Wat springt eruit? Allereerst uiteraard weer de nodige vervolgen:
Shingeki no Kyojin: The Final Season - Kanketsu-hen Kouhen: de tweede helft van het laatste deel van het finale seizoen. Zou het hierna dan echt over zijn?
Dr. Stone: New World Part 2
Spy x Family Season 2
Dead Mount Death Play Part 2
Goblin Slayer II
Kanojo mo Kanojo 2nd Season
Tokyo Revengers: Tenjiku-hen (al hoop ik dat dit beter wordt dan het vorige seizoen...)
Houkago Shounen Hanako-kun keert terug in short-vorm
En wellicht nog Saihate no Paladin: Tetsusabi no Yama no Ou, al acht ik de kans groot dat ik die laat schieten. En het is er nog niet van gekomen eindelijk toch nog eens het eerste seizoen van The Ancient Magus' Bride af te kijken, dus het tweede gaat hem nu ook nog even niet worden. En ook voor FLCL loop ik nog achter.
Dan nieuwe series, toch wel een paar die er echt uitspringen:
Pluto, naar Naoki Urasawa's Astro Boy-herinterpretatie.
Overtake!, over F4 racen!
Undead Unluck, grote titel door David Productions
Sousou no Frieren, grote titel door Madhouse
16bit Sensation: Another Layer, eroge maken in het 16-bit tijdperk...
Under Ninja, ninja zijn cool, I guess?
MF Ghost, vervolg op Initial D, de trailer belooft echter weinig goeds...
Voor mij de detective series Kusuriya no Hitorigoto en Kamonashi Ron. Die laatste heb ik een beetje gevolgd als manga (eerste twee delen ongeveer?), maar toen vergat ik een week te lezen, en toen weer een week en.... Maar op zich was het wel leuk. Over Kusuriya no Hitogoto hoor ik al een tijdje best veel goeds. En waarschijnlijk ook een beetje Captain Tsubasa, want Jr. Youth arc was gaaf!
Nou ja, donderdag eigenlijk al, maar zowel Ojou to Banken-kun (A Girl & Her Guard Dog) als Boukensha ni Naritai to Miyako ni Deteitta Musume ga S-Rank ni Natteta (My Daughter Left the Nest and Returned an S-Rank Adventurer) wist me niet te boeien.
Maar vrijdag dan de eerste grote titel: Sousou no Frieren oftewel Frieren: Beyond Journey's End. Ik had gehoord dat de serie zou beginnen met een 90 minuten durende special, ik heb het daar nooit zo op dus was blij te zien dat de eerste aflevering toch gewoon 25 minuten was. O wacht, we krijgen er wel direct vier.... Inmiddels de helft daarvan gezien, maar deze eerste indruk is in ieder geval zeer positief. We volgen elf Frieren, die onderdeel uitmaakte van een team dat de Demon King heeft verslagen. Pas als ze later de rest tientallen jaren later opnieuw ontmoet realiseert ze zich dat tijd voor een elf als haar een andere betekenis heeft als voor mensen. Interessant uitgangspunt en het ziet er prachtig uit.
En gisteren eerst Megumi no Daigo: Kyuukoku no Orange a.k.a. Firefighter Daigo: Rescuer in Orange. Over brandweerman Daigo bij een elite-reddingseenheid. Eerst krijgen we te zien wat ze werkelijk kunnen, daarna springen we terug naar de bikkelharde training die daaraan vooraf ging. Interessant om eens een ogenschijnlijk realistisch bedoelde blik op het brandweerbestaan te zien, maar juist daardoor stoorden me een aantal momentjes die me allerminst accuraat leken me des te meer. Maar ga ik nog wel een tweede ronde gunnen.
