bepaalde gebeurtenis (bv. een verkeersongeval) en daarna moet je als speler onderzoeken hoe die gebeurtenis is gebeurt (of bij sommige zaken juist hoe het verder gaat). De gebeurtenissen die op de enorme kaart gebeuren zijn eigenlijk een beetje alsof ze meerdere strippanels in één plaatje (de kaart) hebben gedaan. Op de kaart zie je bv. het auto ongeluk afgebeeld, maar verderop in de straat zie je diezelfde auto net voor het ongeluk, en kijk je nog verder terug dan vind je zelfs waar de auto eerst stond geparkeerd etc. Je kan zo al die stappen van elke gebeurtenis terug volgen op de kaart en uitvissen wat er echt gebeurd is. Dit is best leuk gedaan, want al bij de derde zaak gaat het echt kris-kras over de enorme kaart en moet je goed opletten wat er precies ondertussen gebeurt. De kaart is echt groot en de details best klein, dus dat loepje dat je bij het spel krijgt is wel handig. Aan de ene kant is het wel jammer dat de kaart niet in kleur is, al neem ik aan dat dat zo is gedaan omdat het makkelijker wordt om dingen terug te vinden.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Agatha Christie Hercule Poirot: The First Cases: Huh, dat is gek. Deze game kwam eerder deze week uit. Hier kost het spel nieuw ergens tussen de 35-40 euro, maar in de Japanse eShop was-ie maar 1500 yen... Dus natuurlijk daar gekocht. Dit is volgens mij de eerste game gebaseerd op Christie's bekende Belgische detective met een eigen, origineel verhaal en het is gemaakt door de studio die Murder Mystery Machine heeft gemaakt, die ik eerder deze maand heb gespeeld. In deze game speel je een jonge Hercule Poirot, toen nog een rechercheur van de Belgische politie. Hij wordt uitgenodigd door Angeline van der Bosch voor een feestje ter ere van haar aanstaande huwelijk. Een eerdere ontmoeting met Poirot had destijds veel indruk gemaakt op Angeline, en ze meent daarom dat hij de enige is die haar kan helpen, want ze heeft de laatste tijd afpersingsbrieven gekregen. Aangekomen bij het grote Van den Bosch landgoed komt Poirot erachter dat niet iedereen blij is met z'n aanwezigheid, maar terwijl hij rondsnuffelt wordt een van de andere gasten vermoord en omdat ze ingesneeuwd zijn, is het aan Poirot om uit te vissen wie de moordenaar is.

Hmm. Als detectivespel was dit best leuk. Het leent heel veel van Murder Mystery Machine, maar als een gelicenseerd product is het ook een stuk gestroomlijnder en tegelijkertijd ook dieper. Je bestuurt Poirot en leidt hem door het landgoed (dit ook met een isometrisch zicht) terwijl je mensen ondervraagt en op zoek gaat naar bewijs. En net als bij Murder Mystery Machine is het de bedoeling dat je in de 'Mind Map' verbindingen maakt tussen de feiten die je vind om zo nieuwe inzichten/vragen te genereren. Gelukkig is het in dit spel wel een stuk duidelijker gemaakt: zo worden alle feitjes nu mooi netjes neergezet (in plaats van dat je het zelf moet organiseren), staat duidelijk aangegeven hoeveel inzichten je nog moet vinden en hebben de feiten sowieso nu gewoon een beschrijving erbij (in plaats van slechts het ene woord). Zo maak je dus zelf steeds de logische verbindingen en werk je je zo naar de oplossing van de moord. Voor fans van detectivespellen (en bijvoorbeeld de "deduction boards" van Frogwares Sherlock Holmes games) is dit een prima spel.

Maaaar. Het is echt geen Poirot spel! Vreemd genoeg zit de licentie het spel alleen maar tegen, want hoewel het verhaal en de gameplay op zich goed werkt, ergerde ik me er constant aan dat het helemaal niet voelt als een Poirot game. Ja, hij heeft een snor en hij heeft het over z'n grijze celletjes, maar dat is het zo'n beetje. Er zijn geen verwijzingen naar andere boeken, terwijl dat makkelijk kon (Poirot heeft het op een gegeven moment over reizen...gooi er dan een verwijzing in dat hij Egypte ooit wil bezoeken of zo!), ook eigenschappen dat hij altijd netjes wil zijn of dat hij van symmetrie houdt en zo worden nooit genoemd. Het had letterlijk elk andere personage kunnen zijn dan Poirot. Eerder dit jaar speelde ik de game van The A.B.C. Murders en hoewel dat als detectivespel echt wel minder interessant was, had je tenminste daar wel echt gevoel dat je Poirot speelde, met allerlei kleine details zoals dat je op elke spiegel kon klikken en dat Poirot dan eventjes z'n kleding ging checken, of dat hij zachtjes vloekte als je door een regenplas liep. Oh, dat spel had trouwens ook een soort themadeuntje van drie noten of zo, maar die wordt ook in deze game gebruikt. Is dat nu het game Poirot themaliedje geworden?

