Page 4 of 7

Re: Laast gekeken anime

Posted: Sun Sep 06, 2020 10:28
by Ash Ketchum
Mashin Eiyuden Wataru: Pfft, wat is het lang geleden dat ik een langere anime heb gekeken! Mashin Eiyuden Wataru is zo'n serie die ik al bijna m'n hele leven wel een beetje ken, maar nooit echt helemaal had gekeken: toen ik jong was had ik veel losse afleveringen gekeken van de diverse series, en ik had ook een van die plamo's (ik denk Ryuomaru), maar dit is de eerste keer dat ik een gehele reeks van de franchise heb gezien. Eigenlijk is het best isekai: Wataru komt in de fantasy-wereld Sokaizan terecht die is overgenomen door de kwaadaardige Doakuda. Samen met zijn levende robot Ryujinmaru en zijn nieuwe vrienden moet Wataru door alle zeven werelden/'levels' van Sokaizan reizen om Doakuda aan de top te bereiken, hem te verslaan en de vergrijsde regenboog rondom Sokaizan weer kleur geven.

Image

Dit is eigenlijk gewoon een fantasy RPG zoals Dragon Quest: elk van de zeven werelden heeft een bepaald thema en een 'grote quest' met een eindbaas, maar op weg naar de wereldeindbaas hebben de helden ook kleinere avonturen in kleinere dorpjes en zo. Zo is er een wereld waar alles omgekeerd is, en in alle dorpjes die ze daar bezoeken is *iets* tegenovergesteld van wat normaal is, en pas als ze de eindbaas verslaan wordt alles weer normaal en kunnen ze door naar het volgende level. De personages 'levelen' ook steeds op zodat ze steeds random nieuwe technieken en transformaties krijgen. Het is alsnog wel erg episodair, en het is ook best gag-gericht. En je hebt natuurlijk de Mashin: Mashin Eiyuden Wataru is dan wel gemaakt door Sunrise, maar de mecha hier zijn heel anders dan Gundam, met een veel 'compacter' design. Jammer dat ze hier nooit een full-blown RPG van hebben gemaakt, een beetje zoals Sakura Wars, met SRPG segmenten, en dan in plaats van de sim segmenten juist een traditionele RPG.

Re: Laast gekeken anime

Posted: Wed Sep 23, 2020 21:57
by WizardOfOss
En ondertussen begint het zomerseizoen op z'n einde te lopen:

Gelukkig hoeven we nog maar een paar maanden te wachten op méér Yuru Camp, dat is nu ook weer extra hard nodig aangezien Houkago Teibou Nisshi afgelopen is. Wederom het bewijs dat het CGDCT-concept niet gebonden is aan onderwerpen waar je daadwerkelijk interesse in hebt. Want zoals ik niks met kramperen had heb ik evenmin ooit begrepen wat er nu zo ontspannend moet zijn aan vissen. Voor het opeten, ja, count me in, maar voor het vangen, laat maar. Maar maak er een anime van en ik kom helemaal tot rust. Hoewel zeker niet de beste serie van het seizoen zal ik deze ongetwijfeld het meest gaan missen...
7+/10

En ondertussen zit ook Deca-dence er alweer op. Wat in het begin een tamelijk rechttoe-rechtaan postapocalyptische SF monsterserie leek te worden wist daar al snel een heerlijk absurde draai aan te geven en gaandeweg uit te groeien tot de grootste verrassing van deze zomer. Na Listeners vorig seizoen zat er dan ergens altijd nog wel de angst dat het zich zou verliezen in z'n eigen waanzin, maar nee, integendeel juist. Ondanks alles wist het gestaag naar een einde toe te werken waarbij alle stukjes juist mooi op hun plaats vielen. The world needs bugs!
8+/10

Re: Laast gekeken anime

Posted: Wed Sep 23, 2020 22:31
by WizardOfOss
In het kader van m'n Adachi-verslaving afgelopen weekend ook Touch afgerond. Niet alleen de oudste serie die ik tot nog toe gekeken heb, maar meteen ook de langste. Maar ondanks dat het tempo beduidend lager ligt dan bij moderne series keek dit toch verrassend vlot weg. En in vergelijking met H2 en Slow Step voelde dit vreemd genoeg juist minder gedateerd, al zijn er uiteraard genoeg elementen die de ouderdom verraden.

