Laast gekeken anime

Alles over de Japanse tekenfilm.

Moderators: Koen, jo, Kenny, Gerrit

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laast gekeken anime

Post by Ash Ketchum »

Denk dat dit het hier best past, al is het geen anime: ik heb gisteravond ook maar eens naar het radiohoorspel van Kyofu Shimbun geluisterd, omdat ik gister ook het eerste deel van de manga heb gelezen. Ik heb best een zwakte voor hoorspelen, maar ik moet ook toegeven dat ik ze meestal voor het slapen luister, en dat ik altijd halverwege al helemaal niets meer opneem in m'n hoofd. Anyway, wat wel interessant was dat de hoofdrolspeler werd ingesproken door Akira Kamiya (o.a. de stem van Kenshiro in Fist of the North Star en Ryo in City Hunter). Dit hoorspel is ietsjes ouder (1980) en hij speelt natuurlijk ook nu een jongen op de middelbare school, maar ik was echt verbaasd over hoe jong Kamiya hier klonk! O_o Ik had soms echt moeite om hem te herkennen, soms zelfs dat hij in dezelfde zin wel duidelijk als Kamiya klonk voor mij, en dan weer eventjes niet.

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laast gekeken anime

Post by Ash Ketchum »

Weer een radiohoorspel: Vampire Hunter D - Demon Deathchase is gebaseerd op het derde boek uit de Vampire Hunter D serie, wat tevens het boek het is waar de animefilm Vampire Hunter D Bloodlust (2000) op gebaseerd is. Die heb ik vorig jaar of zo nog eens gekeken, dus die zit nog best vers in m'n geheugen. Het hoorspel gebruikt trouwens (grotendeels) de cast van de 1985 Vampire Hunter D animefilm. Anyway, het hoorspel en Bloodlust volgen grotendeels hetzelfde plot, al zijn de details wel anders. Een stervende vader vraagt D om zijn dochter te redden, die door de vampier Meierlink is meegevoerd. D moet haar redden, of als het al te laat is en ze al gebeten is, haar doden. Het blijkt dat de Markussen, een familie van vampierjagers, dezelfde opdracht hebben gekregen, dus wordt het een race om te kijken wie de beloning krijgt. D en de Markussen haasten zich allen om Meierlink's koets te pakken te krijgen, maar die huurt een groep medogeloze mutanten in als zijn bodyguards.

Voor het grootste gedeelte heeft het hoorspel weinig verrassingen voor mensen die Bloodlust kennen, want al zijn de details anders, de meeste belangrijke momenten herken je wel. Tot het einde dan: de laatste act van Bloodlust is heel anders dan het hoorspel.

User avatar
WizardOfOss
Posts: 503
Joined: Mon Sep 16, 2019 20:22
Contact:

Re: Laast gekeken anime

Post by WizardOfOss »

Ben nog niet aan het einde, maar ben zeker voor mijn doen momenteel wel Cross Game ongegeneerd aan het bingen. Twee weken geleden begonnen, eerst gewoon kalm aan, één of twee afleveringen op een dag, 12 dagen over de eerste 13 afleveringen gedaan. Maar afgelopen weekend is de vaart erin gekomen: vrijdagavond 3 afleveringen, zaterdag, zondag en maandag 5, gisteren zelfs 6, en toen ik vanochtend nog voor de wekker wakker werd kon ik het laten nog even twee afleveringen te kijken. En voor de duidelijkheid: ik heb momenteel géén vakantie of zo, ik moet overdag gewoon werken. En ondertussen ben ik ook nog helemaal bij met 14 actuele series...

Na Mix afgelopen jaar is dit pas m'n tweede Adachi, maar vanaf het allereerste begin voelt het direct vertrouwd. De man schijnt zo'n beetje z'n hele loopbaan al ditzelfde kunstje te herhalen tot op het niveau dat hij zelf z'n personages niet meer uit elkaar kan houden, maar als je dat dan zo meesterlijk doet, waarom ook niet? Heel spijtig als Cross Game erop zit, maar dan gaan we gewoon verder met de volgende serie. Ineens kijk ik ook helemaal niet meer op tegen de 101 afleveringen van Touch....

Nu dus nog slechts 11 te gaan, en ik zal me moeten beheersen om die er niet vanavond/vannacht nog allemaal doorheen te pompen....