Vervolgens MF Ghost, van de mangaka van Initial D. Autoracen dus, en daarmee heeft het direct mijn aandacht. Het draait om de half Engelse, half Japanse Kanata, die naar Japan is gekomen om deel te nemen aan MFG, een wereldwijd populaire raceklasse op openbare wegen. En komt in huis terecht bij Ren, overdag braaf schoolmeisje maar die in het geniep bijbeunt als Angel #7, een sexy race queen die werk en privé duidelijk gescheiden wil houden. Ook hier heb ik wat vraagtekens bij het realisme (ik bedoel, grip-weight-ratio maar geen regels qua vermogen, WTF?), maar hé, het is autoracen! En gelukkig ziet de CG er toch net even beter uit dan de trailer deed vermoeden. Wel opvallend veel product placement....
En tot slot Ragna Crimson, over een wereld waarin de mensheid door draken wordt bedreigd. Gelukkig zijn er dragon hunters, en de zwakke Ragna vormt een team met de sterkste van het hele stel: de pas 12-jarige Leo(nica). Maar dan komt de waarheid omtrent de draken aan het licht, en lijkt de situatie volstrekt hopeloos. Totdat Ragna hulp krijgt vanuit onverwachte hoek... Hier wel een dubbele openingsaflevering, en in dit geval denk ik wel dat het de serie helpt. Op grond van de eerste helft denk ik niet dat ik meer zou hebben gekeken, maar de tweede helft geeft er tenminste een interessante twist aan. Of het daarmee ook een goede twist is zal moeten blijken, want een tikje goedkoop voelt het wel.
Met Overtake! hebben we al direct onze tweede race-anime te pakken. En potentieel de interessantere, heb ik zo'n gevoel. Fotograaf Koya gaat naar Fuji Speedway voor de Super GT-klasse vast te leggen, maar raakt geboeid door een klein F4-team dat het met bescheiden middelen tegen veel sterkere teams moet opnemen. Ook hier uiteraard een hoop CG-racerij, maar storend is het niet.
Boushoku no Berserk oftewel Berserk of Gluttony lijkt dan weer de zoveelste inspiratieloze fantasy-serie (zowaar geen isekai) waarbij alles om skills en stats draait, en onze loser-protagonist plots toch over een supersterke skill blijkt te beschikken. Wist mij niet lang te boeien, dus had al snel de fast forward gevonden.
Shangri-La Frontier: Kusoge Hunter, Kamige ni Idoman to su of gewoon kort Shangri-La Frontier verdient nou ook niet echt de originaliteitsprijs, maar keek een stuk lekkerder weg. Rakuro is verslaafd aan baggerspellen, hoe slechter hoe beter. Maar ter afwisseling besluit hij toch eens een daadwerkelijk goed spel te spelen. En rolt zo van de ene verbazing in de andere. Niks nieuws, maar gewoon goed gemaakt. En het helpt ook dat Rakuro er in het spel knap belachelijk uitziet...
En Dekoboko Majo no Oyako Jijou a.k.a. The Family Circumstances of the Irregular Witch tot slot was dan weer een makkelijke skip.
Gisteren liefst 6 nieuwe series op één dag, maar gelukkig slechts één die meer dan een paar minuten aandacht waard was: SHY. In een wereld waar alles pais en vree is dankzij de aanwezigheid van superhelden is Shy de enige superheldin in Japan: in het dagelijkse leven de extreem verlegen 14 jarige Teru. En als ze dan een ramp met een achtbaan net niet helemaal weet te voorkomen, één meisje zwaargewond in het ziekenhuis beland en ze daarom een storm van kritiek over zich heen krijgt (lang leve toxic social media....) is het helemaal gedaan met haar zelfvertrouwen en trekt ze zich terug in de anonimiteit. Totdat een ervaren (en permanent stomdronken) Russische collega zich als mentor ontpopt.
Kamonohashi Ron no Kindan Suiri, Migi to Dali, Seiken Gakuin no Makentsukai, Toaru Ossan no VRMMO Katsudouki en Watashi no Oshi wa Akuyaku Reijou wisten me daarentegen geen van allen te boeien.