En om maar direct het onvermijdelijke vergelijk te maken: Cross Game was wat mij betreft duidelijk beter. Touch voelde als het neerzetten van een standaard, Cross Game als het overstijgen daarvan. Beide series delen veel kwaliteiten, maar Cross Game is ontdaan van alle ballast en dissonantjes die Touch nog wél heeft. Deels wellicht te verklaren door de periode waarin elke serie gemaakt is, deels domweg doordat Adachi door de jaren heen z'n schrijftalent nog flink heeft kunnen bijschaven.

Sterkste punt aan de serie is wat mij betreft protagonist Tatsuya. In vergelijking met de andere Adachi-hoofdrollen die ik tot nu toe gezien heb is hij misschien wel de minst "perfecte". Ja, hij kan een bal heel hard gooien, maar daar houdt zijn talent in feite op en begint het harde werken. En meer nog dan die andere personages is hij in basis gewoon een onzekere tiener die niet goed weet hoe hij met z'n emoties om moet gaan en dan het liefst daarvoor wegvlucht.

Kazuya is zowat de tegenpool daarvan, haast de perfectie zelve. Dat stoorde me niet, het ging uiteraard ook juist om het contrast tussen die twee. Bij Minami daarentegen lag dat toch net iets anders. Zij lijkt heel goed te weten wat ze wel of niet wil, maar heeft wat moeite dat ook uit te spreken. Met als gevolg dat de helft van haar tekst uit een vertwijfeld "Tacchan..." of "Kacchan..." lijkt te bestaan. Daarnaast is ze een beetje té getalenteerd, waarbij het ook niet echt helpt dat Adachi ritmische gymnastiek meer lijkt te gebruiken als een excuus om Minami in sexy outfits te kunnen tonen dan uit liefde voor die sport.

Daarnaast een hele waslijst aan personages, waarbij opvalt dat de meeste volwassen knap nutteloos, onverantwoord of haast knettergek zijn. De eer van de beste bijrol gaat naar Harada, die haast een inspiratiebron voor Silent Bob moet zijn geweest: zuinig met z'n woorden, maar wat hij zegt doet er ook echt toe. En over personages van weinig woorden gesproken: Punch, de hond van het zeldzame butaneko-ras weet toch ook elke scene waar hij in zit te stelen. Dan zijn er nog Nitta en Nishimura als zéér verschillende rivalen op het veld alsmede met wisselend succes om de gunst van Minami. Meest teleurstellende personage was Yuka, die in het begin met haar gemanipuleer de serie lekker wat pit gaf, maar gaandeweg vooral bloedirritant werd, een Uzaki-chan avant la lettre. En aangezien ze geen seconde een geloofwaardige rivale voor Minami was maar hooguit een lastige sta-in-de-weg vraag ik me haast af of de serie niet zonder haar had gekund.

En dan is er uiteraard nog de coach. Demon coach. Met uiteraard z'n eigen tragische verhaal, en uiteindelijk toch een goed hart. En toch was dit het aspect waar ik in de hele serie het meest moeite mee had. Hij is vanaf het begin als zo'n enorme klootzak neergezet die de ploeg fysiek en mentaal flink heeft mishandeld, en dan voelt het einde toch een beetje als het doel heiligde de middelen (ook al was dat überhaupt niet zijn insteek maar eerder een kwestie van onderschatting) en hé, hij komt zelf ook niet ongeschonden weg dus dan is het allemaal prima? En waar de uiteindelijke ommekeer dan nog best werkte verbaasde me het wellicht nog meer hoe lang Tatsuya en vooral Minami daar al in leken te geloven.

Over het verhaal: een tamelijk voorspelbare afloop waarbij het vooral de weg daar naar toe is die het interessant maakt. Het eerste kwart vormt eigenlijk vooral een uitgebreide introductie van alle karakters, een fase die wordt afgesloten op een manier die er echt even ongenadig hard inhakte. Daarna een soort reboot met de nodige vermakelijke ups en downs. Gedurende het derde schooljaar kwam er naar mijn idee toch enigszins de klad in. Deels door twee prominent aanwezige personages, maar deels ook door nogal opgerekt aanvoelende subplots. Ik bedoel, zijn er werkelijk 4 afleveringen voor nodig om Yuka eens iets eetbaars op tafel te laten zetten? Hoeveel marteltrainingen hebben we nodig om te begrijpen dat de coach geen fijne vent is? Liefst drie afleveringen om duidelijk te krijgen waarom een verder volkomen onbeduidend personage wou stoppen met baseball? Het kreeg gaandeweg wel een redelijk filler-gehalte. Om over de 2x2 recaps maar niet te beginnen. Opmerkelijk genoeg was dat wel juist het punt waarop ik m'n kijktempo heb opgevoerd, dus effectief was het blijkbaar wel. En gelukkig maakte het slottoernooi ook heel veel goed, het blijft toch verbazingwekkend hoe bloedstollend spannend een fictieve sportwedstrijd kan zijn, zelfs als je vooraf al weet dat het goed gaat aflopen...