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laast gekeken anime

Post by Ash Ketchum »

Mocht het echt niet lukken, je kan ook de films van Touch kijken, dat zijn van die hervertel/samenvattingsfilms volgens mij. Part B van de eerste aflevering van Pop Team Epic was trouwens een mini-homage aan Touch, omdat daar Pipimi en Popuko door de stemacteurs van de hoofdrolspelers uit Touch werden gedaan ;)

User avatar
WizardOfOss
Posts: 503
Joined: Mon Sep 16, 2019 20:22
Contact:

Re: Laast gekeken anime

Post by WizardOfOss »

Ja hé, ben ik net om van "o jee, maar liefst 101 afleveringen" naar "nah, 101 afleveringen, eitje", kom jij met een stel recap-films aanzetten. Dat was niet de bedoeling :lol:

PTE, tsja, dat laat ik toch lekker aan me voorbij gaan. Ik heb het destijds twee afleveringen geprobeerd, maar ik zag de lol er echt totaal niet van. Gal & Dino is schijnbaar van dezelfde makers en heeft ook wel wat absurde humor, maar dat bevalt me dan toch heel veel beter.

User avatar
Gurenn
Posts: 236
Joined: Tue Sep 21, 2010 20:57
Location: Antwerp

Re: Laast gekeken anime

Post by Gurenn »

Touch heeft geen echte compilatiefilms. De eerste film kan je als een alternatieve versie van het eerste jaar beschouwen. Die was op zich wel goed, maar een heel stuk gerushter en heeft een ander einde en toch wat verschillen in het plot. De tweede en derde film van Touch gaan al helemaal een andere richting uit qua plot, en niet in positieve zin. Die hebben nauwelijks nog iets met de serie te maken. Je kan de filmtrilogie dan ook niet beschouwen als prequel van de twee specials die volgen op de tv-serie, laat staan van Mix.

User avatar
WizardOfOss
Posts: 503
Joined: Mon Sep 16, 2019 20:22
Contact:

Re: Laast gekeken anime

Post by WizardOfOss »

Nou ja, de positieve kant is dan uiteraard dat er nóg meer Adachi te kijken valt. Waar ik dan wel benieuwd naar ben is in hoeverre die films dan nog als directe Adachi-adaptaties te beschouwen zijn? Is dat afwijkende verhaal nog van zijn hand, of is er door een andere scriptschrijver een anime-only draai aan gegeven?

Iets wat me wel opviel als ik Cross Game met Mix vergelijk is ook hoezeer de beide adaptaties op elkaar lijken, ondanks verschillende studio's en totaal verschillende personele bezetting. Ik ben wel benieuwd hoezeer dat ook opgaat voor de eerdere series: is Touch niet alleen een blauwdruk voor Adachi zelf geweest, maar ook voor de animatiestudio's hoe dat materiaal om te zetten in animatie?


Overigens gisteren toch maar niet de laatste 11 afleveringen er doorheen gejaagd. Toch eerst nog maar even de laatste Re:Zero en Deca-dence, en ook nog even wat andere dingetjes. En dan toch 's avonds laat nog maar even 4 afleveringen. En vanochtend wederom 2. Vanavond dan toch maar het eindsprintje....vind het nu al jammer dat het er bijna op zit :(

User avatar
Gurenn
Posts: 236
Joined: Tue Sep 21, 2010 20:57
Location: Antwerp

Re: Laast gekeken anime

Post by Gurenn »

^ Adachi is geen scriptschrijver, de verschillende animeadaptaties zijn niet van zijn hand.

User avatar
WizardOfOss
Posts: 503
Joined: Mon Sep 16, 2019 20:22
Contact:

Re: Laast gekeken anime

Post by WizardOfOss »

Uiteraard, maar van wat ik heb begrepen volgen de series allemaal heel strak de manga toch? Aangezien die films dan zo afwijken qua verhaal, hoeveel directe inbreng van Adachi zit daar dan nog in?