En vandaag gaan we gewoon op dezelfde voet verder, want ook met Paradox Live was ik snel klaar.
Last edited by WizardOfOss on Fri Oct 06, 2023 21:24, edited 1 time in total.
Bullbuster is een wat eigenaardige mecha-serie. Want laten we ze eens gebruiken voor iets banaals als ongediertebestrijding. Oké, dat ongedierte is dan wel weer een enorm CG-gedrocht, maar dat terzijde. En uiteraard kan je pas uitrukken wanneer alle formaliteiten en vergunningen geregeld zijn, als bedrijf wil je niet aansprakelijk gesteld worden voor de gevolgen van de werkzaamheden. Even afgezien van de genoemde CG-monsters zou dit best wat kunnen worden.
Eenzelfde gevoel heb ik bij 16bit Sensation: Another Layer. Konoha is helemaal gek van Bishoujo games, maar werkt als illustrator bij een kleine studio waar absoluut geen plaats is voor haar hoogdravende ambities. Maar dan belandt ze ineens in het Akihabara van 1992, wat schijnbaar een belangrijk jaar was voor shoujo games. Interessant uitgangspunt, maar niet echt geholpen door de hyperenthousiaste, irritant krijsende protagoniste.
Dan KamiErabi GOD.app, wat een death game blijkt te zijn. Meest opmerkelijke eraan is toch wel de character designs en de CG-animatie, beiden zou ik toch op z'n minst als "interessant" willen bestempelen. Dat kan ik van het verhaal vooralsnog niet zeggen, dus weinig kans dat ik dit nog een vervolg ga geven.
Idem voor Konyaku Haki sareta Reijou wo Hirotta Ore ga, Ikenai Koto wo Oshiekomu a.k.a. Ikenaikyo oftewel I'm Giving the Disgraced Noble Lady I Rescued a Crash Course in Naughtiness. Met zo'n titel zou je haast een hentai verwachten, toch? Niet dus. De "Disgraced Noble Lady" in kwestie betreft de brave Charlotte, de verloofde van een prins maar valselijk beschuldigd van diverse misdaden. Tijdens haar vlucht wordt ze gered door "Demon Lord" Allen. En die "Crash Course in Naughtiness" dan? Zullen we vanavond eens gebak eten in plaats van een verantwoorde maaltijd? Juist, dat niveau...
En tot slot nog Tokyo Revengers: Tenjiku-hen. Ik zal dit waarschijnlijk toch wel tot het eind blijven volgen, maar ik hoop toch van harte dat dit beter gaat worden dan de vorige arc.
Yuzuki-san Chi no Yonkyoudai oftewel The Yuzuki Family's Four Sons draait om, jawel, 4 broers in leeftijd variërend van 6 tot 23, waarvan de ouders zijn overleden en het dus met z'n viertjes moeten zien te redden. That's about it. Wist me niet lang te boeien, en het helpt ook niet dat de een-na-jongste als verteller optreedt en dat overtuigend als een irritante 12-jarige doet. Nee dank u.
EDIT: en blijkbaar is er ook nog een hoop mis met de subs....was me nog niet eens zozeer opgevallen in de paar minuten die ik heb gekeken.
Under Ninja heb ik dan wel in z'n geheel gekeken, maar vooral uit verwondering wat hier nu de gedachte achter was. Ik vermoed dat het allemaal komisch bedoeld is, maar dan juist door zo ongrappig mogelijk te zijn. Met waarschijnlijk ook een welbewust lelijke art style. Het lijkt allemaal met intentie zo gedaan, maar voor mij werkt het duidelijk niet.