De serie kent ook een hele rits aan OP's, de een nog catchier dan de andere, al blijft de eerste toch de beste. De ED's daarantegen waren toch een wat ander verhaal. Niet zozeer qua muziek, wel qua beelden. Ik bedoel, dat slow-mo geren van Minami in de eerste ED was freaky A.F.. En bij een latere versie als eerste shot een close-up van een papegaai was ook....apart. Overigens valt de muziek gedurende de afleveringen ook voor het grootste deel onder de noemer "catchy" te vangen, wel stoorde het me hoe enorm vaak sommige nummers gebruikt werden.

Al met al een serie die z'n legendarische status voor een groot deel toch wel waar wist te maken, maar waaraan toch ook wel te zien was hoezeer zowel anime als medium en Adachi als schrijver zich sindsdien ontwikkeld hebben.
8.5/10

Ik ben overigens nog wel van plan ook nog de films te kijken, nu echter eerst een herkijk van de 30-jaar-later-sequel Mix: Meisei Story. Lekker verwijzingen spotten....

Re: Laast gekeken anime

Posted: Thu Sep 24, 2020 11:42
by Ash Ketchum
De serie kent ook een hele rits aan OP's, de een nog catchier dan de andere, al blijft de eerste toch de beste
Nu heb ik alleen de manga gelezen, maar ik wist dus serieus niet dat er andere OPs waren dan Touch :P Dat nummer is natuurlijk ook zo ontzettend populair, dat ik eigenlijk nooit eens eraan had gedacht dat er ook andere nummers konden zijn ^_~' Is ook van die nummers die ik wel min of meer helemaal mee kan zingen terwijl ik de anime dus niet heb gezien :D

Re: Laast gekeken anime

Posted: Thu Sep 24, 2020 18:16
by WizardOfOss
Voor zover ik begreep is die eerste (ep 1-27) ook nog steeds een topper bij karaoke, dus echt wel een blijvertje, en ik kan wel begrijpen waarom. De tweede (en langst gebruikte van het stel, 28-56) was nauwelijks minder catchy, alleen daarin leek iemand de pauzeknop van de videorecorder gebruikt te hebben voor visuele effecten, tamelijk knullig. Idem voor de derde (57-79), nu was het ineens de "Minami is sexy"-show, dat voelde toch wat out-of-character. Voor de vierde (80-93)werd Yoshimi Iwasaki ineens ingeruild voor Yumekoujou, dat was toch even wennen. Iet teveel wellicht? Want reeds na 13 keer mocht Iwasaki toch weer terugkomen voor het slotakkoord.

Opmerkelijk genoeg was de ED vanaf ep. 80 ook van Yumekoujou na drie keer Yoshimi Iwasaki, en die heeft het wél tot het einde volgehouden. En terecht, want dat was juist m'n favoriet van het stel. En altijd beter dan de eerste, ik bedoel, dit is toch stuff of nightmares....

Iets wat me trouwens ook wel opviel was de lengte van de OP's en ED's, en vooral dat die naar het einde toe ook steeds langer werden, terwijl de totale duur van een aflevering gelijk bleef. In het begin twee keer anderhalve minuut (plus een terugkerende intro van een halve minuut...), maar op het eind gaan zowel de OP als ED ruim door de 2-minuten grens heen. Toch mooi 4,5 minuut die je niet met inhoud hoeft te vullen ook dat droeg toch wel wat bij aan het gevoel dat er wat later in de serie een beetje gerekt moest worden...

En als er ooit één nummer kapot is gedraaid door overmatig gebruik binnen een serie dan is het deze wel....