Maar goed, inmiddels zit Cross Game erop. Eigenlijk had ik het restant nog over twee avonden willen verdelen, maar toen ik gisteren eenmaal weer aan het kijken was bleek stoppen onmogelijk. Dan maar een uurtje minder nachtrust. Of wel meer dan dat, want wát een einde was dit. Niet zozeer wat er allemaal nog gebeurde, het merendeel daarvan liet zich al dusdanig raden dat de preview na de voorlaatste aflevering nauwelijks nog moeite deed iets te verbergen. Het is echter vooral het hoe wat zo'n indruk maakt. Zonder in spoilers te treden (maar toch even het zekere voor het onzekere), daar waar de allereerste aflevering uiteraard al een flinke mokerslag uitdeelt die de gehele serie blijft nadreunen was het het slot wat me pas écht deed voelen hoezeer Kou en Aoba erdoor geraakt waren, hoezeer hun hele doen en laten hun afweermechanisme was om daarmee om te gaan. Ik heb de aflevering vanochtend nogmaals gekeken, en zojuist nog een derde keer, maar het effect wordt er niet minder op. En ook alle andere open eindjes krijgen op zeldzaam effectieve wijze een passend slot.

Maar met een sterk begin een een magistraal einde ben je er uiteraard nog niet. De hele weg daartussen liet ook geen steken vallen. Ik bedoel, er is een reden dat ik de laatste 37 afleveringen er in een week er doorheen gejaagd heb. De laatste keer dat zoiets me is gelukt was met Death Note, lang geleden in 2013 toen ik überhaupt nog nauwelijks anime gezien had (en dan ook nog in een vakantie en zonder tussendoor ook nog 14 actuele series te volgen). Waar aanzienlijk kortere series vaak al moeite hebben hun gehele duur te blijven boeien heb ik in Cross Game eigenlijk geen enkel echt inkakmoment ervaren. Ogenschijnlijk kabbelt het kalm maar gestaag voort, maar (bijna) alles dient het uiteindelijke doel. En je hoeft Adachi daarbij ook niet te leren hoe je een baseball-wedstrijd spannend moet maken, want hoewel je haast altijd op voorhand de uitkomst wel kan raden draait het ook hier vooral om de weg daar naar toe.

Als ik dan toch nog een paar kritiekpuntjes zou moeten noemen betreft het een paar personages. Allereerst Nakanishi, die ondanks z'n prominente aanwezigheid voor het grootste deel toch vooral die knul bleef die een paar kilo kwijt moest raken. En Mizuki, tsja, wat voegde die nu eigenlijk precies toe? En vooruit dan, hadden de oren en sommige tanden niet een tikje minder gekund? Wel pluspunten voor de OP en de diverse ED's, want hoeveel afleveringen ik ook achter elkaar keek, volgens mij heb ik ze geen enkele keer geskipt. Niet heel spectaculair, maar ze kloppen gewoon.

Nu is het altijd gevaarlijk om zoiets zo snel na het afronden van een serie te roepen, maar ik doe het toch: dit zou zomaar eens de beste anime-serie kunnen zijn die ik ooit gezien heb. Er zullen zeker series zijn die me op momenten nóg meer hebben kunnen bekoren, maar ik kan me zo geen serie voor de geest halen die me gedurende een dusdanig aantal afleveringen constant zo heeft doen genieten en vooral ook heeft doen meeleven met de personages. En ook geen series waarbij ik een dusdanige drang voel om het gewoon direct nogmaals helemaal te kijken, domweg omdat ik ze mis. Wat ik overigens toch maar even laat, want er valt uiteraard nog meer Adachi te ontdekken. En daarnaast: de eerste paar delen van de manga zijn ook reeds onderweg....

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laast gekeken anime

Post by Ash Ketchum »