Goblin Slayer is terug....en ik realiseer me nu pas dat ik me van het eerste seizoen eigenlijk niet zo bar veel herinner, en ook de film die daarop volgde nog altijd niet gezien heb. Is het daarom dat ik buiten Goblin Slayer en zijn kompanen plus melkmeisje geen van de andere karakters herinneringen opriepen? Ook niet een paar die dat ogenschijnlijk wél hadden moeten doen? Nou ja, qua verhaal lijkt het weinig uit te maken, want Goblin Slayer blijft als vanouds gewoon goblins slayen, en de rest van de crew blijft lekker kibbelen. Al is er dan wel een nieuw en vooralsnog irritant personage dat duidelijk een belangrijke rol gaat spelen. Ik kan alleen maar hopen dat z'n persoonlijkheid snel wat bijdraait....
Hametsu no Oukoku oftewel The Kingdoms of Ruin had al snel de schijn tegen, een fantasywereld met magie versus moderne technologie zou wellicht interessant kunnen zijn, maar het wordt zo knullig gebracht. En dan ga je verder skippen en blijkt het allemaal ook nog eens over-the-top edgy te willen zijn. Bleh.
En ter compensatie dan maar Keikenzumi na Kimi to, Keiken Zero na Ore ga, Otsukiai suru Hanashi oftewel Our Dating Story: The Experienced You and The Inexperienced Me of gewoon Kimizero? Over weer eens nobody die z'n liefde betuigd aan het mooiste meisje van de klas. Die tot z'n grote verrassing ja zegt. En tot z'n schrik meteen met hem de horizontale tango wil doen. Oké, dat is toch net even iets voortvarender dan de gemiddelde romcom waarbij handje vasthouden of misschien zelfs een kus op de wang een mooie doelstelling voor seizoen 1 is, maar ook hier had ik fast forward vrij snel gevonden.
Allereerst seizoen 2 van Kanojo mo Kanojo a.k.a. Girlfriend, Girlfriend. Geen verrassingen hier, dit is gewoon een typische guilty pleasure die onveranderd leuker blijft uitpakken dan je op grond van de premisse zou verwachten.
En dan nog Undead Unluck. Fuko worstelt met een nare eigenschap waar ze over beschikt: iedereen die haar aanraakt overkomt kort daarna wat ergs, meestal fataal. Maar net als ze er dan maar zelf een einde aan wil maken duikt een vreemde naakte kerel op die die eigenschap wel interessant vindt. Hij is namelijk "undead", en is wel benieuwd welke gevolgen haar "unluck" op hem heeft. Hij blijkt echter niet de enige. Dit voelt in alles als een typische Shonen Jump titel, en deze eerste aflevering stelde allerminst teleur.
Dan verder met de zaterdag, en wat beter voor het weekend dan een workplace comedy? Atarashii Joushi wa Do Tennen oftewel My New Boss Is Goofy draait om Momose, die bij z'n vorige werkgever zo'n slechte manager had dat hij er letterlijk gezondheidsproblemen aan over hield. En bij z'n nieuwe baan dus bloednerveus is voor een herhaling hiervan. Z'n nieuwe baas blijkt echter een eersteklas warhoofd die het beste met hem voor heeft. Mild vermakelijk, maar niet genoeg om de aflevering uit te zitten. Zou waarschijnlijk beter hebben gewerkt als short.
Dan Buta no Liver wa Kanetsu Shiro a.k.a. Butareba: The Story of a Man Turned into a Pig, over een man die na het eten van rauwe varkenslever wordt geïsekaid naar een fantasywereld....als een varken. Maar gelukkig is daar Jess, een maid die telepathisch met hem kan converseren en uitsluitend lijkt te bestaan om hem van dienst te zijn. En ook niet direct schrikt van de geregeld ietwat perverse interne monologen die ze óók meekrijgt. Ik weet niet of dit als een soort wish-fulfillment voor een bepaalde fetish bedoeld is, maar aan mij is het niet besteedt.
Vervolgens Tearmoon Teikoku Monogatari oftewel Tearmoon Empire. Over een prinses die na een revolutie onder de guillotine eindigt....maar vervolgens als een jongere versie van haarzelf een tweede kans krijgt. Voor de verandering eens een keer geen otome game isekai, maar toch geen trek in.