Re: Laast gekeken anime

Posted: Fri Sep 25, 2020 22:51
by WizardOfOss
Met het vijfde seizoen is nu ook Shokugeki no Soma ten einde. En ik moet zeggen, het slotakkoord viel me nog alleszins mee. Toegegeven, door de tamelijk vernietigende reacties op het manga-einde had ik op voorhand al geen hoge verwachtingen van dit laatste seizoen, de Corona-onderbreking hielp dan uiteraard ook niet mee, en die hele achterlijke Noir-arc, tsja, zullen we die maar gewoon vergeten? Gelukkig wisten de laatste paar afleveringen er dan toch nog zo goed en kwaad als het ging een aardig passend einde aan te breien. Een in z'n totaliteit verre van geweldig slotseizoen, maar ik ben toch vooral blij dat het de serie als geheel toch niet met een vieze nasmaak achterlaat. Tenminste, dat gaat op voor de kijker. De karakters uit de serie komen er toch minder gelukkig vanaf...
6.5/10

Re: Laast gekeken anime

Posted: Sun Sep 27, 2020 21:33
by WizardOfOss
En toen ging het ineens hard....

No Guns Life S2 wou op de een of andere manier voor mij maar niet echt op gang komen. Deze keer was er meer focus op terroristenbende Spitzbergen, en verder vooral meer achtergrond voor onze hoofdpersonages. Op zich helemaal niks mis mee, maar ik miste het goevoel dat het echt ergens naar toe werkte. En hoewel het altijd leuk blijft om kerels met een pistool als hoofd elkaar (of anderen) de kop te zien in inslaan sloeg het nu ook wel een beetje door met wat voor kolossale ledematen ze allemaal uit die lichamen te voorschijn wisten te toveren. Extensies zijn toch technologie, geen magie? Mocht er een derde seizoen komen dan lijkt gelukkig Berühren weer het grote doelwit te zijn. O, en dan ook meer oppai rockets graag :lol:
6.5/10

Appare-Ranman eindigde helemaal in stijl: zwaar over-the-top dus. Maffe figuren in maffe auto's in een maffe race. Met een eigenlijk wat te serieus kwaadaardige antagonist om in het geheel te passen, maar soit. En dan op het einde nog even laten zien hoe de auto in een zeer directe confrontatie gehakt maakt van de trein, en zowaar kan zelfs de race nog even worden afgevlagd. Geen serie om al te serieus te nemen (alleen al bepalen in welk jaar het zich afspeelt is een onmogelijke opgave...), maar daarom niet minder leuk.
7.5/10

Dan Dokyuu Hentai HxEros, oftewel ecchi Power Rangers waarvoor geldt hoe geiler hoe sterker. Een idee wat dan toch wat gehinderd wordt door een toch wat tamme uitwerking. Of een ongecensureerde versie daar nog verandering in zou brengen t.o.v. de "less censored" versie die ik gekeken heb? Ik vrees dat het nog niet zo simpel is zal zijn...
6-/10

In dat opzicht had Peter Grill to Kenja no Jikan het beter begrepen, in navolging van Ishuzoku Reviewers eerder dit jaar zocht dit nadrukkelijker de grens tussen ecchi en hentai op. Ogers, elven, orks, allemaal willen ze het nageslacht van 's werelds sterkste strijder hebben. Terwijl die juist wil sparen voor de lieftallige Luvelia. Wat uiteraard niet lukt. Waarbij je zowaar medelijden met hem krijgt als hij met de meest sexy monstermeisjes het bed moet delen. Het blijkt echter toch een wat erg beperkte basis voor een serie, en een fatsoenlijk (happy?) einde zat er ook al niet in.
5.5/10

Over een fatsoenlijk einde gesproken, ook bij Kanojo, Okarishimasu oftewel Rent-A-Girlfriend was dat blijkbaar teveel gevraagd. Op zich begon het wel aardig, met onze kneus Kazuya als protagonist die de veel te perfecte Chizuru huurt om over zo'n breuk met Mami heen te komen. En zich al snel in een dusdanig diep web van leugens (en wel heel toevallige toevalligheden) werkt dat hij dat gedwongen blijft doen. En ook al komen er dan nog wat andere meisjes voorbij die soms zelfs oprecht op hem vallen, na blijkbaar een vol jaar is hij nog geen steek verder. Nou ja, om de een of andere volkomen onduidelijke reden lijkt Chizuru, die ondanks haar status als #1 rental girlfriend blijkbaar ook nauwelijks andere klanten kent, hem uiteindelijk stiekem toch wel leuk te gaan vonden. Maar kijk daarvoor seizoen 2, want een meer open einde dan dit was haast niet denkbaar. O, en Kazuya, gooi alsjeblieft al die tissues in je huis eens weg, wat een ranzigheid.....
6/10