Na het lezen van de Spiral - The Bonds of Reasoning manga besloot ik ook nog eens de tweede helft (laatste 10 afleveringen) van deze anime opnieuw te kijken, want vanaf dat punt wijken de anime en manga best af. En sowieso eindigt de anime gewoon abrupt in het verhaal, en krijg je geen antwoorden op alle belangrijke vragen zoals wat de Blade Children sowieso zijn. Het eerste gedeelte van de tweede helft van Spiral is nog best leuk, waarin je een mini-arc krijgt die goed past bij de rest van de serie (Ryoko, Kosuke en Ayumu moeten Hiyono en Rio redden, die gevangen worden gehouden in een verlaten half-gebouwd hotel vol boobytraps). De laatste 5 afleveringen of zo zijn weer heel saai: het idee/concept hierachter is weliswaar gebaseerd op de corresponderende manga arc, waarin Kanone van plan om Ayumu en de Blade Children te laten zien hoe hopeloos alles is. De uitwerking is wel compleet anders omdat de manga destijds nog liep en nu ik gister de manga heb gelezen, moet ik zeggen dat het echt jammer is dat ze niet de 'Carnival' arc uit de manga hebben kunnen animeren. Uiteindelijk gaat in de anime het alleen over Kanone vs Ayumu met wat filosofisch gepraat over hoop en wanhoop (nee, het is geen Danganronpa), terwijl de Carnival arc uit de manga juist supergaaf (maar veel te lang) was omdat iedereen moest samenwerken om Kanone te verslaan en het veel meer ging over elkaar te slim af zijn. Nu heb je met de anime een ietwat saaie climax, en ook nog eens al die beantwoorde vragen, terwijl de Carnival arc tenminste een wat grootser event zou zijn geweest als finale.

User avatar
WizardOfOss
Posts: 503
Joined: Mon Sep 16, 2019 20:22
Contact:

Re: Laast gekeken anime

Post by WizardOfOss »

Nou, we zijn een amper week verder sinds m'n jubelrecensie van Cross Game, maar daar is dan alweer de volgende Adachi: H2. 41 afleveringen in een week er doorheen gejaagd. Uiteraard ook geholpen door het weer, het was domweg te warm om iets anders te doen dan anime kijken. En dan is een dagje vrij ineens goed voor 11 afleveringen....

Maar goed, was H2 dan ook net zo goed als Cross Game? Nou, nee. Nog niet bijna. Uiteraard is veel precies zoals je van Adachi verwacht. High school, baseball, beetje romantiek. Het voelde allemaal echter een beetje....doelloos. Tuurlijk is Koshien wel weer het einddoel voor de hoofdpersonages, maar dat bleef hier veel meer op de achtergrond. We volgen met name Hiro en zijn vriend Noda, die samen op middle school een onverslaanbare battery vormden maar door medische redenen beiden geen baseball meer kunnen spelen. Het duurt een kwart van de serie om dat obstakel uit de weg te ruimen. Maar ondertussen zijn ze naar een high school gegaan zonder baseball-club. Iets wat pas ruim over de helft van de serie echt verholpen is. En gedurende de gehele reeks spelen Hiro en Noda geen enkele officiële wedstrijd! Voor hun vriend Hideo, die cleanup hitter is op een andere school mét een ijzersterk baseball-team, is Koshien dan wel een bereikbaar doel, maar uiteraard telt het pas écht als hij daar tegenover Hiro en Noda komt te staan.

Ook op romantisch vlak stelt het nog weinig voor. De wat klungelige Koga is de manager van de baseball-club van Hiro, maar hoewel de twee een leuke chemie hebben blijft het vooralsnog allemaal tamelijk vrijblijvend. En dan is er nog Hikari, een jeugdvriendin van Hiro die hij zelf ooit aan Hideo heeft gekoppeld. En hoewel er een paar speldenprikjes zijn die hinten op een meer problematische driehoeksverhouding blijft ook dat nog ver weg.

En op zich voelde het ook zeker niet te traag. Tot je gaat kijken wat er in die 41 afleveringen daadwerkelijk echt gebeurd is. En dan realiseer je je des te meer hoe fabelachtig efficiënt Cross Game geschreven was: na twee afleveringen daarvan had je al het idee de meeste personages en hun onderlinge verhoudingen enigszins te kennen, terwijl H2 ook vele afleveringen verder nog steeds maar wat voort kabbelde. In 50 afleveringen beschrijft Cross Game in een ogenschijnlijk gezapig tempo 3 volledige schooljaren (plus een stukje introductie), terwijl H2 in 41 aflevering net één jaar omvat. Ook de emotionele betrokkenheid die je bij Cross Game vanaf het begin voelde ontbrak in H2 totaal.