Terug naar isekai met Potion-danomi de Ikinobimasu! oftewel I Shall Survive Using Potions!, waarin Kaoru door een foutje van God naar een andere wereld moet verkassen. Waar ze helemaal niet zo mee zit, mits ze maar een OP skill krijgt: alle denkbare potions kunnen maken. Niet heel origineel, en met een voortdurend irritant ratelende protagoniste. Nope.
En Hikikomari Kyuuketsuki no Monmon a.k.a. The Vexations of a Shut-In Vampire Princess draait om Terakomari, een vampierprinses die zichzelf het liefst in haar kamer opsluit, maar plots geacht wordt het leger aan te voeren. Probleempje daarbij: in de vampierenwereld moet je je macht wel verdienen, dus hoewel ze eigenlijk superzwak is moet iedereen onder haar denken dat ze onverslaanbaar sterk is. Klinkt als een premisse met potentie, maar dat komt er toch niet echt uit.
Met Bokura no Ameiro Protocol oftewel Protocol: Rain duiken we in de wereld van e-sports, in de vorm van een FPS vermoedelijk ergens uit de jaren '90, afgaand op de graphics? Wat er op de een of andere manier altijd nog interessanter uitziet dan de "echte" 2D-wereld waarin het speelt. Next.
Dan nog Kikansha no Mahou wa Tokubetsu desu a.k.a. A Returner's Magic Should Be Special, waarbij de wereld bedreigd wordt door een CG-misbaksel vernoemd naar Japanse ketchup-spaghetti. Seriously?
En na al die treurigheid leek de terugkeer van Spy×Family a.k.a. De Grote Anya Show des te glorieuzer. Heb je je altijd al afgevraagd hoe ons gelegenheids-koppel omgaat met eventuele ongemakken die toch onvermijdelijk zijn met hun werkelijke beroepen? Daar komen we nu achter als Yor op een uitermate oncomfortabele plek geraakt is, en Loid om haar wat op te vrolijken op een date wil. Aan Anya de taak om hun veiligheid te garanderen!
Nog van gisteren: Kimi no Koto ga Daidaidaidaidaisuki na 100-nin no Kanojo a.k.a. The 100 Girlfriends Who Really, Really, Really, Really, Really Love You of lekker kort Hyakkano. Over een knul die aan het einde van middle school voor de 100e keer afgewezen wordt. Maar een bezoekje aan een schrijn geeft hoop: in high school gaat ie de ware tegenkomen...of beter, 100 daarvan. En jawel hoor, de eerste twee meisjes die hij op school ontmoet vallen direct voor hem in katzwijm. En aangezien hij een nette jongen is wil hij ze teleurstellen noch bedriegen, en dus heeft ie ineens twee vriendinnen. Waar hebben we dat toch eerder gezien? En daar zit meteen het grootste probleem: hoewel dit op zich allemaal best komisch uitpakt en het vermoedelijk nog wel een paar gradaties erger zal gaan worden, we hebben dit seizoen ook reeds Kanojo mo Kanojo.
Daarnaast tweede afleveringen van Megumi no Daigo en MF Ghost, en bij beiden blijf ik eenzelfde probleem hebben: beiden beogen een verregaande mate van realisme, maar kennen teveel momentjes die daar afbreuk aan doen. Ik zou denken dat ze bij zo'n brandweertraining heel scherp zouden zijn op elke vorm van haantjesgedrag, en ook dat als je een persoon uit een brandend gebouw moet redden dat je dan voorzieningen treft om die persoon vervolgens veilig naar buiten te kunnen brengen.
Bij MF Ghost wordt wederom gehamerd op de grip-weight-ratio, en nu zelfs uitgelegd dat de enige regel is dat een zwaardere auto bredere banden mag hebben. Makes sense. Maar vervolgens wordt daaruit geconcludeerd dat een middenmotor of vierwielaandrijving zinloos zijn. Euh, hoe dat zo? En het verklaart zeker niet waarom een wellicht iets gekietelde GT86 fors snellere auto's de baas zou kunnen. En sowieso, officieel racen zonder helm, zonder rolkooi, zonder enige vorm van bescherming anders dan een paar racehandschoenen? Bijna net zo geloofwaardig als de algehele afwezigheid van sponsoring. Ik zal dit toch wel blijven volgen, maar tikje teleurstellend is dit wel.