En dan in het kader van lange titels: Maou Gakuin no Futekigousha: Shijou Saikyou no Maou no Shiso, Tensei shite Shison-tachi no Gakkou e oftewel al een stuk korter The Misfit of Demon King Academy. Over een reïncarnatie van jawel, de grote machtige demon king Anos Voldigoad. Ook al is ie pas een maand oud, op school maakt hij al snel korte metten met iedereen die hem niet op z'n woord geloofd. Overpowered zijn nam hier niet eerder geziene proporties aan. En hierin was de serie ook op z'n best. Maar ondertussen speelde uiteraard nog wel een serieuzer verhaal, met een herschreven geschiedenis en een oorlog tussen mensen en demonen. En hier verviel het soms toch teveel in magische technobabble. O, en zoetsappige liedjes om de ergste haat te bestrijden. Desondanks was het als geheel een onverwacht vermakelijke serie, en de ouders van Anos behoren sowieso tot de besten die anime ooit heeft voortgebreacht....
7.5/10

Re: Laast gekeken anime

Posted: Mon Sep 28, 2020 22:43
by WizardOfOss
Gelukkig The God of High School is ook afgelopen....voorlopig. En de serie begon nog wel zo fantastisch, de eerste paar weken beschouwde ik het nog als een van de hoogvliegers van dit seizoen. Sensationele gevechten, en een setting in Seoul is ook eens een keer wat anders, en de OP is een knaller. But then the plot happened... Al vrij vroeg was er een uitglijertje met de belachelijke bruilofts-aflevering, maar hé, dat werd daarna weer goedgemaakt met nóg wat spectaculairdere gevechten. Maar gaandeweg lieten de verhaalelementen zich niet meer de serie uit meppen. En oef, wat een vage nonsens werd dat toch, met een hele lading vage personages die van alle kanten uit het niets erbij gehaald werden. En waarbij iedereen plots zomaar over de meest idiote bovennatuurlijke krachten bleek te beschikken. Zelden heb ik een serie zodanig zien instorten, en dan boeien na een tijdje de gevechten ook niet meer. Na het ook al flink teleurstellende Tower of God geeft dit toch ook wel te denken, wellicht kan Noblesse komend seizoen bewijzen dat manhwa/webtoon wél een goede anime kan opleveren? En dan wordt er nog gehint op een vervolg, maar ik sla met alle plezier over....
5/10

Re: Laast gekeken anime

Posted: Tue Sep 29, 2020 23:33
by WizardOfOss
En met Fugou Keiji: Balance:Unlimited kunnen we weer een vertraagde titel nog van het lenteseizoen wegstrepen. Een serie rond een agent met wat onverwerkte trauma's op een afdeling met andere kneusjes, die gekoppeld wordt aan een arrogante, klootzak met een letterlijk ongelimiteerde bankrekening en gadgets waar zelfs Tony Stark jaloers op zou worden. Geen serie die me direct wist te overtuigen, en toen na twee afleveringen de hele boel 3 maanden onderbroken werd had ik het eigenlijk al willen droppen. Maar toch weer opgepakt, en gaandeweg is de serie toch wel op me gegroeid. Beide personages blijken dan toch toch hun goede kanten te hebben, zonder daarbij die die eerdere "gebreken" simpelweg overboord te kieperen. Mooi moment bijvoorbeeld was dat Kambe zonder z'n geld en gadgets kwam te zitten, dan feitelijk gewoon een hulpeloos kind is, maar te trots om dat ook toe te geven. Na wat op zichzelf staande zaken belanden we uiteindelijk toch in een veel grootser mysterie, en hoewel dat wellicht ook niet het toppunt van originaliteit was voelde het zeker naar anime-maatsteven ook zeker niet al te vergezocht. Sowieso ook wel eens lekker dat een serie gewoon mooi alle open eindjes afrondt in plaats van krampachtig ruimte te houden voor een tweede seizoen. En post-credits zich nog even van z'n minder serieuze kant kan laten zien....
7/10