Deels is dat allemaal heel simpel verklaarbaar: de serie bevat domweg maar een deel van het verhaal. De manga bestaat uit 34 volumes, de anime adapteert schijnbaar nog niet eens een derde daarvan. Logisch dus dat de doelen nog ver buiten bereik zijn. Of dat er van romantische spanning nog nauwelijks sprake is. Of dat er nu diverse personages en rivaliteiten geïntroduceerd worden waar uiteindelijk weinig mee wordt gedaan. Ik denk dan met name ook aan Sagawa, die behoorlijk wat tijd opslokt met daarbij ook twee van de meest twijfelachtige episodes die ik tot nu toe binnen het Adachi-universum gezien heb. Ik weet ook niet of er oorspronkelijk wel de intentie was om later alsnog de rest van de reeks uit te brengen, maar dat dat om wat voor reden dan ook er nooit van is gekomen.

Nu klinkt het tot nu toe wellicht allemaal wat al te negatief, want even puur op zichzelf bekeken was het overigens best een aardige serie waar ik me geen moment mee verveeld heb. Adachi weet nu eenmaal toch altijd wel weel een goed stel karakters neer te pennen, en hij blijft meester in het verzinnen van boeiende wedstrijdscenario's. En het is sowieso wel een keer leuk om te zien hoe een team echt helemaal van de grond af opgebouwd moet worden. H2 leunt ook wel duidelijk meer op de humor (Kine alleen al....), zonder dat dit echt de overhand neemt. En hoewel de personages uiteraard direct herkenbaar zijn als Adachi-creaties voelde de visuele stijl toch nadrukkelijk anders, wat realistischer en minder simplistisch dan ik van Cross Game en Mix gewend was. En ook hier prima OP's en ED's, die ik wederom geen enkele keer geskipt heb.

De grote vraag blijft dan uiteraard of het verhaal in z'n totaliteit dan beter uit zou pakken? Helaas zal het niet meevallen daarachter te komen. Nu inmiddels een kwart eeuw later kunnen we een vervolg uiteraard wel vergeten, en de de manga heeft nooit een Engelse release heeft gehad. Officieel tenminste. Op MAL valt wel op dat de manga duidelijk hoger beoordeeld wordt dan de anime, wat toch de indruk wekt dat de anime geen optimaal beeld geeft. Maar puur op zichzelf beoordeeld moet ik dan toch hard zijn: 7/10.


Nu vervolgens eerst maar even Slow Step als relatief kort tussendoortje, daarna dan eindelijk toch Touch....

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laast gekeken anime

Post by Ash Ketchum »

Pffft, dat trek ik niet hoor, gelijksoortige werken van dezelfde auteur achter elkaar kijken (lezen)! Werkt bij mij sowieso bijna nooit positief, want ik begin het dan gewoon te veel te vergelijken

User avatar
WizardOfOss
Posts: 503
Joined: Mon Sep 16, 2019 20:22
Contact:

Re: Laast gekeken anime

Post by WizardOfOss »

Tsja, ik had ook liever Cross Game seizoen 2 opgezet :lol:

Ik kan je punt wel een beetje begrijpen, maar tegelijk vind ik het juist wel interessant om het nu zo direct te kunnen vergelijken. Ik denk ook niet dat het m'n oordeel al te zeer heeft beïnvloed, m'n verwachtingen lagen op voorhand al een stuk lager en ik wist ook vooraf dat H2 niet de gehele manga omvatte. Het voornaamste effect is denk ik dat ik nu alleen nog maar meer overtuigd ben van m'n eerdere oordeel over Cross Game...

Slow Step lijkt overigens toch wel even aardig anders. Ik bedoel, een Adachi zonder baseball! Vooruit, wel softball, bijna hetzelfde....

User avatar
WizardOfOss
Posts: 503
Joined: Mon Sep 16, 2019 20:22
Contact:

Re: Laast gekeken anime

Post by WizardOfOss »

En dat was alweer Slow Step. Is ook maar een OVA van 5 (dubbele) afleveringen, dus maar kort in vergelijking met de bekendere series. En zoals gezegd ook duidelijk anders. Om te beginnen draait het verhaal deze keer primair om een meisje, Minatsu. Al van jongs af aan bevriend met klasgenoot Shuu, die graag iets meer zou willen dan alleen vriendschap. Maar als ze zich na getuige te zijn geweest van een aanrijding vermomt met pruik en bril valt mede-flatbewoner Naoto ook direct als een blok voor haar. En dan valt het nog niet mee om met twee verschillende identiteiten twee jongens tegelijk te daten...