Tamara
Posts: 925
Joined: Tue Aug 17, 2010 19:37
Location: Achterhoek

Re: Games!

Post by Tamara »

Ik heb heerlijk Atelier Ryza 2 zitten bingen. Niets zo heerlijk als het spel al ergens halverwege op de knieën dwingen, omdat je alle systemen naar je hand hebt gezet. Het nadeel was alleen wel dat vijanden al doodgingen als ik hun kant op nieste, dus ik heb welgeteld drie kansen gehad om een speciale move te kunnen gebruiken. Aangezien die nodig zijn om meerdere trofees te halen, heb ik de platinum dit keer maar laten liggen. Hoe leuk Ryza ook was, dit is toch niet mijn favoriete soort Atelier. Ik houd meer van de delen met strategische turn-based gevechten.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Ook strategische gevechten in Mark of the Ninja (Remastered), maar waar de betere strategie vaak juist het vermijden van gevechten is. Een 2D actie-platformer die veel ideetjes leent van Batman: Arkham Asylum. De hoofdrolspeler is een ninja (die waarschijnlijk geen Mark heet) die na een brute aanval op de ninja clan erop wordt uitgestuurd om wraak te nemen. Nu is onze ninja behoorlijk sterk, maar zelfs hij kan weinig doen als er van alle kanten geweren en zo op hem afgeschoten worden, dus zo min mogelijk gezien worden en geruisloos iedereen uitschakelen is het devies. Dat betekent dat je heel veel over het plafond, door ventilatieschachten en langs de muren aan het klimmen bent zoals een Spider-Man, want als je gespot wordt, ben je in een paar seconden zo lek geschoten. Net als in Arkham Asylum kan je vanuit vantage points instant kill moves gebruiken; als een bewaker je heeft gezien, dan is het meteen veel lastiger om ze uit te schakelen. Je kan lichtbronnen uitschakelen zodat vijanden je van minder ver zien, of juist geluid maken om ze even af te leiden. Je kan zelfs de vijanden angst aanjagen door bv. een lijk op te hangen: hierdoor raken ze in paniek, schieten ze soms zelfs op elkaar en kan je ze bijzonder makkelijk afmaken. Mark of the Ninja heeft ook een sterk platformer-element, waarbij je soms met goede timing valstrikken zoals lasers moet ontwijken. Extra in-game achievements hebben het o.a. over elk level uitspelen zonder ooit gespot te worden of zelfs maar een moord te plegen, maar ik ben hier bijzonder slecht in, dus ik ben constant gespot en heb vele, vele bewakers uit moeten schakelen omdat ze anders te gevaarlijk zouden zijn, maar ik ben me toch prima vermaakt met deze stealth game. Ik vond het wel jammer dat de levels toch wel veel op elkaar leken: de achtergronden veranderen dan wel afhankelijk of je nou bv. in een Japanse ninja schuilplaats bent of een Europees kasteel en er zijn heus wel esthetische veranderingen, maar praktisch gezien leken de levels heel veel op elkaar met dezelfde soort kamer layouts en zo.

Edit: Oh! En wat heel irritant is: je kan de taal van het spel niet apart instellen, maar het neemt automatisch de systeemtaal aan (indien niet van toepassing: Engels), dus bij mij was de tekst in het Japans (de stemmen blijven Engels). Maar de vertaling was soms zo raar, met sommige (persoons/plaats)namen in katakana geschreven, en andere weer in alfabet! Vooral die namen geschreven in het alfabet (terwijl de rest gewoon Japans is) waren zo afleidend...
Last edited by Ash Ketchum on Tue Oct 05, 2021 7:23, edited 1 time in total.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