Re: Laast gekeken anime

Posted: Wed Sep 30, 2020 23:02
by WizardOfOss
Nu kan ik wel weer een heel verhaal gaan dichten over Re:Zero S2, maar laat ik het maar gewoon op de simpelst mogelijke manier samenvatten: it really, really, really sucks to be Subaru....
8+/10

Re: Laast gekeken anime

Posted: Sun Oct 04, 2020 22:25
by WizardOfOss
Daar zou ik met al die nieuwe anime van het herfstseizoen toch bijna vergeten dat ik gisteren m'n herkijk van Mix: Meisei Story heb afgerond. Het was vorig jaar m'n eerste kennismaking met Adachi, ik had tot dan toe überhaupt nog nooit die naam of z'n bekende titels gehoord. Maar ondanks dat ik voorloper Touch dus ook niet gezien had wekte Mix ook toen wel degelijk een sterk gevoel van nostalgie in me op.

Was de kijkervaring nu ná het zien van Touch heel anders? Nou, nee, eigenlijk niet. Uiteraard omvat Touch ook alleen de lange weg naar Koshien toe, niet het uiteindelijke toernooi. Maar Mix is als geheel toch ook veel meer een op zichzelf staand verhaal dan ik had gedacht. Uiteraard is er geen tekort aan verwijzingen naar Touch, uiteraard de diverse rivaliserende scholen ("voorheen bekend als Sumi Tech") en ook talloze kleinere momentjes die eerder aan easter eggs doen denken. Qua terugkerende personages is het sowieso maar minimaal: pa Nishimura (met zijn de-appel-valt-akelig-dicht-bij-de-boom zoon), de coach van Sankuo HS die een pijnlijke déjà vu beleeft, en dat was het volgens mij wel? Ik meende overigens ook ergens pa Tsukishima uit Cross Game te herkennen, maar binnen het Adachi-universum hoeft een gelijkend gezicht uiteraard niet altijd hetzelfde personage te betekenen.

Los daarvan beviel de serie me wederom prima, waarbij wel opviel hoeveel korter de serie nu overkwam in vergelijking met de eerste kijkbeurt. 24 afleveringen uitgesmeerd over een half jaar voelt toch wezenlijk anders dan diezelfde reeks in een paar weken. Visueel is het uiteraard een wereld van verschil met Touch en zelfs nog met Cross Game, en zeker in vergelijking met die laatste viel toch vooral ook de toename in 4e-muur grapjes op (die bij CG wél in de manga zaten).

Een ander verschil met andere series was naar mijn idee de rol van de catcher. Het is weliswaar steevast een prominent personage, maar hier wordt het belang van die positie voor het eerst min of meer gelijk gesteld met die van de pitcher. Souichiro is nadrukkelijk het brein van het team, en hoewel hij bijna even goed zou kunnen pitchen als broer Touma is zijn rol dusdanig essentieel dat een vervangende catcher als een grotere verzwakking wordt gezien dan een tweederangs pitcher. Een ander aspect wat hier veel meer aandacht krijgt is de fysieke slijtageslag van veel en lange wedstrijden in korte tijd voor een pitcher. Tuurlijk, met Nishimura liep het eerder ook niet goed af, maar dat lag toch net even anders.

Wat ik daarentegen wel een beetje miste was de motivatie om naar Koshien te willen. Tuurlijk, elke baseball spelende scholier in Japan wil naar Koshien. Maar voor Uesugi in Touch, Kitamura in Cross Game en in zekere mate ook voor Hiro in H2 zat er wel wat meer achter. Je hebt willen en wíllen. En wat zijn eigenlijk de te overwinnen obstakels? Even afgezien van de lastige situatie in het begin nog op de JHS is het eigenlijk alleen een kwestie van sterke tegenstanders, niet meer en niet minder. Het ontbreekt nog aan wat drama.

Maar ondanks die puntjes, die hopelijk in het vervolg wat toch ooit nog zal moeten gaan komen nog rechtgezet kunnen worden, bleef de serie ook deze tweede keer prima overeind. Mix: Meisei Story is zeker geen meesterwerk als Cross Game en zal ook nooit de impact van Touch krijgen, maar op zichzelf blijft het gewoon een zeer genietbare serie. Dus Adachi-sensei, pen eens even flink door!