Ook qua sport is het even een ander verhaal, want geen baseball! Minatsu speelt softball, dat komt nog het meest in de buurt, al speelt het nog altijd lang niet zo'n grote rol als in andere series. De beide jongens (met knap lastig van elkaar te onderscheiden Adachi-protagonisten-gezicht) zijn boxers van rivaliserende scholen, en vechten zo letterlijk om de gunsten van Minatsu.

Tot zover alles prima. Het is allemaal wat luchtiger dan de andere series, meer gericht op humor. En dat maakt het grootste deel van de serie ondanks dat het hopeloos gedateerd is toch heel vermakelijk. Het is dan alleen zo jammer dat het einde zo'n vervelende nasmaak achterlaat. Er zijn namelijk nog een aantal personages, waaronder Yamazakura, de coach van het softbalteam die door het schoolhoofd langzaam maar zeker "weggepromoveerd" wordt naar de boxclub. Die coach is een wandelende mislukkeling, een alleenstaande, blutte, luie pervert met een schattig klein dochtertje Chika (easily best girl...) dat in haar uppie het volledige huishouden mag runnen. O ja, en hij is zeker voor een leraar iets te vriendelijk richting Minatsu, dat terwijl de ruige mede-leerlinge Sawamura juist een ongezonde obsessie voor hem heeft. En daarom ook weer stikjaloers op Minatsu is.

En dan komen we toch echt in spoiler-territorium: terwijl Minatsu de beide jongens de hele tijd tegen elkaar uitspeelde en de opdringerige coach steevast heeft afgewimpeld eindigt het er mee dat.....ze trouwt met coach Yamazakura! Jawel, leerling trouwt met leraar om zo te kunnen moederen over Chika. O, en Sawamura dan? Geen nood, die heeft in de knappe Ferrari rijdende nieuwe softbal-coach Somei met een panische angst voor vrouwen (behalve dan voor haar) al snel een andere liefde gevonden. Nu weet ik niet helemaal hoe de situatie in Japan in 1991 was, maar iets zegt me dat ook toen een relatie (laat staan huwelijk) tussen een high school leerlinge en een leraar absoluut taboe zou zijn geweest. Gelukkig komen de ouders van Minatsu al snel tot de ontdekking dat zij een jaar méér in leeftijd verschillen dan hun dochter en meneer de leraar, dus waarom ook niet? Maar ook los van de morele kant van het verhaal (het blijft uiteraard maar fictie) voelt dit einde gewoon heel vreemd en out-of-character voor Minatsu. Ja, ze had eerder al wel haar zorgzame kant richting Chika getoond, maar dan nog kwam deze afloop tamelijk uit het niets.

Van wat ik begreep is dit einde specifiek voor de anime, de manga zou weliswaar op deze afloop hinten maar daarin veel minder concreet zijn. Of dat dan beter gewerkt zou hebben? Ik waag het nog steeds te betwijfelen....

Maar goed, dan denk ik dat het moment dan nu toch aangebroken is om aan Touch te beginnen....

User avatar
Ash Ketchum
Posts: 1440
Joined: Tue Aug 23, 2005 20:25

Re: Laast gekeken anime

Post by Ash Ketchum »

Psychic Detective Yakumo 1 (hoorspel): Drama CD gebaseerd op het eerste boek van deze light novel reeks waar ook een anime van is (volgens Wiki heeft alleen Yakumo dezelfde stemacteur op de CD en in de anime). Yakumo kan geesten van de overledenen zien met zijn rode linkeroog en zijn reputatie op de universiteit als iemand die spoken kan zien brengt Haruka naar hem toe, die hoopt dat hij haar vriendin Miki kan helpen, die behoorlijk ziek en aan het ijlen is na een bezoek aan een verlaten huis waar spoken zouden zitten. De tweede helft gaat over een tunnel waar spoken rondhangen.

Hmm, helemaal niet wat ik ervan had verwacht. Na de afgelopen jaren zoveel gave detectives te hebben gelezen met een bovennatuurlijk tintje, is dit juist wat ik niet wil zien: dat een spook je gewoon alles vertelt. Er is nooit een echte twist of verrassing, want Yakumo krijgt gewoon teveel informatie van de geesten (of ze vertellen hem letterlijk te veel, of Yakumo interpreteert het te makkelijk) zodra hij dus z'n krachten gebruikt, is het verhaal al min of meer over.

Post Reply