Kawagoe Boys Sing heeft drie dingen die in z'n voordeel spreken:
Ik had op een boys idol show gerekend, dus dat het om een koor draait is een meevaller.
Setting in Kawagoe, leuk stadje!
De honey badger, because why not?
Verder is het weer een gevalletje van een gevallen genie die om z'n carrière te redden maar op een school aan de slag moet, waarbij de serie maar te goed duidelijk maakt waarom hij het in de grotemensenwereld niet gered heeft. En de productiekwaliteit van deze eerste aflevering doet het ergste vermoeden voor de rest van het seizoen. Beter van niet.
Dead Mount Death Play Part 2 rekent op het goede geheugen van de animekijker.....want pfff, wat gebeurde er allemaal ook alweer aan het slot van het voorgaande seizoen, en wie stond ook alweer aan wiens kant? Het draaide nu vooral om de nasleep daarvan, maar iets meer geheugen opfrissen had best gemogen....
SHY ging in de 2e aflevering toch wel een wat andere kant op dan ik had verwacht, maar krijgt voorlopig nog zeker wel het voordeel van de twijfel.
Last edited by WizardOfOss on Sat Oct 14, 2023 13:44, edited 1 time in total.
Gisteren zowaar maar één aanvulling: Houkago Shounen Hanako-kun oftewel After-School Hanako-kun. Nee, Hanako-kun is niet van z'n eeuwige toilet verlost, dit is meer een spin-off dan een vervolg. Het is dan ook maar vier keer 10 minuutjes, met korte, op zichzelf staande verhaaltjes. Wel is gelukkig de karakteristieke art style van de oorspronkelijke serie behouden gebleven. Leuk tussendoortje in afwachting van de.....reboot van de originele serie?!
En nog de tweede aflevering van Overtake!, geen klachten over het realisme van de racerij-wereld zoals het getoond wordt, maar ik vind het wat moeilijk te geloven dat iemand die in z'n enthousiasme besluit een raceteam te sponsoren geen enkel besef heeft dat al die merknamen die op de gemiddelde raceauto staan daar niet alleen staan omdat het lekker kleurrijk oogt....
Dr. Stone is weer terug, en we beginnen meteen goed met het depetrificeren van enkele belangrijke personages....wat uiteraard niet zonder slag of stoot gaat. Al wordt dat soms wel érg letterlijk genomen....
En gisteren nog de tweede aflevering van Bullbuster, naar mij idee drijven ze de grap van "We zijn een bedrijf, let op de kosten!" een beetje te ver door.
Tweede rondes: ik blijf wat gemengde gevoelens houden bij 16bit Sensation: Another Layer, het concept dat een hedendaagse game-fanaat/illustrator in de vroege jaren '90 belandt en daar de toenmalige game-ontwikkeling ervaart bevalt me zeer, het blijft daarom zo jammer dat de protagoniste zo bloedirritant is. Shangri-La Frontier beviel me wederom beter dan ik had verwacht, al blijft het lastig verklaren waarom precies. Het doet nog steeds niks bijzonders, maar doet dat wel gewoon goed. En geen twijfel bij Kanojo mo Kanojo.
Ragna Crimson, Ikenaikyo en KamiErabi GOD.app krijgen definitief geen vervolg meer.
Hoewel ik dankzij m'n vakantie nog altijd iets van 50 afleveringen van het huidige seizoen achter loop vandaag toch ook maar met Pluto begonnen. En afgaand op deze eerste aflevering en hetgeen me is bijgebleven van de manga lijkt dit zeker een kandidaat voor AotY....