The Lost Files of Sherlock Holmes: The Case of the Serrated Scalpel: Een ouderwetse point & click adventure uit 1992 (de "talkie" versie heeft alleen stemmen in het begin en eindfilmpje, de rest is gewoon net als de DOS versie) en lange tijd gezien als een van de beste games met Sherlock Holmes. Het verhaal begint als Lestrade Holmes een berichtje stuurt dat er achter een theater een vrouw gruwelijk is vermoord. Gebaseerd op de werkwijze van de moordenaar vermoedt Lestrade dat dit het werk is van Jack the Ripper, die al een tijdje inactief was, maar nu dus teruggekeerd lijkt te zijn, en nu is hij zelfs buiten Whitechapel actief. Holmes en Watson vinden echter al snel aanwijzingen die ergens anders op wijzen en gaan op zoek naar de echte moordenaar.

Image

Een prima verhaal dat duidelijk wel een beetje geinspireerd is door Jack the Ripper lore, en het spel zelf is ook een prima point & click adventure, al heeft het ook wel de bekende irritaties van het genre, zoals sommige momenten waar je heel erg moet pixel hunten. Een groot gedeelte van het spel verloopt non-lineair, omdat je achter meerdere sporen tegelijkertijd kan gaan. Je hebt dus altijd genoeg te doen, en het is best leuk om zo elk spoor helemaal uit te pluizen. Je moet wel goed opletten, omdat op een gegeven moment veel aparte sporen een beetje door elkaar heen gaan lopen, al is er wel een leuke 'Journal' functie, waarin Watson het verhaal tot dan samenvat. Er zitten wel wat leuke Holmes-achtige puzzels in (bv. dat Holmes met z'n observaties een geheimpje doorziet van iemand, en met die informatie mensen wat 'behulpzamer' maakt), maar ook veel puzzels die gewoon tijdrekkers zijn, zoals: Gregson vertelt me dat ik naar Scotland Yard moet -> Ik ga naar Scotland Yard -> Krijg geen toestemming om naar binnen te gaan -> Vertel dit aan Gregson -> Nu gaan we samen naar de Yard en mag ik wel naar binnen. Dat hele middelste stuk kan weg! Ergens tegen het eind vind je een sleutel A, die een la opent, waar een sleutel B in zit die een juwelendoos opent naast diezelfde la. Waarom zit er dan een puzzel tussen dat ik met de sleutel A sleutel B moet vinden en kunnen ze niet gewoon sleutel A direct de juwelendoos laten openen!?

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Is het de maand? Ik speel niet zo veel horror games op jaarbasis, maar om een of andere reden ben ik nu tegelijkertijd bezig met twee horror games: Gakko de Atta Kowai Hanashi ~ Visual Novel Version is een PC dojin visual novel dat een soort officiele gaiden is op een bekende Super Famicom horror novel game van Banpresto. Het origineel is een van m'n favoriete novel games, dus ik wilde deze dojin game al een tijdje proberen. De bedenker van de SFC game heeft de rechten zelf in handen, vandaar dat er ook (heel veel!) dojin games van zijn naast de originele SFC game en de PS enhanced port. En ik ben ook begonnen met Shin Hayarigami 3, het nieuwste deel in de horror-mysterie serie van Nippon Ichi Software die gaat over urban legends, waarbij elk verhaal dan een "wetenschappelijke" en "occulte" uitkomst heeft. En eigenlijk heb ik ook nog eens Little Nightmares gehaald, dus genoeg horror om me bezig te houden tot Halloween...

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

In een eerder persbericht van G-Mode Archive werd aangekondigd dat hoewel ze al anderhalf jaar hun feature phone ports voor 500 yen hebben aangeboden, ze vanaf nu iets meer realistischere prijzen zouden vragen, dus ik dacht dat hun nieuwste port van de Ryosuke Kibukawa serie ook wat duurder zou zijn dan de voorgangers, maar dat was gelukkig niet zo. Deel 7 Otonari Keiji no Sosa Memo (Het onderzoeksrapport van rechercheur Otonari) is een soort gaiden, waarin we Otonari besturen, de stereotype klunzige sidekick rechercheur die meestal in de serie verschijnt met zijn slimmere baas. Dit verhaal speelt zich af toen Otonari nog een wijkagent voor het station was. Op een dag wordt een verdwaalde chihuahua bij hem gebracht, en samen met de hond gaan Otonari op zoek naar z'n baasje. Het spoor leidt naar een hotel, waarin Otonari toevallig getuige is hoe een vermoorde man in een hotelkamer wordt gevonden. De sleutel van de kamer zat in de broekzak van het slachtoffer en de deur kon alleen opengemaakt worden met de reservesleutel die bij de receptie wordt bewaard. Maar er was ook een (bewusteloze) vrouw in de kamer, dus zij is de enige die de moord gepleegd kan hebben. Of is dat wel zo?