Re: Laast gekeken anime

Posted: Thu Oct 08, 2020 17:37
by Ash Ketchum
Ghost in the Shell S.A.C. 2nd Gig.: Ik dacht serieus dat ik deze serie al had afgekeken, maar kennelijk had ik pas ongeveer de helft van het tweede seizoen gekeken ^_~' (Ik kijk vaak een paar afleveringen van een serie, en dan weer een tijd niet, en dan weer een paar etc. dus soms vergeet ik gewoon hoeveel ik heb gezien). Anyway, ik blijf de Stand Alone Complex wereld toch de leukste versie van Ghost in the Shell vinden: de hoeveelheid afleveringen geeft het tenminste de ruimte om echt de wereld van GITS te verkennen en haalt daarmee gewoon meer uit het concept van een sf-politieserie, terwijl het toch filosofische elementen zoals je die ziet in de manga en de Ishii film ook goed kan aanpakken. In tegenstelling tot het eerste seizoen heb je in 2nd Gig. geen echte 'losse' afleveringen meer, zelfs de relatief losse afleveringen hebben wel ergens iets te maken met het grote verhaallijn dat over nationalistische revolutionairen en immigrantenproblematiek gaat. Persoonlijk ben daarom ik toch iets meer fan van het eerste seizoen, dat wat meer afwisseling had vanwege de hogere hoeveelheid "zaak-van-de-week" afleveringen, maar ook dit was een sterke anime.

De UK Manga (Video) uitgave daarentegen was best bagger. Met zoveel jargon gaande doe ik liever toch de ondertiteling aan, maar de vertaling was best inconsistent. Met name namen werden echt om de aflevering anders geschreven: Goda, Gouda en Gohda zijn allemaal gebruikt als spellingen voor hetzelfde personage, bedrijven werden ook steeds net anders geschreven, titels (functies) ook. Het deed een beetje denken aan als wanneer je fansubs voor dezelfde serie van verschillende groepen had, en ze allemaal andere spellingconventies aanhielden. Alleen is dit dan een officiële uitgave ~_~

Re: Laast gekeken anime

Posted: Fri Oct 09, 2020 17:46
by Ash Ketchum
En meteen maar de film Ghost in the Shell Stand Alone Complex: Solid State Society gekeken. Voelt gewoon als een iets langere aflevering, wat op zich ook niet heel raar is, want het haalt ook duidelijk inspiratie uit/is deels gebaseerd op verhalen uit de manga. Omdat de serie juist is bedacht om niet het Puppet Master verhaallijn uit de manga (en de Ishii/ScarJo film) te doen, is het wel grappig dat er in SSS juist wel die kant opgaat met de nieuwe tegenstander de Puppeteer, die achter een reeks zelfmoorden lijkt te zitten. Niet per se een must-see, maar gewoon een nieuw hoofdstuk in de SAC wereld.

Re: Laast gekeken anime

Posted: Fri Nov 06, 2020 15:40
by Ash Ketchum
De anime van Oishinbo is sinds een paar weken ook hier via het Youtube kanaal te zien (Engelse subs zijn aan te zetten), dus ben nu enorm aan het genieten van deze klassieke gourmetserie! Hoewel vele gourmetseries of onder de Mister Ajikko-school vallen van overdreven reacties (zoals Shokugeki no Soma/Yakitate Japan/Chuka Ichiban) of de voyeuristische school (Kodoku no Gourmet/Koizumi-san/Wakakozake) is Oishinbo natuurlijk de grootvader van die derde school, die aan de ene kant meer leunt op realisme en soms bijna documentaire-achtig aanvoelt, maar nog steeds prima kijken als gewoon een amusementsprogramma. Enorm leerzaam en je leert echt enorm veel over ingredienten, de Japanse keuken en zelfs alles rondom eten zoals cultuur, productie, distributie etc., maar de tocht van Yamaoka en Kurita om het "ultieme menu" samen te stellen waarbij ze zoveel verschillende keukens/koks/etc. tegenkomen is op zichzelf ook boeiend omdat er telkens weer iets anders aan bod is.

Re: Laast gekeken anime

Posted: Fri Nov 06, 2020 17:34
by WizardOfOss
Nice, moet ik me toch ook maar eens aan wagen. Heb wel de manga gelezen (À la Carte, 7 volumes compilatie dus slechts), maar die was best leuk. In ieder geval was er genoeg om honger van te krijgen...