Saki wrote:Voor de ouderen; Usagi Drop (Bunny Drop) net nieuw in Japan, maar al gelicensed door Yennpress
Net afgelopen, bedoel je? 9 volumes en 1 spinoffvolume. Inderdaad een leuke instapreeks voor de wat oudere lezer die al aan het gezinsleven begonnen is. Zeker iets dat ik zou overwegen voor m'n Heuveluitgeverij
Ook met die dingen die gezegd worden over het einde? Als het waar is wat ze zeggen, heb ik eigenlijk weinig zin meer in de tweede helft van de reeks ~_~
Ik heb denk ik tem. 7 gelezen, dus het einde zelf kan ik nog niet inschatten, de tweede helft valt in het begin nog mee maar is wel minder subliem dan het begin, maar dat maakt de eerste volumes niet minder zalig
*edit* kan ook nog een leuk topic vormen, verpest een slecht einde je oordeel over een ganse reeks of... enkel over het einde.
Tamara wrote:Ook met die dingen die gezegd worden over het einde? Als het waar is wat ze zeggen, heb ik eigenlijk weinig zin meer in de tweede helft van de reeks ~_~
Het einde van Usagi Drop is voor hedendaagse westerse maatstaven misschien wat vreemd maar echt slecht vond ik het niet. Ik was bang dat heel depri zou zijn en dat was het gelukkig niet.
De anime van Usagi Drop is trouwens ook briljant.
Ik ga Blue Exorcist nomineren. De achtergrond (eten enz.) is volledig Japans, maar het onderwerp is erg toegankelijk voor Westerse lezers en je hebt er niet echt voorkennis voor nodig.
Ze kunnen het natuurlijk nog verpesten in de (imaginaire) Nederlandse versie door alle demonennamen in het Japans te laten. In dat geval wordt het onleesbaar. (Alhoewel, een deel van de namen zijn al in het Engels. Maar dan riskeer je weer verschijnselen zoals die "name -> nemu"...)
Gedoe met namen zul je toch houden, dat is onvermijdelijk...
Maar BE is inderdaad een goede om mee te beginnen als je al wat wereldwijs bent, voor jongere lezers zou ik iets anders aanraden.
Mijn instapmanga was Dragon Ball, en ik vond dat indertijd toch al een serieuze drempel. Niet het formaat of de leesrichting of de zwart-wit tekeningen zorgden voor problemen, maar wel de dynamische panels. Ik had veel moeite om een overzicht te houden over die wisselende kadergroottes, tekeningen die in elkaar doorlopen, het in- en uitzoomen van de scenes, kortom de typische manga-manier van tekenen.
Een goede instapmanga is voor mij één die een redelijk heldere pagina-opbouw heeft. Monster is heel overzichtelijk, maar is natuurlijk vooral voor volwassenen.
Van de shonenseries is Naruto waarschijnlijk het meest begrijpelijk getekend, zowel naar designs als naar panelling.
series als Bleach en AoEx zijn vaak "all over the page" en lastig voor beginners.
^ Daar had ik dan weer helemaal geen moeite mee, aangezien ik Elfquest al gelezen had en de pagina-indeling daar ook manga-geïnspireerd is. Destijds vond ik dat zelfs een pluspunt, want Jommeke leek opeens zo saai in vergelijking.
Sommige shojo overdrijven het dan weer met het aantal kanttekeningen dat ze toevoegen...
^Ah, zo'n perfect verklaring voor die auteurstekstjes! Ik vind die altijd zo vreemd en willekeurig geplaatst, maar je kan er inderdaad niet veel anders mee doen als het reclamebanners waren.
Last edited by pietel on Thu Dec 15, 2011 15:46, edited 1 time in total.
Ik bedoelde eigenlijk de massa's losse opmerkingen die in kleine lettertjes overal tussen staan. Nu vind ik die persoonlijk erg leuk, maar ik kan me voostellen dat ze voor een beginner nogal overweldigend lijken.
Maar je hebt gelijk, de zever aan de zijkant is ook irritant. Wel veel gemakkelijker om naast te kijken.
Naruto vs. Blue Exorcist... Is het beter de iets populairdere titel aan te raden of degene die pas begint en nog minder volumes telt om 'bij te benen' als je nu pas start?
---mochten die series kwalitatief hetzelfde zijn
dan hangt het ervan af hoe beschikbaar de series zijn. Als de persoon in kwestie de serie wilt kopen om dan te lezen, is het waarschijnlijk sympathieker om geen serie aan te raden die al aan 50 volumes zit.
Maar als beide series gewoon in de bibliotheek staan, dan zou ik de langlopende serie aanraden, want er is een verschil tussen stoppen na 5 volumes omdat het moet, of stoppen omdat je zelf wilt. En als de serie goed bevalt, is er ineens een hele berg om te lezen.
Los van deze twee opties zou ik trouwens eerder een serie aanraden die reeds compleet is.
Ik zou gaan voor een korte, reeds volledige reeks in het Nederlands. Het laat je kennis maken met het concept en moet je nog een klein beetje op je honger laten zitten.
Misschien iets als Battle Angel Alita? Volumes van Ikigami lijken mij ook geschikt, aangezien je die als aparte afgeronde verhalen kan zien.
9 volumes en 1 spinoffvolume. Inderdaad een leuke instapreeks voor de wat oudere lezer die al aan het gezinsleven begonnen is. Zeker iets dat ik zou overwegen voor m'n Heuveluitgeverij 
(Alhoewel, een deel van de namen zijn al in het Engels. Maar dan riskeer je weer verschijnselen zoals die "name -> nemu"...)