Image

Dit was best teleurstellend. Dit was meer een korte gaiden die als extraatje bij een ander deel gebundeld had moeten worden of zo, want dit deel was echt verreweg het kortste deel tot nu toe, niet eens een uur lang! Net als het vorige deel kan je zappen tussen Otonari en de chihuahuha Chappy (de hond kan bepaalde sporen ruiken en zo het verhaal verder laten gaan) en er is ook een nieuw systeem waarbij je sleutelwoorden/zinnen onthoudt en dat je aan het einde van het spel de juiste aanwijzingen moet kiezen om uit te leggen hoe de moord was begaan: op zich leuk bedacht, maar de moord was wel ontzettend simpel, dus zelfs met dit nieuw systeem was er geen bal aan dit verhaal. Het enige leuke was dat er wat binding is met voorgaande delen, zoals dat je weer van het pretpark Shangri-La bezoekt uit het derde deel (maar dit is een prequel, dus het grote ongeluk is nog niet geweest...). Aan de ene kant is het wel leuk dat de serie altijd zo divers is en zelfs ook nieuwe gameplay elementen uitprobeert, en elk deel kan heel anders aanvoelen, maar dit was echt het minste deel. Maar ik blijf deze games dan weer wel kopen, omdat ik weet dat er latere delen zijn die me veel meer boeien, en ik zou niet willen dat ze halverwege stoppen met het uitbrengen van deze feature phone ports...

Edit: Oh, en mini-klaag/vreugde over games: ik schreef hiervoor toch dat ik begonnen was met Apathy - Gakko de Atta Kowai Hanashi ~ Visual Novel Version? Om even context te geven: Gakko de Atta Kowai Hanashi was oorspronkelijk een SFC horror novel, maar omdat enkele verhalen te grof waren voor een Super Famicom game, zijn sommige scenarios geschrapt uit de planning destijds. Deze reeks verhalen zijn toen als boek uitgebracht, maar omdat de schrijver de rechten zelf in handen heeft, maakte hij in 2007 zelf een dojin game gebaseerd op deze verhalen: dat is de "Visual Novel Version (VNV)". Hij heeft hierna nog heel veel andere dojin vervolgen en bv. audio drama's gemaakt van deze serie, maar allemaal op de PC als dojin software, en geen van deze games zijn verkrijgbaar op consoles. Ik wilde die extra verhalen al heel lang lezen, maar de boeken zelf zijn echt heel duur nu, en hoewel ik eigenlijk geen novel games op de PC wil spelen, besloot ik dus eerder deze week toch maar de VNV aan te schaffen zodat ik die verhalen een keer kon meemaken. Ben nu halverwege, en het zijn weer leuke, diverse horrorverhalen.

En gisteravond kwam ik erachter dat eerder deze week in een of andere horror stream tussen neus en lippen door is aangekondigd dat er volgend jaar een Switch port komt van Apathy - Gakko de Atta Kowai Hanashi, de allereerste console versie en dat er zelfs een fysieke en Limited Edition in de planning staat... ~_~

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1439
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Games!

Post by Ash Ketchum »

Oeh, ben weer helemaal terug in Animal Crossing New Horizons getrokken. De 2.0 update voegt een hoop toe (nou ja, eigenlijk hebben ze duidelijk alle losse updates die ze oorspronkelijk verspreid hadden gepland voor 2020/2021 vanwege corona op een hoopje moeten gooien waardoor we in 1 keer heel veel krijgen), maar ook de Happy Home Paradise DLC is erg leuk. Ik had al erg genoten van Happy Home Designer op de 3DS, maar nu is het inrichtspel helemaal geintegreerd in New Horizons, wat eigenlijk briljant is. Naast je eigen eiland onderhouden kan je nu ook "werken" als interieurdesigner, en de beloningen daarvoor (meubels/items/technieken) kan je weer op je eigen eiland kan gebruiken, dus de gameplay loop is intact en HHP voelt dan echt als een onderdeel van New Horizons.

Post Reply